Είναι αλήθεια ότι οι πιο δύσκολες μάχες του κάθε ανθρώπου είναι με τη συνείδηση του. Είναι μάχες στις οποίες ο άνθρωπος βασανίζεται σοβαρά μέσα του ως προς τις επιλογές του.
Οι μάχες αυτές προκαλούνται, συνήθως, σε κρίσιμες και διλημματικές καταστάσεις οποιασδήποτε μορφής. Μια τέτοια συνειδησιακή μάχη είναι και αυτή της Κυριακής. Ο πολίτης-ψηφοφόρος έχει μπροστά του μια διλημματική κατάσταση με διακυβεύματα που εκφεύγουν των όποιων προσωπικών συναισθημάτων και απογοητεύσεων που μπορεί δικαίως, ή αδίκως να νιώθει.
Μπορεί να έχουν χρεώσει το χώρο της αριστεράς με πολλά τον τελευταίο καιρό. Ισχυρίζομαι άδικα, αλλά ο κάθε πολίτης έχει την άποψη του. Ας τα βάλουμε όμως στη ζυγαριά της συνείδησης μας ο καθένας. Μπορούν με οποιονδήποτε τρόπο να εξισωθούν με όσα είναι χρεωμένη η δεξιά στον τόπο μας; Όχι μόνο ιστορικά, αλλά και σύγχρονα. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο παρελθόν. Θα μείνω στο παρών και στο μέλλον. Τι επιλέγει ο καθένας από εμάς;
- Ιδιωτικοποιήσεις ή προάσπιση του δημόσιου πλούτου;
- Αντιμετώπιση της κρίσης με φόρτωμα των βαρών στους ώμους των πολλών ή συμμετοχή και του πλούτου;
- Κατάργηση του κράτους πρόνοιας ή ενίσχυση του;
- Χαλαρή ομοσπονδία και ευαισθησία σε έξωθεν πιέσεις ή προάσπιση της κυριαρχίας της Κύπρου και αγώνας για επανένωση σε σωστά πλαίσια;
- Ένταξη στο ΝΑΤΟ ή ενίσχυση της ανεξαρτησίας μας και επιδίωξη αμοιβαία επωφελών συμμαχιών;
Όσοι φίλοι στήριξαν Γιώργο Λιλλήκα στον α’ γύρο το έκαναν διότι δεν ήθελαν και δεν θέλουν να εκλεγεί ο Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ στην εξουσία, διότι ξέρουν τις συνέπειες μιας τέτοιας εκλογής. Το κομμένο φιλμάκι το αποτύπωνε έντονα αυτό. Δεν θα ισχυριστώ ότι ξυπνήσαμε σήμερα και είμαστε το ίδιο έτσι ξαφνικά. Αυτά που μας ενώνουν όμως είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Είμαι σίγουρος ότι αν περνούσε ο Γ. Λιλλήκας στον β’ γύρο θα μας ήθελαν μαζί τους. Το ίδιο θέλουμε και εμείς. Όχι τυχοδιωκτικά. Στη βάση ενός κοινού παρελθόντος και ενός δυνητικά κοινού μέλλοντος, κοινών αγώνων.
Ας μην ξεχνά κανένας ότι η δεξιά είναι ο μοναδικός πολιτικός χώρος στην Κύπρο που δεν υποστήριξε ποτέ υποψήφιο πέραν από τον ηγέτη του, ή άλλο πρωτοκλασάτο του στέλεχος. Μια στάση που προδίδει αντιλήψεις για την αντιμετώπιση που διαχρονικά έχουν για όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Σε αντίθεση με τις συνεργασίες της αριστεράς με τον ευρύτερο κεντρώο χώρο που έχουν ισχυρό παρελθόν, παρών και εγώ ισχυρίζομαι και μέλλον. Διότι οι ανησυχίες και οι έγνοιες είναι κοινές, έστω και αν δεν ταυτιζόμαστε σε όλα.
Ο δεύτερος γύρος είναι μια καινούρια μάχη που ξεκινά με διαφορετικούς όρους. Ας μην ξεχνούμε το αντίστοιχο παράδειγμα του 1993 με τον Γ. Βασιλείου ο οποίος μπήκε στον β’ γύρο με 44% και όμως δεν εκλέγηκε. Άρα δυνατότητες και προϋποθέσεις ανατροπής υπάρχουν. Ας μην αφήσουμε να χαθεί το δάσος για το δέντρο.
Ο κάθε ένας που δεν θέλει τον ΔΗΣΥ στην εξουσία έχει επιλογή.
Δύο πρόσωπα, μια επιλογή: Σταύρος Μαλάς.
Γράφει: Γιάννος Κατσουρίδης
