Home Λεόντιος Φιλοθέου Ι have a dream. Του Λεόντιου Φιλοθέου

Ι have a dream. Του Λεόντιου Φιλοθέου

Μπα! Δεν την είδα Martin Luther King. Αυτό θα ήταν άλλωστε ιεροσυλία.


Απλά στο κατώφλι κάθε νέας χρονιάς, κοιτάμε πάντα λίγο πίσω. Και μετά κοιτάμε μπροστά, στο μέλλον. Και σκεφτόμαστε αυτά που θα θέλαμε να αλλάξουν. Ονειρευόμαστε. Το έχει άλλωστε η μέρα. Πρωτοχρονιά!

Όταν ήμασταν παιδιά, τέτοιες ημέρες πλάθαμε με τη φαντασία μας τον Άγιο Βασίλη. Μια στροφή πριν τα σαράντα μου, την ώρα που τον Άγιο Βασίλη και ότι αυτός κουβαλά πλάθουν τα δικά μου παιδιά στη φαντασίωση τους, εγώ ονειρεύομαι τον κόσμο και την Κύπρο που θα ήθελα αυτά να μεγαλώσουν και να ζήσουν.

Ι have a dream λοιπόν!

Την Κύπρο της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της ευημερίας.

Την Κύπρο της πραγματικής και βιώσιμης ανάπτυξης για τους πολλούς, κόντρα στις νέες φούσκες που είκοσι μεγαλοδικηγόροι και λογιστές μαζί με πυργό-ντιβέλοπερς νέμονται, παίζοντας Monopoly με την οικονομία και τις τύχες μας.

Την Κύπρο, που οι νέοι μας θα βρίσκουν δουλειά με αξιοπρέπεια, και όχι να εκλιπαρούν για ένα μισθό των 500 ευρώ για τον οποίο μάλιστα πρέπει να είναι  και ευγνώμονες σε ένα περιβάλλον πλήρους εργασιακής απορρύθμισης.

Την Κύπρο, που θα στηρίζει αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη όχι ως φιλανθρωπία, αλλά με κάθε δυνατό τρόπο για να μπορέσουν να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής τους κόντρα στη σημερινή κοινωνική ανισότητα που όλο και μεγεθύνεται.

Μια Κύπρο, με παιδεία που θα βγάζει στην κοινωνία ανοιχτόμυαλους, προοδευτικούς και κριτικά σκεπτόμενους πολίτες. Κόντρα σε όλους αυτούς που σήμερα πειραματίζονται με τις τύχες των παιδιών μας οραματιζόμενοι τάχα το Φινλανδικό μοντέλο, επιμένοντας όμως στη διατήρηση του Ιρανικού μοντέλου.

Μια Κύπρο με ένα σύστημα υγείας που θα παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες σε όλους, κόντρα στη σημερινή ανασφάλεια, στις ουρές για ένα φάρμακο, στις λίστες αναμονής για μήνες για μια εξέταση  που αν είσαι τυχερός θα την προλάβεις πριν αποχαιρετίσεις για πάντα το μάταιο ετούτο κόσμο.

Την Κύπρο της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, κόντρα στη διαφθορά που θα τη ζήλευε πλέον και η Λερναία Ύδρα αφού για κάθε κεφάλι που κόβεται, δεν πετάγονται δύο, αλλά εικοσιδύο.

Την Κύπρο των ίσως ευκαιριών, κόντρα στο προσφιλές άθλημα του «δείξε μου τον κουμπάρο σου να σου πω ποια τράπεζα θα κλείσεις».

Τέλος, την Κύπρο της αλληλεγγύης και της αποδοχής. Κόντρα στο ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό και κάθε άλλη έκφανση του πιο σκοταδιστικού δόγματος που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα. Κόντρα και σε όλους τους ισαποστάκηδες, που με κάθε ευκαιρία ξεπλένουν την ακροδεξιά και το φασισμό.

Αυτή την Κύπρο ονειρεύομαι.                                                                                                              

Μόνο που αυτή η Κύπρος θα παραμείνει όνειρο απατηλό, ενόσω είναι μισή και μοιρασμένη. Δεν έχει κανένα νόημα να παλεύουμε για τα πιο πάνω, αν δεν παλέψουμε πρώτα για την επανένωση και την απαλλαγή από την κατοχή. Αν δεν αντισταθούμε σε αυτούς που μας οδηγούν στον καταστροφικό δρόμο της διχοτόμησής.

Ναι λοιπόν, η δική μας γενιά, έχει ένα τεράστιο καθήκον: όχι απλά να ονειρευόμαστε αλλά να μετατρέψουμε το όνειρο και την προσδοκία σε πράξεις και έργα. Σε προσπάθεια για να χτίσουμε μια Κύπρο καλύτερη. Μια Κύπρο δικαιότερη. Μια Κύπρο επανενωμένη και ευημερούσα.

Καλή μας χρονιά!

Υ.Γ. Ρομαντικός; Ίσως. Όμως δεν πιστεύω σε μονόδρομους. Ούτε και σε there is no alternative λύσεις. Τον κόσμο αυτό, σίγουρα δεν τον άλλαξαν οι μίζεροι. Τον άλλαξαν οι ονειροπόλοι. Και οι λίγο τρελοί.