Με αφορμή την περίφραξη του κτηρίου της Επαρχιακής Διοίκησης Λεμεσού αναδεικνύεται για ακόμα μια φορά και με πιο έντονο τρόπο η «πολιτική της κατζιελλοποίησης» των πάντων.
Τι εννοώ; Τα τελευταία χρόνια οι διάφορες αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους επικαλούμενες λόγους ασφάλειας έχουν περιφράξει διάφορα δημόσια κτήρια με κάγκελα. Κάποτε είχαν αρχίσει τα σχολεία με ψηλά και κλειδαμπαρωμένα κάγκελα και τελευταία διάφορα δημόσια κτήρια. Σήμερα οι αρμόδιοι προχώρησαν στην τοποθέτηση περίφραξης με κάγκελα στην Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, εκεί που ουσιαστικά είναι η καρδιά του κέντρου της πόλης, αγνοώντας παντελώς θέματα αισθητικής του ιστορικού της κέντρου. Την ίδια στιγμή, «κατζιελλοποιημένοι» είναι χώροι όπως το Κάστρο Λεμεσού και ο Δημόσιος Κήπος σαν κάποιος να ήθελε να τα απομονώσει από τον κόσμο.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι προφανώς υπάρχουν ζητήματα ασφάλειας, νεανικής παραβατικότητας και βανδαλισμών. Τελευταία παρατηρήθηκαν για παράδειγμα πολλοί βανδαλισμοί και κλοπές σε σχολικές μονάδες της Λεμεσού και το πρόβλημα οξύνεται συνεχώς λόγω και της οικονομικής κρίσης που δημιουργεί περισσότερα και πιο έντονα κοινωνικά προβλήματα. Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται δεν είναι κατά πόσο υπάρχει η ανάγκη για προστασία των δημόσιων κτηρίων και χώρων αλλά κατά πόσο η τοποθέτηση κάγκελων είναι η λύση στο πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι η «πολιτική της κατζιελλοποίησης» εκτός από θέμα αισθητικής κάθε άλλο παρά λύνει το πρόβλημα και ουσιαστικά φανερώνει την προχειρότητα και την έλλειψη επαγγελματισμού και προγραμματισμού, χαρακτηριστικά που είναι γενεσιουργές αιτίες των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος μας. Ο λόγος είναι απλός. Ο παραβάτης πολύ απλά είτε θα πηδήξει πάνω από τα κάγκελα για να προκαλέσει τις καταστροφές είτε θα βρει άλλο κτήριο και άλλο χώρο να προκαλέσει καταστροφές.
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει ανάγκη για συγκροτημένα μέτρα πρόληψης και αποτροπής τέτοιων περιστατικών και εδώ βρίσκεται ο ρόλος του οργανωμένου κράτους. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει μέσα από την παιδεία να δημιουργούμε νέους ανθρώπους, οι οποίοι να σέβονται ο,τιδήποτε δεν τους ανήκει, είτε είναι δημόσιο κτήριο και χώρος είτε ιδιωτική περιουσία οποιουδήποτε συμπολίτη μας. Διερωτώμαι πραγματικά αν στα σχολεία γίνεται έστω και κάτι οργανωμένο, αποτελεσματικό και επιστημονικά καταρτισμένο προς αυτή την κατεύθυνση. Αν κρίνω από τα αποτελέσματα μάλλον όχι.
Εύλογα κάποιος θα μπορούσε να πει πως κάτι τέτοιο προϋποθέτει δουλειά πολλών χρόνων και δεν θα έχουμε άμεσα αποτελέσματα. Προς την αντιμετώπιση των άμεσων, λοιπόν, προβλημάτων, η λύση δεν είναι άλλη από την καλύτερη και πιο συστηματική αστυνόμευση και την αγορά υπηρεσιών ασφαλείας που αν μη τι άλλο θα δώσει δουλειά και σε κάποιους άνεργους συμπολίτες μας. Η αποτελεσματική παρουσία της αστυνομίας και της δημοτικής τροχονομίας και η ύπαρξη προσωπικού ασφαλείας θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για το κάθε παραβάτη και επιτέλους θα νιώθαμε και σ’ αυτό τον τόπο λίγη περισσότερη ασφάλεια. Αντί αυτών οι αρμόδιοι προτείνουν κάγκελα παντού.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως κάπως ανάλογα με την «πολιτική της κατζιελλοποίησης», συμβαίνει και με την «πολιτική της πασαλοτοποθέτησης» στα πεζοδρόμιά μας, αφού κάποιοι θεωρούν πως έτσι θα λυθεί το πρόβλημα της παράνομης στάθμευσης.
Ελπίζω να μην φτάσουμε στο σημείο το νέο σλόγκαν κάποιων να είναι το «Κάγκελα, κάγκελα, πάσσαλοι παντού…» παρερμηνεύοντας έτσι και τον στιχουργό του γνωστού τραγουδιού.
Γράφει: Γιώργος Σταματίου
