Αν ως χώρα ήμασταν χρώμα, αυτό θα ήταν το μωβ!
Όχι οποιοδήποτε μωβ, αλλά το μνημοσυνί! Δεν είναι για να το παινευτούμε, αλλά ένα υπερβάλλοντα ζήλο για κηδείες και μνημόσυνα την έχουμε. Μια ματιά στο Κυριακάτικο δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ θα σας πείσει! Η πραγματικότητα είναι ότι το σκηνικό της θλίψης, των αφιερωμάτων, της υπερβολής και της background καταθλιπτικής μουσικής υπόκρουσης το έχουμε σπουδάσει σε επίπεδο διδακτορικού. Εν ολίγοις, δώστε μας δράμα και κλάμα και πάρτε μας τη ψυχή!
Από το σκηνικό φυσικά αυτό δεν θα μπορούσε να γλιτώσει ούτε και ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης…
Πάντως, είναι να απορεί κανείς, πόσες φορές χωράει σε ένα 24ωρό το ίδιο αφιέρωμα; Την απάντηση μόνο στο ΡΙΚ τη γνωρίζουν! Η επανάληψη φυσικά είχε και τα καλά της. Διαπιστώνεις πόσο άλλαξαν τα πράγματα τα τελευταία 40 χρόνια. Τα σκηνικά, το ντύσιμο! Η τηλεόραση έγινε από ασπρόμαυρη έγχρωμη. Από την άλλη ότι κι αν άλλαξε υπάρχει μια αξία αναλλοίωτη: ο Καρεκλάς! Ανάμεσα σε αυτά που άλλαξαν και ο Ειδικός Σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ. Ποιος από όλους; Αν κρίνουμε από τα αφιερώματα, έχουμε φάει λάχανο το ελάχιστον μια ντουζίνα τέτοιους! κ.Ντάουνερ μου, στη θέση σας αν έβλεπα τα αφιερώματα, θα ετοίμαζα σιγά-σιγά τα μπογαλάκια μου για το Σίδνευ!
«Οξυδερκής πολιτικός και ρεαλιστής ο Γλαύκος Κληρίδης» κατά τους (εκτάκτως ρεαλιστές) περιπλανώμενους στα τηλεοπτικά στούντιο. Οι ίδιοι που πριν μερικούς μήνες θεωρούσαν κάθε συμβιβασμό στο Κυπριακό γενναιόδωρη προσφορά! Μέχρι το επόμενο σχέδιο λύσης που ο ρεαλισμός θα καλυφτεί με μια φουστανέλα και θα αντικατασταθεί από την «πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσουν». Μεταξύ μας και ο ίδιος ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης ανάμεσα στο ρεαλισμό και τα ενεργά ηφαίστεια, το θυμόταν αραιά και που! Μια μόνο απορία κύριε Προδρόμου μου, ο Γλαύκος Κληρίδης έγινε οξυδερκής στα 90 του ή ήταν οξυδερκής και το 2004 όταν ΕΣΕΙΣ τον θεωρούσατε ενδοτικό;
«Έντιμος και αδιάφθορος ο Γλαύκος Κληρίδης, πράγμα σπάνιο για πολιτικό» κατά τους ίδιους περιπλανώμενους! Εν ολίγοις το είδος «έντιμος πολιτικός» είναι κάτι σαν καρέτα-καρέτα! Οπόταν μένεις με την απορία εάν αυτό αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι όλοι οι υπόλοιποι των ιδίων συμπεριλαμβανομένων είναι ανέντιμοι και διεφθαρμένοι; Από την άλλη ουδείς αμφισβήτησε τα γνωρίσματα αυτά του Κληρίδη. Εξάλλου ανέκαθεν το πρόβλημα ήταν κυρίως η διαφθορά όσων … κατσιάριζαν γύρω του!
«Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας Γλαύκος Κληρίδης»! Γιατί όχι; Ο Γρίβας έχει 2567 δρόμους, ο Μακάριος νοσοκομείο, στάδιο και άλλους τόσους δρόμους, ο Σπύρος στάδιο και λεωφόρους, ο Τάσσος άλλο στάδιο! Μια απορία μόνο κύριε Τορναρίτη μου: γιατί το αεροδρόμιο και όχι το χρηματιστήριο; Και αυτό αβάφτιστο είναι! Απλά είναι κάποια εκ των επιχειρημάτων σας που δεν με έπεισαν. Κατανοητό μεν ότι υπάρχει και το Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά από την άλλη αυτό έγινε 60 και βάλε χρόνια μετά το θάνατο του και όχι 60 λεπτά μετά! Εξίσου αδιάσειστο επιχείρημα η γειτνίαση του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη στο Μενεού με το αεροδρόμιο! Εγώ πάντως προειδοποιώ συγγενείς και οικείους, ότι το γεγονός ότι γειτνιάζω με το Οφτό του Κκελετζή, δεν αποτελεί επαρκή λόγο για να το μετονομάσετε όταν εγώ θα αποδημήσω εις Κύριον, σε Οφτό του Λεοντή!
Με αυτό πάντως το ρυθμό, θα μας λείψουν σύντομα οι δρόμοι, τα στάδια και τα κτίρια! Κι αφού το μέτρο το έχουμε χάσει προ πολλού, μόνη μας λύση ένα Μετρό Σπύρος Κυπριανού, με μπόλικες στάσεις για να τις βαφτίζουμε! Γιατί Σπύρος; Διότι όσοι θυμούνται θα συμφωνήσουν ότι όσος ήταν πάνω από τη γη, άλλος τόσος ήταν και κάτω από τη γη!
Υστερόγραφο
Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που μεγάλωσαν, ενηλικιώθηκαν και πολιτικοποιήθηκαν με Πρόεδρο το Γλαύκο Κληρίδη. Θα μπορούσα να απαριθμήσω εδώ δεκάδες ενέργειες, αποφάσεις και πολιτικές του με τις οποίες διαφωνώ. Δεν είναι επί του παρόντος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το πράττουμε εκεί και όπου πρέπει! Η προσπάθεια αγιοποίησης του Γλαύκου Κληρίδη κρύβοντας κάθε διαφωνία είναι άστοχη! Ένας πολιτικός τιμάται μέσα από το ρεαλισμό και την αναγνώριση των πραγματικοτήτων. Η πολιτική δεν είναι θρησκεία για να προσκυνούμε εικόνες! Ο Γλαύκος Κληρίδης κρίθηκε, και θα συνεχίσει να κρίνεται ως ένας πολιτικός που καθόρισε τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου. Εξίσου άστοχη φυσικά θεωρώ και την άρνηση της συνεισφοράς και του ρόλου του Γλαύκου Κληρίδη!
Στο παρόν στάδιο, θα σταθώ μόνο σε ένα χαρακτηριστικό του ανθρώπου Γλαύκου Κληρίδη το οποίο θεωρώ μεγάλο προτέρημα και πραγματικά σπάνιο στην πολιτική: στο χιούμορ! Γι’ αυτό και είμαι σίγουρος, ότι αν μπορούσε να παρακολουθήσει το σκηνικό και την υπερβολή που στήθηκε τα τελευταία 24ωρα με αφορμή το θάνατο του θα έπινε μία ζιβανία, θα άναβε ένα πούρο και θα έλεγε ένα ανέκδοτο!
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
