Το ημερολόγιο έδειχνε 14/4/2019.
Όταν τουρίστες εντόπιζαν τυχαία σε φρεάτιο στο μεταλλείο Μιτσερού ένα νεκρό σώμα. Το νεκρό σώμα της Mary Rose Tiburcio. Τυχαία. Κι έτσι τυχαία, μαζί με το νεκρό σώμα βγήκε στην επιφάνεια μια από τις πιο σκοτεινές και βρώμικες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία μας.
Ένας αρρωστημένος κατά συρροή δολοφόνος που κυκλοφορούσε ελεύθερος και εξαφάνιζε γυναίκες και παιδιά. Για μήνες. Για χρόνια. Που εκμεταλλεύτηκε την εγκληματική αδιαφορία. Τον βαθιά ριζωμένο ρατσισμό. Τη σκατοψυχιά. Το σεξισμό. Και που θα συνέχιζε να σκοτώνει αν κάποιος δεν εντόπιζε τη Mary Rose. Τυχαία.
Το ημερολόγιο έδειχνε 14/4/2019 και πρώτος ύποπτος “ο Ρουμάνος”. Που τελικά δεν ήταν “ο Ρουμάνος”. Αλλά ένας άλλος ύποπτος. Υπεράνω πάσης υποψίας. Οικογενειάρχης. Κυπραίος. Δικός μας. Νοικοκυραίος. Και μας χάλασε το βολικό αφήγημα.
Που δεν μπόρεσε να φτάσει σε αυτόν η αστυνομία την ώρα που εξαφανίζονταν η μία μετά την άλλη. Διότι η μια ήταν “ξένη με το κουπελλούδι της”. Διότι “έτσι κάμνουν τούτες , 1000% φέφκουν που τα κατεχόμενα”. Διότι ένας φάκελος θεωρήθηκε “μη αστυνομικής φύσης υπόθεση”. Case closed.
Και μετά κι άλλο νεκρό σώμα. Κι άλλο. Κι άλλο. 7 στο σύνολο. Σε λίμνες. Φρεάτια. Πηγάδια. Σε βαλίτσες. Στα αζήτητα. Στον πάτο.
Στα αζήτητα γιατί ήταν “ξένες”. Βλέπετε δεν ήταν “δικές μας” για να “συγκλονιστεί το παγκύπριο”. Να βγουν δελτία. Ανακοινώσεις. Να αποκαλυφθούν επικοινωνίες. Να ασχοληθεί και το τελευταίο νισιάνι.
Ήταν “ξένες”. Από αυτές που δεν κλείνουν μάτι για να προσέχουν τη γιαγιά. Που πλένουν τον παππού. Που “γλείφουν” το σπίτι. Που βγάζουν περίπατο το κατοικίδιο της σοσιαλιτέ κυράτσας. Που δουλεύουν σε συνθήκες και δουλειές που δεν θα αντέχαμε ούτε 1 ώρα.
Κι όχι απλά “ξένες”. Αλλά και “ξένες” και φτωχές. Ας μην γελιόμαστε. Ταξικό είναι κι αυτό.
Γιατί αν είχαν μερικά εκατομμύρια, θα ήταν και ζωντανές και στα ζητούμενα. Και θα περίμενε η λιμουζίνα στο αεροδρόμιο. Και το διαβατήριο στο φάκελο. Και το κλειδί για τον διαμέρισμα στον πύργο στο χέρι.
2 χρόνια μετά, 2 μόνο παραιτήσεις, κι αυτές με το ζόρι.
2 χρόνια μετά, αυτουργός ένας. Ηθικός αυτουργός, κανένας.
2 χρόνια μετά, οι εγκληματικές ευθύνες στα αζήτητα.
2 χρόνια μετά, κι ακόμα πιάνουμε πάτο.
Αηδία.
Υστερόγραφο.
Mary Rose. Sierra. Arian. Maricar. Κάτχα Ανού. Livia. Elena Natalia.
Αιωνία σας η μνήμη.
Μια μνήμη που δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί μέχρι να τιμωρηθεί και ο τελευταίος ηθικός αυτουργός.
- Λεόντιος Φιλοθέου
- Υποψήφιος Βουλευτής ΑΚΕΛ Λευκωσίας
