Το ΑΚΕΛ δέχθηκε δριμεία επίθεση γιατί, όπως ισχυρίζονται διάφοροι, από το Μαρί και εντεύθεν αμφισβητεί το σύνολο των πορισμάτων που το αφορούν και άρα, κατά τους επικριτές του, αμφισβητεί τους θεσμούς της δικαιοσύνης, την Αστυνομία, τη Γενική Εισαγγελία, τα δικαστήρια.
Εκτός από το ότι πρόκειται για αφορισμό που στερείται τεκμηρίωσης, ας δούμε πώς αντέδρασε ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τότε πρόεδρος του Συναγερμού, όταν διέρρευσε το πόρισμα της Αστυνομίας και της Νομικής Υπηρεσίας για το ατύχημα στο Μαρί.
Στις 9/10/2011 ο κ. Αναστασιάδης αποκάλεσε τους συντάκτες του πορίσματος, δηλαδή δεκάδες πρόσωπα από την Αστυνομία και τη Γενική Εισαγγελία που καθοδηγούσε την έρευνα, με τα εξής υβριστικά επίθετα: Αχρείους, συνωμότες, νοσηρούς εγκεφάλους και θρασύδειλους.
Ερωτηθείς, στο πλαίσιο των ίδιων δηλώσεων του, κατά πόσο το αποτέλεσμα του πορίσματος της αστυνομίας έγινε καθ’ υπόδειξη, απάντησε «χωρίς αμφιβολία».
Ως εκ τούτου, η πιο ακραία, υβριστική αμφισβήτηση θεσμών της δικαιοσύνης είχε ως αφετηρία τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το κόμμα του. Η άποψη του τότε ήταν ότι η Αστυνομία και η Γενική Εισαγγελία ετοιμάζουν πορίσματα «καθ’ υπόδειξη». Ανακάλεσε μεν τους χαρακτηρισμούς στη συνέχεια, όχι όμως και την ουσία των όσων δήλωσε.
Αυτοί που σήμερα επικρίνουν το ΑΚΕΛ ότι αμφισβητεί τους θεσμούς, τότε όχι μόνο δεν επέκριναν τον κ. Αναστασιάδη, αλλά του παρείχαν πλήρη κάλυψη, συμφωνώντας μαζί του. Οι ίδιοι θεσμοί που τώρα δεν έχουν σκοπιμότητες και είναι αλάνθαστοι, εκείνη την περίοδο ήταν πλήρως καθοδηγούμενοι από την τότε κυβέρνηση. Μάλλον αυτή η τεράστια μεταβολή στην αντίληψη ορισμένων ως προς την αξιοπιστία της Νομικής Υπηρεσίας, θα πρέπει να οφείλεται στο διορισμό του κ. Ρίκου Ερωτοκρίτου ως Β. Γ. Εισαγγελέα. Ο κ. Ερωτοκρίτου έχει άλλωστε την έξωθεν καλή μαρτυρία, αφού μέχρι πριν δυο χρόνια, οπόταν και τερμάτισε τον πολιτικό και κομματικό του βίο με την αλτρουιστική του προσπάθεια να εκλέξει το Νίκο Αναστασιάδη, είχε αποδείξει στον κάθε αντικειμενικό παρατηρητή τη μετριοπάθεια που τον διακρίνει και την απουσία εκ μέρους του οποιωνδήποτε συναισθημάτων μίσους και εμπάθειας προς την Αριστερά και την τότε διακυβέρνηση.
Επειδή όμως, τα ζητήματα είναι όντως σοβαρά, γιατί έχουμε να κάνουμε με τους θεσμούς, το ΑΚΕΛ δεν αφορίζει και δεν δαιμονοποιεί κανένα θεσμό, όπως άλλοι δυστυχώς έπρατταν και πράττουν ανάλογα με το πως εξυπηρετούνται οι σκοπιμότητες τους. Το ΑΚΕΛ δεν αναθεματίζει, για παράδειγμα, το πολιτικό σύστημα, έστω κι αν υπάρχουν κόμματα και πολιτικά πρόσωπα βουτηγμένα στη διαφθορά. Δεν αφορίζουμε την Αστυνομία, έστω κι αν πολλές φορές έγινε λόγος για πέμπτη φάλαγγα στις τάξεις της. Ούτε δαιμονοποιούμε τη Νομική Υπηρεσία ή πολύ περισσότερο τα δικαστήρια.
Κατά συνέπεια, στα πλαίσια της άσκησης του δικαιώματος για δημοκρατικό έλεγχο και λογοδοσία, οι πολιτικές δυνάμεις έχουν όχι απλώς δικαίωμα αλλά υποχρέωση να κρίνουν και να επικρίνουν.
Την ίδια στιγμή πρέπει να υπάρχει μια σαφής διάκριση ανάμεσα στους ίδιους τους θεσμούς, που ούτε κι αυτοί είναι υπεράνω ελέγχου και κριτικής, ανάμεσα στους ξεχωριστούς λειτουργούς εκάστου θεσμού, αλλά και ανάμεσα στις ξεχωριστές αποφάσεις εκάστου λειτουργού.
Αυτό που κατά συνέπεια είναι επιλήψιμο δεν είναι το δικαίωμα στην κριτική, που είναι αναφαίρετο, είναι ο τρόπος και το περιεχόμενο της κριτικής: Αν η κριτική είναι αφοριστική, υβριστική, ατεκμηρίωτη και έχει αλλότρια κίνητρα τότε ασφαλώς είναι επιλήψιμη. Αν όμως στηρίζεται σε αδιάσειστα τεκμήρια και γεγονότα τότε είναι όχι μόνο δικαιολογημένη αλλά και αναγκαία.
Γράφει: Γιώργος Λουκαΐδης
