Ούτε «κακή λύση», ούτε «μη λυση». Του Γιάννη Παναγιώτου

Ο γρηγορότερος δρόμος προς τη διχοτόμηση είναι μια κακή λύση, και ταυτόχρονα ο σταθερότερος δρόμος προς τη διχοτόμηση είναι η μη λύση. Η αποφυγή της διχοτόμησης πρέπει να είναι η σταθερή επιδίωξη της πλευράς μας, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και χωρίς παλινδρομήσεις, με μόνιμο στόχο την πραγματική επανένωση της πατρίδας μας.   

Η κακή λύση θα οδηγήσει βίαια στη διχοτόμηση λόγω των αδιεξόδων και των συγκρούσεων που θα τη συνοδεύσουν. Η κακή λύση δεν θα αποκαθιστά τους πληγέντες της εισβολής, δεν θα προσφέρει ένα πλαίσιο ασφάλειας στους πολίτες, δεν θα δημιουργεί συνθήκες ευημερίας, και δεν θα διασφαλίζει την  προοπτική εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών για όλους. Η κακή λύση δεν θα προνοεί τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, δεν θα παρέχει ένα λειτουργικό σύστημα λήψης αποφάσεων, δεν θα εξασφαλίζει την ενότητα του κράτους και δεν θα αποκλείει τις εξωτερικές παρεμβάσεις. Η κακή λύση θα δημιουργήσει προϋποθέσεις αποσταθεροποίησης, απόσχισης, διάσπασης και διχοτόμησης, έτσι πρέπει αυτονοήτως να αναχαιτιστεί για να μην παρασύρει τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια χωρίς επιστροφή.

Η μη λύση οδηγεί στην εδραίωση της διχοτόμησης λόγω της εμπέδωσης του κατοχικού status quo. Η μη λύση διαμορφώνει νέα τετελεσμένα από πλευράς ιστορικής, νομικής, γεωπολιτικής, βιολογικής και ψυχολογικής, διαφοροποιεί αρνητικά τα δεδομένα και υλοποιεί τις πάγιες επιδιώξεις της Τουρκίας για επικυριαρχία σε ολόκληρη την Κύπρο. Η μη λύση επιτρέπει την αύξηση του εποικισμού, αλλάζει περαιτέρω το δημογραφικό χαρακτήρα των κατεχομένων εδαφών, αποξενώνει τους πρόσφυγες από τις πατρογονικές τους εστίες, οδηγεί στην επιτροπή αποζημιώσεων και στο ξεπούλημα των κατεχόμενων περιουσιών. Η μη λύση εδραιώνει με μαθηματική ακρίβεια τη διχοτόμηση, αναβαθμίζει το ψευδοκράτος, μονιμοποιεί την τουρκική παρουσία στην Κύπρο και εμποδίζει την ομαλή αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου. Η μη λύση διατηρεί την ένταση και οξύνει τη αντιπαράθεση, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χώρα μας και για το λαό μας, έτσι δεν πρέπει ποτέ να γίνει αποδεκτή ως μόνιμη κατάσταση.

Η ειλικρινής επιδίωξη μιας λειτουργικής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού είναι μονόδρομος. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως της συμμετοχής τους στην Κυβέρνηση ή της τοποθέτησής τους στην αντιπολίτευση, οφείλουν μέσα από την παρουσία τους στο Εθνικό Συμβούλιο να συνδράμουν εποικοδομητικά στην αποφυγή της διχοτόμησης και στην επίτευξη της επανένωσης. Οι θετικές και οι αρνητικές προσδοκίες, οι ελπίδες, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για την εξέλιξη των πραγμάτων πρέπει να συναξιολογηθούν και να σταθμιστούν ώστε να αποσοβηθούν κίνδυνοι και να αξιοποιηθούν ευκαιρίες. Όμως το εσωτερικό μέτωπο πρέπει να παραμείνει ενωμένο χωρίς να διασπαστεί σε πατριώτες και σε προδότες, σε αγωνιστές και σε μειοδότες, σε ρεαλιστές και σε ρομαντικούς, σε ενδοτικούς και σε απορριπτικούς. Η Κύπρος έχει χορτάσει αντιπαραθέσεις, διαξιφισμούς και συγκρούσεις. Τώρα χρειάζεται νηφαλιότητα, ορθολογισμός και ψυχραιμία.  

Γράφει: Γιάννης Παναγιώτου