Ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Στους διασώστες που χθες το βράδυ αψηφήσατε το κρύο, τον κίνδυνο για τη δική σας ζωή και που κάνατε το αδύνατο δυνατό. Το αδύνατο δυνατό για να σώσετε μερικές ζωές στις τόσες που χάνονται καθημερινά στα νερά της Μεσογείου.
Σε σας που αυθόρμητα τρέξατε χθες το βράδυ για να πάρετε ένα ζεστό ρούχο, λίγο φαγητό και τα απολύτως απαραίτητα στα νοσοκομεία.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, στο ψαρά που αψηφάει τον κίνδυνο και μπαίνει στα μανιασμένα κύματα της Λέσβου για να σώσει ανθρώπινες ζωές.
Στη γιαγιά που πήρε στην αγκαλιά της το μωρό να το ταΐσει με ένα μπιμπερό για να ξεκουράσει για λίγο την ταλαιπωρημένη μάνα.
Σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν τη ζωή των προσφύγων στους καταυλισμούς λίγο πιο ανθρώπινη. Σε αυτούς που πάνε να κρατήσουν λίγο συντροφιά στα παιδιά. Να παίξουν μαζί τους. Να τους πάρουν ένα παιχνίδι. Για να δουν το χαμόγελο να ζωγραφίζεται ξανά στο πρόσωπο τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παπά-Στράτη της Λέσβου που «έφυγε» αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίο έργο ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Στον παπά-Στράτη που δήλωνε λίγο πριν πεθάνει «…όταν θα δεις έναν άνθρωπο που τον ξεβράζει η θάλασσα ένα πρωί στα παράλια της Λέσβου και ένα παιδί και μια μάνα να κλαίει, δεν θα ανοίξεις ποτέ το στόμα σου να ρωτήσεις άμα είναι χριστιανοί για να τους ταΐσεις…»
Σε αυτούς που ο καθένας στο μέτρο και στο βαθμό που μπορεί, προσπαθεί να σβήσει το φόβο και τη φρίκη από το πρόσωπο των προσφύγων. Ανθρώπων που αναγκάζονται να βάλουν τα παιδιά τους σε μια βάρκα επειδή η μανιασμένη θάλασσα είναι πιο ασφαλής από την ίδια τη γη τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Γιατί μας κάνετε να νιώθουμε ξανά περήφανοι που είμαστε άνθρωποι.
Γιατί σώζετε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό. Αυτά που μήνες τώρα ξεβράζονται στα νερά της Καλύμνου, της Λέσβου και της Χίου.
Γιατί πηγαίνετε κόντρα στα Διευθυντήρια της Ευρώπης που σφυρίζουν αδιάφορα. Πηγαίνετε κόντρα σε αυτούς που αντί να ανοίγουν σύνορα, υψώνουν φράχτες και δολοφονούν ανθρώπους. Πηγαίνετε κόντρα σε αυτούς που χωρίζουν τον κόσμο σε χριστιανούς και μουσουλμάνους. Πηγαίνετε κόντρα σε ένα σύστημα που δίνει δις για να σώσει Τράπεζες, αλλά πνίγει πρόσφυγες. Πηγαίνετε κόντρα σε φασιστοειδή κτήνη που κλωτσούν παιδιά και πρόσφυγες στα σύνορα. Πηγαίνετε κόντρα σε μια Ευρώπη που ανοίγει τα σύνορα σε κεφάλαια, εμπορεύματα και υπηρεσίες , αλλά τα κλείνει σε ανθρώπους κατατρεγμένους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί κόντρα στη φρίκη, κόντρα στην εικόνα του μικρού Αιλάν να κείτεται νεκρός, μας κάνετε να νιώθουμε ότι δεν έχουμε αποτύχει πλήρως. Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μέσα από τις δικές σας πράξεις, νιώθουμε κι εμείς ξανά την ελπίδα.
Αντί υστερόγραφου.
«Μπορεί για εμάς να είναι μια δουλειά που την κάνουμε για χρόνια αλλά είναι κάποιες φορές που καλείσαι να διασώσεις κάτι αγγελούδια που έμειναν χωρίς φτερά χωρίς φαγητό χωρίς σπιτικό βρεγμένα να χαροπαλεύουν στη θάλασσα. Και γίνεσαι εσύ πλέον ο δικός τους άγγελος για τη ζωή… Τότε είναι που αγαπάς αυτό που κάνεις»
Αυτό ήταν το μήνυμα χθες το βράδυ του πιλότου και διασώστη Μάριου Χριστοφόρου. 54 λέξεις. Όλου του κόσμου η ανθρωπιά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Και ένα μεγάλο respect.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Follow: @leontios_
