Από το 19 στο… 9! Του Λεωνίδα Χατζηλοΐζου

Το θέατρο του παραλόγου παίχτηκε για άλλη μια φορά στην κυπριακή Βουλή των αντιπροσώπων, στις 2 Ιουνίου.

Κατατέθηκαν προς ψήφιση οι κανονισμοί για τη διεξαγωγή των εξετάσεων, εν μέσω θύελλας διαμαρτυριών και αντιδράσεων από επηρεαζόμενους εκπαιδευτικούς. Μέχρι την ημέρα της ψήφισης, αντιδράσεις υπήρχαν και από μέλη της επιτροπής παιδείας της Βουλής καθώς και από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αφού το Υπουργείο Παιδείας σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να πείσει πως το Νέο Σχέδιο Διορισίμων Εκπαιδευτικών μπορεί να σταθεί νομικά και πρακτικά σε περίπτωση ενεργοποίησης της νομοθεσίας αορίστου χρόνου και στην εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, το Υπουργείο Παιδείας απέτυχε να καταθέσει συγκεκριμένα στοιχεία και αριθμούς ως προς τις θέσεις που θα υπάρχουν τα επόμενα χρόνια και θα καλεστούν να δώσουν εξέταση δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Το μόνο σίγουρο είναι πως το ΝΣΔΕ δε θα αυξήσει διά μαγείας τις διαθέσιμες θέσεις. Οι θέσεις που θα διατεθούν θα είναι θέσεις που στην παρούσα φάση πληρούνται από συμβασιούχους και αντικαταστάτες εκπαιδευτικούς. Η τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή δε λύνει το πρόβλημα, είναι μια προσπάθεια των κομμάτων που το ψήφισαν να χρυσώσουν το χάπι.

Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία της Βουλής έκρινε πως δεν είναι σημαντικό αν το όλο εγχείρημα ανατραπεί από μελλοντικές αγωγές ούτε αν θα ταλαιπωρηθούν δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Οι εξετάσεις έπρεπε να γίνουν φέτος! Το επίπεδο του εκπαιδευτικού προσωπικού πρέπει να «αναβαθμιστεί» άμεσα! Αυτά μας λένε αυτοί που ψήφισαν το 2015 το ΝΣΔΕ και αυτά λένε τώρα με τους κανονισμούς.

Αφού υπάρχει τόση έντονη έγνοια για το επίπεδο του εκπαιδευτικού προσωπικού που προσλαμβάνεται στα δημόσια σχολεία, είναι άξιον απορίας γιατί δεν υπάρχει ανάλογη έγνοια για τους μαθητές που ακολουθούν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού και γίνονται δεκτοί στα πανεπιστήμια. Ο πιο κάτω πίνακας παρουσιάζει τη μέγιστη και την ελάχιστη βαθμολογία που έγιναν δεκτοί οι φοιτητές σε όλα τα παιδαγωγικά τμήματα της Ελλάδας και της Κύπρου, την τελευταία δεκαετία.

Η πτώση στο επίπεδο των εισακτέων φοιτητών από το 2007 μέχρι σήμερα είναι πραγματικά τραγική! Το 2016, ίσως για πρώτη φορά, έγινε δεκτός φοιτητής με βαθμό κάτω από τη βάση, στην Κρήτη. Από το 19 έχουμε πέσει στο 9! Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που κάποιες θέσεις (βλ. αριθμούς σε παρενθέσεις) έχουν μείνει αδιάθετες. Επομένως στην Κρήτη, Θεσσαλία, Ιωάννινα, Ρόδο, Θράκη, Πάτρα και Φλώρινα, θα μπορούσαν να γίνουν δεκτοί και μαθητές με οποιοδήποτε βαθμό επιτυχίας. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν στοιχεία ως προς τις βαθμολογίες με τις οποίες γίνονται δεκτοί φοιτητές στα παιδαγωγικά τμήματα των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Κύπρο.

Κάποιος θα μπορούσε να απαντήσει πως γι’ αυτό είναι απαραίτητες οι εξετάσεις του ΝΣΔΕ, παρόλο που μια εξέταση δεν μπορεί να εντοπίσει τον καλύτερο εκπαιδευτικό. Είναι πραγματικά ηθικό να επιτρέπουμε σε εκατοντάδες νέους μας να σπουδάζουν κάθε χρόνο δάσκαλοι, ενώ γνωρίζουμε πως οι θέσεις που θα υπάρχουν στο μέλλον θα είναι ελάχιστες; Ενώ γνωρίζουμε πως οι πιθανότητές τους να επιτύχουν θα είναι απειροελάχιστες; Γνωρίζουν οι βουλευτές μας πως στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης ασκείται έλεγχος της προσφοράς και της ζήτησης εκπαιδευτικών; Γνωρίζουν πως η υπερπαραγωγή και κατ’ επέκταση η υπερπροσφορά εκπαιδευτικών επηρεάζει αρνητικά το επίπεδο των αποφοίτων που επιλέγουν το επάγγελμα και το εκπαιδευτικό μας σύστημα;

Αυτοί οι νέοι απόφοιτοι μπορεί να μην πετύχουν στις εξετάσεις και να διοριστούν στα δημόσια σχολεία αλλά αύριο θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ομάδας που λέγεται δάσκαλοι. Όσοι δεν ακολουθήσουν κάποιο άλλο επάγγελμα, το πιθανότερο να επιδιώξουν να προσφέρουν εξατομικευμένη διδασκαλία σε μαθητές το απόγευμα ή να εργαστούν στο ολοήμερο σχολείο, στο θερινό σχολείο ή με αγορά υπηρεσιών σε κάποιο πρόγραμμα του Υπουργείου. Το βέβαιο είναι πως αρκετοί θα καλεστούν να διδάξουν στα παιδιά μας με τον ένα τρόπο ή τον άλλο.

Η επιτροπή παιδείας της Βουλής και τα κοινοβουλευτικά κόμματα οφείλουν να μελετήσουν τα δεδομένα και να εξεύρουν τρόπους βελτίωσης του επιπέδου των μελλοντικών δασκάλων που γίνονται δεκτοί στα δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ταυτόχρονα, πρέπει να περιοριστεί η μαζική παραγωγή άνεργων δασκάλων.  Η κατηφόρα πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις, με αποφασιστικότητα και μακριά από μικροπολιτικά συμφέροντα. Το οφείλουμε στα παιδιά μας, στους πολίτες του τόπου και στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Γράφει:  Λεωνίδας Χατζηλοΐζου