Πολλαπλασιάζονται οι αιχμές και οι απειλές της Τουρκίας εναντίον της ΕΕ και των κρατών μελών της, σε μια έκρηξη απαξίωσης και αντιδραστικότητας τις τελευταίες εβδομάδες, που ευτυχώς δεν έχει περάσει απαρατήρητη.
Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός, κατόπιν του ψηφίσματος που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την κατάσταση στην Τουρκία στις 13 Ιουνίου το οποίο κατέκρινε την τουρκική κυβέρνηση για την αστυνομική καταστολή των διαμαρτυριών και την βιαιότητα που επεδείχθη. Δήλωσε, λοιπόν, ο Ερντογάν πως δεν αναγνωρίζει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ότι δεν δεσμεύουν την Τουρκία καθώς δεν είναι κράτος μέλος της ΕΕ.
Τη συνέχεια έκανε ο Τούρκος Υπουργός για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις Μπαγίς, ο οποίος χαρακτήρισε τις δηλώσεις εναντίον της Τουρκίας “ανεύθυνες” και πως πλήττουν τα αμοιβαία συμφέροντα Τουρκίας και ΕΕ για ενδυνάμωση δημοκρατίας και άρα είναι ανυπόστατες και ανούσιες. Φέρεται επίσης να απείλησε μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δηλώνοντας πως υπάρχει ένα τίμημα για να μιλάει κανείς τόσο ελεύθερα και τολμηρά για τις εσωτερικές υποθέσεις της Τουρκίας και πως ελπίζει να το έχουν υπολογίσει όσοι εκφράστηκαν “εν βρασμώ”. Ξεκαθάρισε, περαιτέρω, πως η Τουρκία είναι ένα δημοκρατικό και κοσμικό κράτος δικαίου και δεν είναι μια μπανανία.
Οι απειλές συνεχίστηκαν έπειτα με αφορμή τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων την περασμένη Δευτέρα και την έγκριση ή μη της έναρξης νέου γύρου ενταξιακών διαπραγματεύσεων καθώς ήταν γνωστές οι γερμανικές αντιρρήσεις. Αν και τελικά αποφασίστηκε για το Φθινόπωρο το άνοιγμα του κεφαλαίου 22, εξαπολύθηκαν εκατέρωθεν σκληρές δηλώσεις, με την Μέρκελ να δηλώνει πως αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία δεν συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά ιδεώδη περί ελευθερίας και τον Μπαγίς να την απειλεί πως δεν πρέπει να χρησιμοποιεί την Τουρκία για την προεκλογική της εκστρατεία αλλά να διδαχτεί από τον Σαρκοζύ ο οποίος το επιχείρησε και του βγήκε σε κακό.
Δεν θα μάθουμε ποιες είναι οι συνέπειες για τις οποίες προειδοποίησε ο Μπαγίς εάν δεν άνοιγε το κεφάλαιο 22, καθώς τελικά θα ανοίξει και κατά τα λεγόμενά του πλέον “το θέμα λύθηκε”. Είναι όμως έτσι; Η Τουρκική ηγεσία έχει φερθεί και μιλήσει και άλλες φορές με περισσή αλαζονεία, αλλά κάθε φορά φαίνεται πως αυτή η αλαζονεία δεν έχει όρια και είναι η ίδια αλαζονεία που εκφράζεται σε κάθε πτυχή της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της. Και οι αντιδράσεις των τουρκικών αρχών στις διαδηλώσεις είναι επίσης εκφραστής της ίδιας αλαζονείας και της ανικανότητας προς αντιμετώπιση δημοκρατικών φωνών, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά που προς το παρόν όμως καίει μόνο άλλους. Και μπορεί αυτή η αλαζονεία να μην ενοχλούσε τους υπόλοιπους ηγέτες μέχρι τώρα, γιατί αφενός δεν κατευθυνόταν στους ίδιους και αφετέρου δεν είχε προηγηθεί τόση άσχημη εικόνα με τις βίαιες καταστολές των διαδηλωτών. Και ίσως αυτό αλλάξει όταν αυτή η αλαζονεία μεταφερθεί και στο ευρωπαϊκό φόρουμ όπως έχει ήδη ξεκινήσει. Ειδικά από την στιγμή που απ’ότι φαίνεται δεν εκφράζεται η παραμικρή συνειδητοποίηση της κατάστασης παρά μόνο επίρριψη ευθυνών σε άλλους, αφού ο Μπαγίς θεωρεί άδικες και προϊόν παρεξήγησης ακόμη και τις κριτικές περί ελευθερίας της έκφρασης στην Τουρκία.
Γράφει: Κυριάκος Τριανταφυλλίδης
