Το έγραψε και η «Αλήθεια» στις μέσα-μέσα σελίδες. Μια γραμμή κάπου στη μέση για όσους αντέξουν να διαβάσουν μέχρι τέλους τη… «Συλλουριάδα». Το προσπερνάς. Δημοσιογραφική αδεία.
Να το επαναλαμβάνει όμως ο πρόεδρος της συμπολίτευσης, αυτό πάει πολύ. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ο πρόεδρος είναι αδιάβαστος (που δεν μας έχει συνηθίσει να είναι αδιάβαστος). Είτε ξέρει κάτι που δεν το ξέρει ο κόσμος όλος και το ξέρει μόνο ο Πρόεδρος (ένας είναι ο Πρόεδρος).
Μπορεί βέβαια να του βγήκε αυθόρμητα επειδή μιλούσε στο Τρίτο του ΡΙΚ: «δεν έχει αναθεματίσει το πλαίσιο λύσης του κυπριακού» έλεγε ο Αβέρωφ Νεοφύτου προσπαθώντας να εξηγήσει «γιατί Συλλούρης και όχι Σιζόπουλος» (Δευτέρα, 6 Ιουνίου). Το επανέλαβε και ο Ευθύμιος Δίπλαρος ο νεότερος στο τηλεοπτικό ΡΙΚ την επομένη Τρίτη 7 Ιουνίου. Απ’ την ανάποδη. Με τον Σιζόπουλο, μας είπε ο Τζούνιορ, «διαφωνούμε εκ διαμέτρου με την επιδιωκόμενη λύση του κυπριακού». Το είχε πει και ο Πρόδρομος την περασμένη εβδομάδα την ώρα που όλοι κρύβονταν και προσπαθούσε ο καημένος να εξηγήσει τα ανεξήγητα: «έπρεπε στο δεύτερο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα της χώρας να μην είναι κάποιος που είναι αντιδιζωνικός» (περίπου δηλαδή να μην έχει τη… λέπρα)!
Για να το λένε όμως με τέτοια συχνότητα δεν ισχύει το «ουδέν οίδα», αλλά το «Pindarou says»… Έτι χειρότερα.
Γιατί ο νέος Πρόεδρος της Βουλής –που ψήφισε ο ΔΗΣΥ- μπορεί να είναι πολλά πράματα αλλά διζωνικός δεν είναι. Ο Δημήτρης Συλλούρης και προχθές, και χθες και μέχρι την περασμένη Πέμπτη τουλάχιστον, υποστήριζε ότι:
- «Η ΔΔΟ είναι όπως τον τάφο του Αγίου Νεοφύτου… Δεν είμαι καθόλου υποστηρικτής της» (συν/ξη στο 24h.com.cy, 12/6/14)
- Η ΔΔΟ «δεν μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη μιας βιώσιμης και λειτουργικής λύσης» (έγγραφο στο ΕΣ στις 15/2/15)
- «Ποτέ δεν πιστέψαμε σε τοποθετήσεις όπως η ΔΔΟ που δεν διασφαλίζουν τις ανθρώπινες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας» (ΚΥΠΕ, 17/2/16).
Αυτά βέβαια παθαίνεις όταν προσπαθείς να εξηγήσεις με σοβαρά επιχειρήματα γιατί χειρίστηκες ένα κορυφαίο πολιτικό θέμα όπως είναι η εκλογή του Προέδρου της Βουλής ωσάν να παίζεις ζίζιρο ή σκατούλικα και είσαι ο σκατουλάρης.
ΥΓ: Και για να μην παρεξηγηθούμε με τα «σκατούλικα», είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι του τόπου μας και ο «σκατουλάρης» είναι εκείνος που έχει την ευθύνη του σωρού με τις πέτρες τον οποίο οι άλλοι παίκτες προσπαθούν να χαλάσουν.
ΥΓ2: Ισχύει –πάντα- το «όπως έστρωσες, κοιμάσαι».
Γράφει: Γιώργος Αγαπίου
