Αναμφίβολα μια σημαντική μέρα.
Για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για την ισότητα.
Για αυτούς που χρόνια τώρα έδωσαν μάχη για να γίνεται σεβαστός ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Για τους πρωτεργάτες των ΛΟΑΤ στην Κύπρο, που έδιναν τη μάχη αυτή εν μέσω χυδαίων χλευασμών και με ποινικοποιημένη ακόμα την ομοφυλοφιλία. Όχι το 19ο αιώνα, αλλά μόλις πριν μια δεκαπενταετία.
Σημαντική μέρα για την Accept Κύπρου και τα στελέχη της, που με υπεύθυνο τρόπο κατάφεραν να αποκτήσουν φωνή και να υπερασπιστούν δημόσια το αυτονόητο.
Σημαντική μέρα και για τη Βουλή μας. Η οποία (ορθώς τις πλείστες φορές) δέχεται την κριτική μας αλλά σε αυτή την περίπτωση λειτούργησε με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τόλμησε να πάρει την κοινωνία ένα βήμα μπροστά. Σημαντική λοιπόν η μέρα για τα κόμματα που το στήριξαν και τους βουλευτές μας.
Σημαντική μέρα για τη δημοκρατία μας.
Κερδήθηκε ο πόλεμος; Μπα. Κερδήθηκε όμως μια σημαντική μάχη.
Δεν διαλύθηκε ως εκ θαύματος η ομοφοβία. Δεν εξαφανίστηκε ο ρατσισμός. Και σίγουρα δεν κερδήθηκε ο πόλεμος κατά των διακρίσεων.
Διότι παρά την αλλαγή στο νομοθετικό πλαίσιο, ο χλευασμός θα συνεχίσει να υφίσταται. Η Κοντσίτα θα σοκάρει και η ομοφυλοφιλία θα εξακολουθήσει να γελοιοποιείται στις παρέες, και ειδικά στις «αντρουά» που ξεχειλίζουν τεστοστερόνη.
Οι παλαιότερης κοπής γονείς, θα εξακολουθήσουν να παθαίνουν εγκεφαλικό μονολογώντας «παναγία μου, μακριά που μας…», ενώ ακόμα κι εμείς οι νεότεροι γονείς θα εξακολουθήσουμε να έχουμε μια κάποια αγωνία…
Οι παπάδες θα εξακολουθήσουν να το θεωρούν θανάσιμο αμάρτημα και να προσπαθούν με θυμιατούς, προσευχές, τάματα, μαντζούνια και ευχέλαια να «σε φέρουν στον ίσιο δρόμο».
Στις Κυπριακές σειρές, το ομοφυλόφιλο άτομο θα εξακολουθήσει να είναι μια cultφιγούρα που θαφωνάζει «Oh my God o Leontis, εν μπορώ εννα πελλάνω» και οι απανταχού Θεμιστοκλαίοντες θα συνεχίζουν να ταυτίζουν την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία και ενίοτε τη κτηνοβασία.
Και φυσικά η θείτσα στο μνημόσυνο της Κυριακής θα εξακολουθήσει να ρωτά τη μάνα σου «μα κόρη ακόμα να παντρέψεις το παιδί σου;» ενώ η άλλη θείτσα, η ενοχλητικιά θα εξακολουθεί να σου λέει «τζιαι στα δικά σου» σε κάθε γάμο ξαδέρφης που θα σε πετυχαίνει.
Ναι, άλλαξε ο νόμος. Για να αλλάξουν όμως τα μυαλά, θέλουμε ακόμη δουλειά.
Ακόμα και κάποιοι από αυτούς που εμφανίζονται ως υπέρμαχοι του συμφώνου αναφέρονται σε αυτό με την απαξιωτική φράση «ο καθένας ότι θέλει κάνει στο κρεβάτι του».
ΟΧΙ. Το σύμφωνο συμβίωσης ποσώς έχει να κάνει με το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του. Άλλωστε πάντα ο καθένας ότι ήθελε έκανε στο κρεβάτι του. Κι άμα ανοίξει ο φάκελος υποκρισίας «Κυπριακά Κρεβάτια» εκεί να δείτε τα σπίτια που θα κλείσουν.
Το νομοσχέδιο έχει να κάμει με την καθημερινότητα.
Έχει να κάνει με το δικαίωμα στην αγάπη, στον έρωτα και τη συμβίωση. Έχει να κάνει με πράγματα για μας αυτονόητα. Όπως η κληρονομιά. Η ασφάλιση. Με το δικαίωμα του να ζεις ανοιχτά, χωρίς μυστικοπάθειες και χωρίς να κρύβεσαι.
Στο τέλος της ημέρας, το σύμφωνο συμβίωσης έχει να κάνει με το δικαίωμα σε μια φυσιολογική ζωή.
Υστερόγραφο
Οι βουλευτές λοιπόν που το καταψήφισαν, βρήκαν πλέον ως δικαιολογία την τεκνοθεσία. Ανησυχούν λέει από το ενδεχόμενο ομόφυλα ζευγάρια να μεγαλώνουν παιδιά. Για κοιτάξτε σύμπτωση. Την ίδια ανησυχία έχω κι εγώ για εσάς.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Follow: @leontios_
