Το ημερολόγιο του Λίο: η ζωή στο Προεδρικό. Του Λεόντιου Φιλοθέου

Νοέμβριος 2014

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Πλήττω! Η ζωή στο Προεδρικό έχει αλλάξει πολύ. Η γκλαμουριά του πρώτου καιρού έφυγε. Τα γκαλά. Ο κόσμος. Οι γνωριμίες. Τα σιθρού της γιαγιάς. Είναι λίγος καιρός τώρα που βαριέμαι πολύ. Τόσο πολύ που αποφάσισα εδώ και λίγους μήνες να αρχίσω μαθήματα υπολογιστών. Τι; Δεν έχω εγώ δικαίωμα στη μόρφωση; Στο κάτω-κάτω, τόσοι και τόσοι πληρώνονται εδώ στο Προεδρικό για να γράφουν στο twitter, δεν μπορώ να το κάνω κι εγώ;

Τα πράγματα άλλαξαν. Παλιά ανυπομονούσα για το Υπουργικό. Περνούσα τόσο καλά, έτρωγα και τα σουβλάκια μου. Από τότε που ο Θείος Κυριάκος όμως έγινε Πρέσβης στην Αθήνα, νηστικοί τη βγάζουμε. Έφυγε κι ο Θείος Χρίστος, πήγε στις Ευρώπες. Και δεν έφτανε αυτό, πήρε μαζί του και το θείο Μακάριο. Εκεί έχασα τη γη κάτω από τα σκυλίσια πόδια μου! Το τι δάκρυ έριξα δεν λέγεται. Περνούσα τόσο καλά παίζοντας μαζί του. Και τι μου έμεινε; Ο άλλος Μακάριος έξω στην αυλή και ο θείος Βίκτωρας! Μπορείτε δηλαδή να φανταστείτε το δράμα που ζω;  

Και δε με φτάνει η βαρεμάρα μου, είναι μερικοί μήνες τώρα που ο παππούς είναι συνέχεια μες τα νεύρα. Πόσες φορές να κρυφτώ μη φάω κανένα αδέσποτο τασάκι; Όλοι τον νευριάζουν πλέον. Ο θείος Ιωνάς, η θεία Χρυστάλλα, ο θείος Νικόλας που δεν βλέπει την ώρα να μας πετάξει από εδώ μέσα… Μα τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη θα ζητήσω να με χαρίσουν. Άκουσα ότι ο θείος Μάριος, κλείνει τις συμφωνίες του στα cafe. Πιο ενδιαφέρον μου ακούγεται παρά εδώ μέσα. Εκτός κι αν πάω Πάφο, στο θείο Σάββα. Έχει σκυλί; Πάντα ήθελα να μάθω τένις!   

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η μόνη παρηγοριά που βρίσκω λοιπόν, είναι τα μαθήματα υπολογιστών που ξεκίνησα εδώ και λίγους μήνες. Έμαθα να γράφω, να διορθώνω, να μπαίνω στο Facebook, να γράφω στο twitter. Αγαπώ πολύ τους υπολογιστές. Κι έτσι μπορώ να βοηθώ και τον παππού στις δουλειές του.

Ξεκίνησα από τα πολύ βασικά. Με την επεξεργασία κειμένου στη word. Θυμάμαι, την πρώτη μου εργασία την έκανα σε ένα κείμενο που βρήκα στον υπολογιστή του θείου Μακαρίου. Έγραφε το όνομα της θείας Χρυστάλλας αλλά δεν έδωσα σημασία. Η άσκηση ήταν πολύ απλή. Να αφαιρέσω και να προσθέσω μια παράγραφο σε κείμενο. Η δασκάλα ήταν πολύ περήφανη για μένα! Ξεφτέρι έγινα! 

Απαντώ και τα e-mail του παππού. Τις προάλλες, απάντησα στο θείο Ιωνά. Έτσι κι αλλιώς με το που βλέπει ο παππούς το όνομα νευριάζει! Ήταν διάφορα ονόματα για μια χάρη έλεγε. Σαν multiple choice μου φάνηκε. Διάλεξα λοιπόν στην τύχη κάποια ονόματα και τα έστειλα πίσω. Εν τω μεταξύ κάτι έπιασε το αυτί μου για ένα φυλακισμένο που ψάχνουν. Ουπς! Μήπως έκανα καμιά πατάτα;

Εκεί όμως που έγινα πραγματικά ξεφτέρι είναι στην δαχτυλογράφηση κειμένων! Εξασκήθηκα πολύ με το θείο Βίκτωρα. Αυτός μου υπαγορεύει κι εγώ γράφω. Τις προάλλες κάτι συγχυσμένα μου έλεγε πάλι για το ποιος φταίει που κατέρρευσε η Λαϊκή Τράπεζα. Κι εγώ τα έγραφα στον υπολογιστή του για εξάσκηση.  Εν τω μεταξύ, το κείμενο βρέθηκε μετά στη NewYorkTimes. Πάλι καλά που δεν το υπέγραψα και να εκτεθώ για τις βλακείες. Βρε θείε Βίκτωρ, τι έκανες; Πάλι έπαιζες με τα e-mail;

Πάντως δεν πρόκειται να σταματήσω, θα συνεχίσω τα μαθήματα. Στο κάτω-κάτω σήμερα είμαστε Προεδρικό, αύριο δεν είμαστε. Πρέπει κι εγώ να διασφαλίσω το μέλλον μου. Και με τη φόρα-κατηφόρα που έχουμε πάρει το τελευταίο διάστημα, με βλέπω σύντομα μόνιμο κάτοικο στο φιλετάκι! Γαβ γαβ!

Λίο. 

Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου

 Follow: @leontios_