Καλώς όρισατε, καλαμαράδες, στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα. Της Κυριακής Στυλιανού

Πόλος έλξης είναι το εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου για τον Ελλαδίτη εκπαιδευτικό που δικαιούται να καταθέσει το πτυχίο του και να προσληφθεί υπηρετώντας το Υπουργείο Παιδείας της μεγαλονήσου.

Ένα κυπριακό υπουργείο Παιδείας που για χρόνια προσπαθεί να αποβάλει το σύνδρομο του επαρχιώτη και να μην αποτελεί “παράρτημα” του αντίστοιχου ελληνικού.

Για χρόνια εισάγονταν σχολικά εγχειρίδια στο νησί από τη μητέρα Ελλάδα, γιατί η θυγατέρα Κύπρος αδυνατούσε να “απογαλακτισθεί”, να ωριμάσει, να ανεξαρτητοποιηθεί ουσιαστικά και να αξιολογήσει ορθά το δικό της εκπαιδευτικό δυναμικό και υλικό. Κάποια στιγμή κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες και δεδομένα “επέτρεψαν” στο κυπριακό υπουργείο παιδείας να προχωρήσει σε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μεκαλές προοπτικές. Εκδόθηκαν πολύ καλά κυπριακά βιβλία, των οποίων την αξία και την ποιότητα αναγνώριζαν και οι Ελλαδίτες εκπαιδευτικοί.

Βέβαια, κάθε νέα κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, θα έρθει τη νύχτα να ξηλώσει το υφαντό που έφτιαξε τη μέρα η προηγούμενη κυβέρνηση, με αποτέλεσμα κάποια από αυτά τα πολύ καλά βιβλία να αποτεφρωθούν και να είναι ελαφρύ τοχώμα που τους σκεπάζει.

Είναι γεγονός πως για να στεριώσει το γεφύρι της κυπριακής εκπαίδευσης χρειάζονται μεγάλες θυσίες, μα μπορούμε να πούμε πως αρχίζουν να αχνοφαίνονται ακτίνες φωτός και ίχνη ελπίδας πως θα γυρίσει ο ήλιος, κι ας θέλει ακόμη δουλειά πολλή. Είναι γεγονός πως η θυγατέρα Κύπρος σταμάτησε να μπουσουλάει υπό τη σκιά της μητέρας Ελλάδας και έκανε βήματα τέτοια ώστε οι ρόλοι άλλαξαν. Σήμερα η “μάνα” αντιγράφει το “παιδί” και μπορούμε να πούμε πως το κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί πρότυπο για το ελληνικό. Σήμερα, οι Ελλαδιτες εκπαιδευτικοί επιδιώκουν την κάθοδο στο νησί και την επαγγελματική αποκατάσταση στο κυπριακό εκπαιδευτικό περιβάλλον.

Δεν θέλω να σε απατήσω, Ελλαδίτη συνάδελφε, αλλά η κυπριακή εκπαιδευτική Εδέμ δεν είναι αυτό που νομίζεις. Η εποχή που ο δάσκαλος στην Κύπρο είχε μια αίγλη κι ένα κύρος έχει αποδημήσει εις Κύριον ανεπιστρεπτί. Όλοι στην Κύπρο θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να μιλήσουν για το πού θα φάνε το καλύτερο σουβλάκι, ποια αλυσίδα προσφέρει τον φθηνότερο καφέ, ποιο σουπερμάρκετ έχει τις καλύτερες προσφορές σε προϊόντα και τι θα έπρεπε να γίνει στον χώρο της εκπαίδευσης. Δεν έχει σημασία στην Κύπρο αν οι σπουδές κάποιου είχαν ως αντικείμενο την καλλιέργεια βιολογικών μανιταριών και σαλιγκαριών. Όλοι οι Κύπριοι θεωρούν τον εαυτό τους ικανό -όχι μόνο να
παίξουν τον δάσκαλο στον δάσκαλο- μα να διοικήσουν σχολεία και να προχωρήσουν στη σύνταξη πραγματείας για τα υπέρ, τα κατά και το τι μέλλει γενέσθαι στα περί της εκπαίδευσης.

Δεν θέλω να σε απογοητεύσω εκ των προτέρων, Ελλαδίτη συνάδελφε δάσκαλε, μα δεν θα είναι λίγες οι φορές που σε μια κυπριακή παρέα και συζήτηση περί εκπαίδευσης θα ξέρουν όλοι εκτός από εσένα. Δεν θα είναι λίγες οι φορές που ένας γονιός (επαγγελματίας εξειδικευμένος στην καλλιέργεια βιολογικών μανιταριών και σαλιγκαριών) θα εισβάλει στον χώρο του σχολείου με ύφος χίλιων καρδιναλίων και θα έχει έτοιμο το σχέδιο μαθήματος και αξιολόγησης του παιδιού του και προτεινόμενο τελικό άθροισμα της βαθμολογίας του. Δεν θα είναι λίγες οι φορές που αυτός ο γονιός θα υπογραμμίσει πως έχει κουμπάρο δημοσιογράφο και αν δεν βαθμολογήσεις το παιδί του όπως σου υπέδειξε, θα φροντίσει να γίνεις πρωτοσέλιδο και τίτλος ειδήσεων στο ενημερωτικό τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Δεν θα είναι λίγες οι φορές που αυτός ο γονιός, αν δεν ακολουθήσεις τις υποδείξεις του, θα σου κεράσει στα μούτρα πως “στην Ελλάδα δεν είχες να φας κι ήρθες εδώ και σε πληρώνει το κυπριακό κράτος κι ο φορολογούμενος Κύπριος πολίτης”. Και θα σοκαριστείς, Ελλαδίτη συνάδελφε, με την προκλητική αγένεια ανθρώπων προκλητικά άσχετων με το εκπαιδευτικό αντικείμενο που για όλα έχουν γνώμη. Και θα σοκαριστείς που αυτών των προκλητικά άσχετων ανθρώπων η γνώμη ακούγεται πιο πολύ παρά η δική σου.

Και σιγά σιγά θα συνηθίζεις πως στο νησί Κύπρος πιο μεγάλη αξία έχει να δείξεις παρά να είσαι αυτό που δείχνεις. Και σιγά σιγά θα συνηθίζεις πως στο νησί Κύπρος ο δάσκαλος είναι κόκκινο πανί. Και σιγά σιγά θα συνηθίζεις πως στο νησί Κύπρος δεν ξεχνάνε κι αγωνίζονται για την έπαυλη, την πισίνα και την επίδειξη. Και πως όλοι (ακόμα κι οι επαγγελματίες καλλιεργητές βιολογικών μανιταριών και σαλιγκαριών) θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να δασκαλέψουν τον δάσκαλο.