Δεν μπορώ να ξέρω ποια θα είναι η απόφαση σε μερικές ώρες.
Ξέρω ποια θέλω να είναι η απόφαση: μια καταδίκη που να στέλνει αυτά τα αποβράσματα της κοινωνίας εκεί που τους αξίζει, στο μπουντρούμι. Μια απόφαση που να στέλνει τους ναζί στη φυλακή. Θέλω να ελπίζω ότι η δικαιοσύνη είναι μεν τυφλή, αλλά ότι έχει και μνήμη. Μνήμη δημοκρατική.
Αυτό που σίγουρα όμως ξέρω είναι ότι εσύ Μάγδα Φύσσα και η οικογένεια σου σταθήκατε όρθιοι απέναντι στο τέρας του ναζισμού. Ξέρω ότι ύψωσες το ανάστημα σου απέναντι στο φασισμό την ώρα που άλλοι έσκυβαν. Κυριολεκτικά.
Ξέρω ότι για 6 σχεδόν χρόνια, παλεύεις, αγωνίζεσαι, φωνάζεις, θυμώνεις, οργίζεσαι, κλαις και συνεχίζεις. Συνεχίζεις τον αγώνα απέναντι σε ότι πιο σιχαμερό γέννησε ο τόπος.
Ξέρω ότι στάθηκες απέναντι στο θηρίο την ώρα που η ανοχή της κοινωνίας τους έστελνε στη βουλή με διψήφιο ποσοστό. Την ώρα που τα μίντια εξωράιζαν το τέρας μέσα από lifestyle αφιερώματα στον Κασιδιάρη και τον κάθε Κασιδιάρη.
Στάθηκες απέναντι τους, την ώρα που κάποιοι μας έλεγαν ότι “έχουν κι αυτοί δικαίωμα στην άποψη”. Την ώρα που πολιτικοί και καλά του δημοκρατικού τόξου και καμπόσοι άλλοι ισαποστάκηδες, τους ξέπλεναν.
Αποκάλυψες το πραγματικό τους δολοφονικό πρόσωπο, την ώρα που τα ρεπορτάζ τους έδειχναν να βοηθάνε τάχα τον αβοήθητο παππού, να παίρνουν της γιαγιάς τα ψώνια, με την κοινωνία όχι μόνο να ανέχεται αλλά ενίοτε και να επικροτεί.
Στάθηκες απέναντι στο θηρίο την ώρα που οι παπάδες τους “ευλογούσαν” ως καλά παιδιά, κι εκεί στην Ελλάδα, και τα ορφανά τους εδώ στην Κύπρο, τα ορφανά που ουδέποτε αρνήθηκαν τη σχέση τους με τη Χρυσή Αυγή, τα ορφανά που ουδέποτε αποκήρυξαν τον Μιχαλολιάκο και τη δολοφονική του συμμορία.
Ξημερώνει;
Ναι ξημερώνει, όποια και να είναι η απόφαση. Διότι πέτυχες την πρώτη νίκη. Διότι δικάζονται στο δικαστήριο ως εγκληματική οργάνωση. Και ο δολοφόνος και η ηγεσία τους. Διότι τους αποκάλυψες, πληρώνοντας όμως το πιο βαρύ τίμημα.
Αλλά δεν τελειώνει εδώ. Διότι ανεξάρτητα από την απόφαση, το βάρος πλέον πέφτει και σε όλους εμάς. Δεν αρκεί να ηττηθούν απλά ενώπιον της δικαιοσύνης. Το βάρος πέφτει σε εμάς, για να ηττηθούν στην κοινωνία και στη συνείδηση του κάθε ανθρώπου. Για να ηττηθεί η ακροδεξιά, οι αρρωστημένες τους ιδέες, ο ρατσισμός, το μίσος και η μισαλλοδοξία. Να μπουν οριστικά στον κάλαθο της ιστορίας.
Να σταθούμε όπως κι εσύ. Να αντισταθούμε όπως κι εσύ. Να ξυπνήσουμε. Να φωνάξουμε. Να απομονώσουμε.
Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα μια προσφώνηση, για να σου απευθύνω το κείμενο. Από όλες, μόνο μία μου φαινόταν κατάλληλη. Μάνα. Με το Μ κεφαλαίο.
Μάνα λοιπόν, σε ευχαριστούμε.
Σε ευχαριστούμε που την ώρα που στέρησαν τη ζωή στον Παύλο σου, μπήκες μπροστά και έδειξες το δρόμο. Σε ευχαριστούμε που δεν φοβήθηκες. Σε ευχαριστούμε για τη δύναμη, την αξιοπρέπεια, την αντίσταση.
ΜΑΝΑ σε ευχαριστούμε.
Ξημερώνει. Και το φως θα νικήσει το σκοτάδι. Όποια και να είναι η απόφαση.
Και για αυτό, σε ευχαριστούμε.
