Κάποιος μας κάνει πλάκα έτσι;
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Έχουμε νέο Δήμαρχο στην Αγία Νάπα, του οποίου η πρώτη του πολιτική πράξη ήταν να στείλει δελτίο τύπου μαζί και φωτογραφίες για να μας πει πόσο συγκινημένος είναι που συναντήθηκε με τον νονό και τη νονά του. Ναι, καλά ακούσατε. Έβαλε δηλαδή ο άλλος, λειτουργό, να ετοιμάσει δελτίο τύπου για τους νονούς του. Ήτανε και κοντά στα Φώτα, πάλι καλά που δεν μας ενημέρωσε αν του έδωσαν και πουλουστρίνα!
Πουλουστρίνα σίγουρα όμως πήρε ο Αρχιεπίσκοπος μας. Το Αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου. Εγώ λέω εκτός από αυτό, να του δώσουμε και όλη την εντός των τειχών Λευκωσία. Η εκτός των τειχών Λευκωσία, του Προεδρικού συμπεριλαμβανομένου του ανήκει έτσι και αλλιώς. Εν τω μεταξύ, αστεία-αστεία, ίσως ο μόνος τρόπος να τελειώσει η Πλατεία Ελευθερίας, είναι να του τη δώσουμε κι αυτή. Χειρότερος από τον ανύπαρκτο Δήμαρχο μας, αποκλείεται να είναι.
Δύο όμως είναι αυτά που δεν τελειώνουν ποτέ: η Πλατεία Ελευθερίας, και οι έρευνες: από δολοφονίες και σίριαλ κίλλερς, σε οικονομικά σκάνδαλα, σε τζετ και διαβατήρια στην παγκόσμια μαφία, για όλα έχουμε και μια έρευνα. Μια μέρα θα τελειώσει καμιά έρευνα στ’ αλήθεια, και δεν θα ξέρουμε και πως να το διαχειριστούμε.
Αλλά έτσι και αλλιώς, δεν θα χρειαστεί να το διαχειριστούμε εμείς. Γιατί όπως όλα δείχνουν θα το διαχειριστεί ο Ιωνάς Νικολάου, ως ο επόμενος Γενικός Εισαγγελέας. Ναι. Αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής, που επί θητείας του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης έκανε το Police Academy να μοιάζει με ταινία του Scorsese σε σύγκριση με τι δική μας πραγματικότητα, παίζει λέει για τη θέση του Γενικού Εισαγγελέα. Από πού φεύγουμε για τα ξένα είπαμε;
Που θα χρειαστεί έτσι κι αλλιώς να φύγουμε για τα ξένα, αφού στην περιοχή μας γίνεται το έλα να δεις. Την ίδια ώρα, στις διεθνείς διασκέψεις που αλωνίζει η Τουρκία, πρώτα θα καλέσουν την Μποτσουάνα και μετά εμάς. Πάντως το Κονγκό που είναι παραδίπλα, μια χαρά το κάλεσαν. Ο σανός όμως της απομόνωσης της Τουρκίας, των αερίων (των κουπανιστών), των αγωγών που θα φτάνουν στην καρδιά της Ευρώπης, των κυρώσεων και των αυστηρών μέτρων και των ιστορικών στιγμών που ζούμε κάθε τρείς και λίγο εν είδει οργασμού, καλά κρατεί. Κόψε κάτι κύριε Υπουργέ των Εξωτερικών μας, την έχεις γονατίσει την Τουρκία. Λυπήσου την.
Αυτός όμως που δεν μας λυπάται καθόλου είναι ο κύριος Χαμπιαούρης. Αυτός ο εκπρόσωπος της αριστείας, ο οποίος διορίστηκε Υπουργός επειδή άνοιξε την κουρτίνα του Αναστασιάδη για να ψηφίσει στο εκλογικό του κέντρο, και του οποίου ήταν και η πιο σημαντική πράξη, αφού τορπίλισε τα πάντα, κι αφού με τα τετράμηνα (και όχι μόνο) τα έκανε θάλασσα, πήρε σβάρνα τα βουνά και τα λαγκάδια ως ο νέος μας Επίτροπος Ανάπτυξης Ορεινών Κοινοτήτων, βεβαίως-βεβαίως. Τα είπαμε: κανένας κάλος δεν χάνεται σε αυτή τη διακυβέρνηση.
Πάντως είναι άλλο να σας το περιγράφω κι άλλο να μπείτε στο τουίτερ να το δείτε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Να τις προάλλες, κρατούσε ένα σύννεφο. Και για αυτή τη δουλειά, πληρώνεται κι από πάνω.
Αμαρτία εξομολογημένη, πολύ τον ζηλεύω. Έτσι δουλειά, να περιφέρομαι στην ύπαιθρο, να πίνω τις ζιβάνες μου, να τρώω τσαμαρέλλα και να πληρώνομαι κι από πάνω, θα ζήσω 1000 χρόνια!
Υστερόγραφο.
Να κλαις. Να γελάς. Να νευριάζεις. Να χτυπιέσαι. Να μην ξέρεις τι να κάνεις.
Είναι όμως στιγμές που σκέφτομαι ότι ως λαός η μεγαλύτερη προσφορά που ενδεχομένως να μπορούμε να κάνουμε στην ανθρωπότητα είναι να παραδοθούμε ομαδικά στα χέρια της επιστήμης. Ίσως, το αποτέλεσμα της κλινικής μελέτης, γλιτώσει μερικές από τις επόμενες γενιές.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Follow: @leontios_
