Σε λίγες μέρες οι Βουλευτές θα κρίνουν για ακόμα μία φορά το θέμα της οριζόντιας ψηφοφορίας , αυτή την φορά για την περίπτωση των προσεχών ευρωεκλογών.
Μια μακρά πορεία από συνεννοήσεις με πρωτοβουλία της ομάδας πολιτών “Διαφάνεια Τώρα” και άλλων οργανώσεων πολιτών, φτάνει στο τέλος της.
Πάρα το γεγονός ότι η τοποθέτηση των κομμάτων, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΛΑΜ, δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελπίδας για υπερψήφιση της πρότασης νόμου των Οικολόγων για εφαρμογή της οριζόντια ψηφοφορίας στις προσεχείς ευρωεκλογές, οφείλουμε να προσπαθούμε ως τις τελευταίες στιγμές να πείσουμε τις ηγεσίες των κομμάτων, για το σωστό.
Όπως είπα πρόσφατα στην σχετική συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής εσωτερικών, από μία άποψη το θέμα αφορά στο κύριο ερώτημα: «Τί έγινε πρώτα , το κόμμα ή οι ψηφοφόροι;». Είναι δηλαδή το κόμμα η έκφραση της βούλησης μίας ομάδας πολιτών με κοινά συμφέροντα ή / και ιδεολογία, ή μήπως το κόμμα είναι ο καθοδηγητής που εκπαιδεύει μία ομάδα ψηφοφόρων ώστε να υιοθετούν ως δικά τους τα πιστεύω ή / και τα συμφέροντα του κόμματος;
Γιατί το λέω αυτό; Με την ευκαιρία της δημοσίευσης των αποτελεσμάτων μιας πρόσφατης έρευνας της κοινής γνώμης (από την γνωστή εταιρεία Symmetron) αποδεικνύεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών συμφωνεί στην υιοθέτηση ενός συστήματος οριζόντιας ψηφοφορίας.
Ακόμα και στην περίπτωση κομμάτων όπως το ΑΚΕΛ και το ΕΛΑΜ που απορρίπτουν δογματικά κάθε συζήτηση για οριζόντια ψηφοφορία, οι εκλογείς τους (δηλαδή οι οπαδοί και ψηφοφόροι τους) στην μεγαλύτερη τους πλειοψηφία 60-65% υποστηρίζουν την οριζόντια ψηφοφορία.
Στα κόμματα του κεντρώου χώρου ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ που με διάφορες δικαιολογίες αποφεύγουν να υποστηρίξουν την οριζόντια ψηφοφορία, η υποστήριξη μέσα στους ψηφοφόρους τους στο αίτημα αγγίζει το 75%. Το 75% αγγίζει και η υποστήριξη από όσους ψήφισαν το 2016 αποχή / λευκό / άκυρο. Το σημείο αυτό αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Αποτελεί ακόμα μια σαφή ένδειξη ότι από το 30 % της αποχής που φτάσαμε στις βουλευτικές εκλογές του 2016 και στο σχεδόν 60% στις τελευταίες ευρωεκλογές , μπορούμε να ελπίζουμε σε δραστική μείωση της αποχής στα επίπεδα της δεκαετίας του 80, δηλαδή στο 10%. Τόσο περίπου καταγράφεται το ποσοστό αποχής στο Λουξεμβούργο, χώρα όπου εφαρμόζεται μια μορφή οριζόντιας ψηφοφορίας.
Περιττό να αναφέρω ότι στο Κίνημα Οικολόγων η υποστήριξη είναι καθολική και φτάνει το 95% (πάντα σύμφωνα με την έρευνα της Symmetron).
Όσον αφορά στα κόμματα του κέντρου να αναφέρω ότι την πρώτη πρόταση νόμου για την οριζόντια ψηφοφορία κατέθεσε στη Βουλή των Αντιπροσώπων το 2000 ο ίδιος ο Τάσσος Παπαδόπουλος μαζί με 12 άλλους βουλευτές. Μεταξύ αυτών εντοπίσαμε ιστορικές φυσιογνωμίες του χώρου της ΕΔΕΚ, όπως τον κ. Δώρο Θεοδώρου και του ΔΗΚΟ τον Νίκο Πιττοκοπίτη.
Συνεπώς όσοι βουλευτές ψηφίσουν προσεχώς κατά της οριζόντιας ψηφοφορίας θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι κατά πάσα πιθανότητα στρέφονται κατά της δημοκρατικής ιστορίας των κομμάτων τους και κυρίως θα ψηφίσουν κατά της άποψης των ψηφοφόρων που τους ανέδειξαν στην θέση αυτή. Πρόκειται ίσως για ακόμη μια έκφραση του φαινομένου της διάστασης μεταξύ πολιτικών και πολιτών, μια διάσταση για την οποία κυρίως έχουν την ευθύνη οι πολιτικοί. Μια διάσταση που τροφοδοτεί την απαξίωση και την αποστροφή προς την πολιτική και οδηγεί στην αποχή ή / και στην ενίσχυση του ακραίου λαϊκισμού. Προσεχώς λοιπόν ίσως δεν θα ψηφίζουμε μόνο για την οριζόντια ψηφοφορία. Ψηφίζουμε και για την σωτήρια της δημοκρατίας.
Γράφει: Γιώργος Περδίκης
