«Κουτουλώντας» στην οροφή. Του Λεωνίδα Χατζηλοΐζου

  

Στην οροφή κτυπούν το κεφάλι τους εκπαιδευτικοί, μαθητές και το γενικότερο εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου.  

Όχι λόγω των δεκάδων περικοπών που έχουν επιβληθεί, των αλλαγών που μεθοδεύει η κυβέρνηση πίσω από κλειστές πόρτες για το σύστημα αξιολόγησης και το σύστημα πρόσληψης εκπαιδευτικών, των πληγμάτων που έχουν δεχτεί οι νεαρότεροι εκπαιδευτικοίή τις ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή. Η οροφή στην οποία αναφέρομαι είναι μια διαφορετική οροφή, την οποία έχει θέσει η ΤΡΟΙΚΑ και έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση.

Η ΤΡΟΙΚΑ έχει θέσει ένα όριο στον αριθμό εκπαιδευτικών που δικαιούται να εργοδοτεί το Υπουργείο Παιδείας, ανεξαρτήτου αναγκών, μια οροφή. Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που βιώσαμε πραγματικά τι σημαίνει αυτή η οροφή. Αφού «κουτουλήσαμε» στην οροφή όταν έγιναν όλοι οι εγκριμένοι διορισμοί, συνειδητοποιήσαμε πως η στελέχωση δεν ήταν ολοκληρωμένη και υπήρχαν ακόμη κενά στα Σχολεία. Υπήρχαν ακόμη μαθητές χωρίς εκπαιδευτικούς. Υπήρχαν τάξεις χωρίς δασκάλους. Ίσως διάφορες συγκυρίες να εξομάλυναν την κατάσταση φέτος, όμως μέχρι πότε θα μπορεί το Υπουργείο Παιδείας να ελίσσεται κάτω από αυτή την οροφή; Ποιος μας εγγυάται πως η οροφή δεν θα χαμηλώσει αναπάντεχα να μας πλακώσει; Πώς θα ανταποκριθεί το Υπουργείο σε μία πιθανή αύξηση των αναγκών σε διδακτικό προσωπικό; Θα χρειαστεί το Υπουργείο Παιδείας να εφαρμόσει και άλλα μέτρα για να ικανοποιήσει μελλοντικά την οροφή που έχει τεθεί; Ποιες οι επιπτώσεις αυτής της οροφής στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης; Πώς θα χειριστούν οι συντεχνίες και οι γονείς την οροφή αυτή;

Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις, σε συνεργασία με τους οργανωμένους γονείς και την ευρύτερη κοινωνία, οφείλουν, σαν μια γροθιά, να βροντοφωνάξουν προς όλες τις κατευθύνσεις, πως η Παιδεία δεν είναι ένας απλός αριθμός τον οποίο μπορείς να κόψεις, να ράψεις ή να περιορίσεις, με καμιά οροφή.

Γράφει:  Λεωνίδας Χατζηλοΐζου