Πρόσωπα, προσωπικά και απρόσωπα.
Ζούμε στην εποχή του “like” και του “follow”. Κάποτε δυστυχώς και του “unfollow”… Το face to face έγινε wall to wall και η καθημερινή επικοινωνία κυμαίνεται κάπου μεταξύ face και wall. Ο καφές είναι πλέον ψηφιακός, ακόμα και το φαγητό. Και κάποιες φορές, να νομίζεις ότι συμμετέχεις υποσυνείδητα στο ψηφιακό φαγοπότι.
Το παραδοσιακό μάρκετινγκ έχει μετατραπεί σε ψηφιακό (Facebook, twitter, instagram). Επιχειρήσεις επενδύουν δυναμικά μέσω αυτών των εφαρμογών και όχι μόνο. Τα πολιτικά κόμματα επίσης δημιουργούν λογαριασμούς…όχι τραπεζικούς, αλλά στα social media και ξαφνικά έρχεται το υπόλοιπο στράτευμα και σε κάνει follow. Και αισθάνεσαι και ωραία επειδή είχες την τιμή να σου κάνει ένα αξιόλογο πολιτικό πρόσωπο like. Μετά όμως αντιλαμβάνεσαι ότι το like αποσκοπούσε στο να γίνεις μελλοντικός ψηφοφόρος. Ναι…πλησιάζουν εκλογές. Κρατάτε γερά, γιατί θα ακολουθήσουν πολλά follow από νέα πολιτικά πρόσωπα που θα “αλλάξουν” το τοπίο.
Και επανερχόμαστε στην δική μας, την μη ψηφιακή πραγματικότητα, όπου όλοι περνούν την κρίση τους. Η οικονομική κρίση έσβησε αρκετά χαμόγελα. Οι άνθρωποι δεν μιλάνε μεταξύ τους, πλέον, όπως παλαιότερα. Διακατέχονται από άγχη και προβλήματα. Και όμως τα προβλήματα λύνονται μέσα από καθαρές αποφάσεις και επιλογές. Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε από το μενού που θα μας δώσουν ποιους θα τοποθετήσουμε στα έδρανα της βουλής. Μην κρίνετε μόνο από τα likes. Και χαμογελάτε γιατί χανόμαστε! 🙂
Γράφει: Γιώτα Χατζηλοϊζου
