Τι εννοείτε δεν υπάρχει Άγιος Αβράμης; Και πότε γιορτάζουν οι Αμερικανοί την ονομαστική εορτή του Abraham Lincoln; Δεν τη γιορτάζουν; Και γιατί παρακαλώ, επειδή πέθανε; ‘Ε και; Οι δικοί μας πεθαμένοι μια χαρά γιορτάζουν.
Τουλάχιστον τρεις φορές το χρόνο. Γιορτάζουν ακόμα και την ονομαστική τους εορτή. Και όχι μόνο γιορτάζουν, αλλά κάποιοι από αυτούς ζουν! Ναι, καλά το ακούσατε εκεί έξω στον απολίτιστο κόσμο, οι πεθαμένοι μας ζουν. Είναι μάλιστα ένας πεθαμένος, που όχι μόνο ζει αλλά καθοδηγεί κάτι καλά παιδιά. Να μου πείτε, στις φυσιολογικές χώρες αυτά δεν συμβαίνουν. Σύμφωνοι, αλλά γι’ αυτό εκεί πλήττουν – ενίοτε θανάσιμα!
Ενώ εμείς εδώ δεν πλήττουμε ποτέ!
Πάρτε για παράδειγμα το γεμάτο ενδιαφέρον τηλεοπτικό μας τοπίο!
Είναι δυνατόν να πλήξεις όταν έχεις τη δυνατότητα να παρακολουθείς debate προεδρικών με τους ογκόλιθους αυτούς της δημοσιογραφίας επιπέδου Oprah και King; Διότι σε ποια άλλη χώρα στον κόσμο μπορείς να πετύχεις debate χωρίς συντονιστή, με μικρόφωνα που κλείνουν αυτόματα και με φωνές από το πηγάδι; Τώρα που θυμήθηκα όμως το debate θα το πω: αγαπητή μου, καλές οι Αμερικανιές αλλά αμαρτία εξομολογημένη προτιμώ την Πετρούλα original!
Πως μπορεί κάποιος να πλήξει όταν καθημερινά μπορεί να μπαίνει στον κόσμο της Ελίτας και να ενημερώνεται έγκαιρα και έγκυρα για όλες τις εξελίξεις γύρω από τον Παΐσιο και τον Εφραίμ καθώς και για τα τρέχοντα θαύματα της Χριστιανοσύνης; Και φυσικά, πώς να πλήξεις όταν έχεις τη δυνατότητα να Αμύνεσαι Περί Πάτρις και να ενημερώνεσαι για ενδιαφέροντα θέματα γύρω από πυραύλους, άρματα μάχης και οπλικά συστήματα!
Αυτό σας λέω, είναι τόσο ενδιαφέροντα αυτά που γίνονται γύρω μας, που λεπτό δεν πλήττεις!
Ούτε καν 60 λεπτά! Διότι μπορείς να πλήξεις όταν για 60 λεπτά βλέπεις τον κ. Ορφανίδη, γνωστό γκουρού της εποπτείας να σου θυμίζει πως εξαφάνισαν μέσα σε χρόνο ρεκόρ το μισό ΑΕΠ της χώρας οδηγώντας την οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης; Πιθανόν κάπου στο εξωτερικό, όλοι αυτοί να ήταν σήμερα φυλακή – boring! Ενώ εδώ τους έχουμε να κυκλοφορούν ελεύθερους κρατώντας το ενδιαφέρον αμείωτο και στο οικονομικό μας τοπίο!
Άστε τώρα που θυμήθηκα τον άλλο, τον συνονόματο!
Σχεδόν μισό δις εκτεθειμένος σε οφειλές και δάνεια, υπεραγορές να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, μισό εκατομμύριο το χρόνο μισθό, ενέργειες δίχως καμία λογική, μερικές χιλιάδες κόσμος στην αβεβαιότητα και ένα party εκατομμυρίων στημένο μεταξύ τραπεζών, ΜΜΕ, ελεγκτών και λοιπών εμπλεκομένων.
Μυθιστόρημα; Μπα! Αμερικάνικη ταινία μυστηρίου; Όχι! Σειρά του Τσιάκκα; Ούτε! Πραγματική ιστορία! Και στο τέλος έστειλε του υπαλλήλους του για διαμαρτυρία έξω από τη Βουλή! Πλήττεις;
Και μιας και το έφερε η κουβέντα στη βουλή, είναι δυνατόν να πλήξει κάποιος με τέτοιο πολιτικό τοπίο;
Μπορείς να πλήξεις όταν έχεις στη βουλή πολιτικούς παγκόσμιας εμβέλειας όπως ο κ. Κουλίας; Μια βουλή η οποία ψήφισε σε χρόνο dt ένα κατεβατό νομοσχέδια για μειώσεις μισθών, αλλά όπως δήλωσε το άλλο πολιτικό μεγαθήριο Γιώργος Βαρνάβα, η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας μετατίθεται διότι επηρεάζει όλο το λαό! Και για θυμίστε μου, τα άλλα νομοσχέδια ποιους ακριβώς επηρέαζαν; Και αφού είμαστε στο πολιτικό τοπίο, τις προάλλες ο all-time-favourite Αρχιεπίσκοπος μας, δήλωσε μετά τη συνάντηση με τον Παπούλια, ότι (53 χρόνια μετά την ανεξαρτησία) ουδέποτε θεώρησε την Κύπρο ξεχωριστό κράτος! Και άντε μετά να πλήξεις!
Δεν πλήττουμε λοιπόν καθόλου – απλά καθόμαστε στον καναπέ μας και παρακολουθούμε παθητικά αλλά με ενδιαφέρον, τα τεκταινόμενα γύρω μας.
Από τα πιο μικρά…
Τις τιμές να ανεβαίνουν με το γάλα να είναι στο 1.41 με πλαφόν, την ίδια ώρα που οι δήθεν εκπρόσωποι των καταναλωτών ασχολούνται με το κολοβακτηρίδιο στο γιαούρτι…
Τη μάχη ανάμεσα στο γάλα της «κατσέλας» και της «τσούρας» για το πιο θα επικρατήσει μέχρι που οι Σουηδοί θα κατοχυρώσουν το χαλούμι και θα το πουλούν στο ΙΚΕΑ…
Έναν Πρύτανη που αντί να παίρνει την κοινωνία μπροστά, μας οδηγεί στο μεσαίωνα και απειλεί θεούς και δαίμονες επειδή του ασκήθηκε κριτική…
Μέχρι και τα πιο μεγάλα…
Πολιτικούς επιπέδου Muppet-Show να οδηγούν τη νέα γενιά σε πλήρη απαξίωση επειδή ακριβώς το σύστημα αλλά και οι ίδιοι βολεύονται από αυτό…
Τη διχοτόμηση να παγιώνεται ψάχνοντας ακόμα τη λύση με το σωστό περιεχόμενο…
Τη ξενοφοβία, το ρατσισμό και το μίσος, όχι να μας χτυπούν την πόρτα, αλλά να είναι ήδη μέσα στο σπίτι μας…
Το θρίλερ διαπλοκής πολιτικών, μεγαλοδικηγόρων, επιχειρηματιών, τραπεζιτών και συμβούλων…
Την Τρόικα να μπαινοβγαίνει, να κόβει και να ράβει…
Κι όμως, δεν πλήττουμε…
Απλά παρακολουθούμε χωρίς απολύτως καμιά αντίδραση εκτός αν πλήττονται τα ζωτικά ατομικά μας συμφέροντα. Εκτός αν πλήττεται το εγώ μας. Διότι το εμείς το έχουμε θάψει προ πολλού…
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
