Η ολοκλήρωση της παρατεταμένης εκλογικής διαδικασίας του ΔΗΚΟ, θα το φέρει αντιμέτωπο με ένα καλό σενάριο και με ένα κακό σενάριο:
Εάν το ΔΗΚΟ καταφέρει να υλοποιήσει το καλό σενάριο, τότε θα καταστεί πραγματικά χρήσιμο για την Κύπρο, θα αγκαλιαστεί από την κυπριακή κοινωνία και θα συνδράμει ουσιαστικά στην ανάκαμψη της χώρας. Εάν το ΔΗΚΟ οδηγηθεί στην υλοποίηση του κακού σεναρίου, τότε δεν θα είναι χρήσιμο για την Κύπρο, η κοινωνία θα του γυρίσει την πλάτη και θα απουσιάσει από τη μεγάλη εθνική προσπάθεια της ανάκαμψης.
Σύμφωνα με το καλό σενάριο, το ΔΗΚΟ θα καταφέρει να επουλώσει τις πληγές του, θα διδαχθεί από τα λάθη του και θα ξαναβρεί τον εαυτό του. Θα πολιτευθεί ως ένα πραγματικά κεντρώο κόμμα, με σοβαροτητα, με μετριοπάθεια, με νηφαλιότητα και με επιστημονική τεκμηρίωση. Θα λειτουργήσει με συλλογικότητα, με δημοκρατικότητα και με συμμετοχικότητα. Θα εναρμονιστεί με τις διεθνείς τάσεις του κεντρώου χώρου, θα αφουγκραστεί τα μηνύματα των καιρών και θα αποτελέσει ενεργό κομμάτι της προσπάθειας για την επιστροφή της Ευρώπης στην ευημερία και στην ανάπτυξη. Θα ανοίξει τις πόρτες του σε νέους ανθρώπους, θα σπάσει τα στεγανά του παλαιοκομματισμού και θα απαλλαγει οριστικά από τα βαρίδια που το συγκρατούν στο παρελθόν. Θα συγκρουστεί αποφασιστικά με την επιχειρηματική ολιγαρχία, με το οικονομικό κατεστημένο, με τη διαπλοκή και με τη διαφθορά. Θα εκφράσει με συνέπεια τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας και τη μεσαίας τάξης, θα δώσει ελπίδα στη νέα γενιά και στους μη προνομιούχους, θα αποδώσει νόημα στην πολιτική συμμετοχή και στην πολιτική δράση.
Σύμφωνα με το κακό σενάριο, το ΔΗΚΟ θα επιμείνει στην εσωστρέφεια του, θα διατηρήσει ανοικτές τις πληγές της χρόνιας εσωτερικής αντιπαράθεσης και θα εξακολουθήσει να διαχωρίζει τα στελέχη του σε ημέτερους και υμέτερους. Θα λειτουργήσει ως κλειστό κλαμπ στο οποίο θα έχουν πρόσβαση οι λίγοι, θα αναλωθεί στην ικανοποίηση αυτών που λιβανίζουν την εκάστοτε κομματική ηγεσία και θα παγιδευτεί στο συγκεντρωτικό έλεγχο των κομματικών δομών. Θα επιβεβαιώσει τα στερεότυπα που το αφορούν, προσεγγίζοντας τη διακυβέρνηση ως αυτοσκοπό, επιδιώκοντας τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή στη νομή της εξουσίας και μεταπηδώντας από συνεργασία σε συνεργασία κατά το δοκούν. Θα παρασυρθεί σε ακραίες πολιτικές, θα ταυτιστεί με περιθωριακές καταστάσεις και θα εγκλωβιστεί σε παρωχημένα ρητορικά σχήματα.Θα πάρει οριστικό διαζύγιο από τη μεσαία τάξη και από τους μη προνομιούχους, θα ταυτιστεί με νεοφιλελεύθερες πολιτικές και θα προσεγγίσει την οικονομία στη βάση της ευημερίας των αριθμών αντί της ευημερίας των ανθρώπων. Θα μετατραπεί σε συντηρητική πολιτική δύναμη, θα απομονωθεί από τους προοδευτικούς πολίτες, θα συρρικνωθεί πολιτικά και εκλογικά, και θα αποτύχει να εκφράσει τις σύγχρονες προσδοκίες της κυπριακής κοινωνίας.
Στην πολιτική, τα κακά σενάρια υλοποιούνται συνήθως νομοτελειακά, συνεπικουρούμενα από την αδράνεια όσων μπορούσαν να τα αποτρέψουν. Αντίθετα, για την υλοποίηση των καλών σεναρίων απαιτείται υπερπροσπάθεια και στοχοπροσήλωση, από όλους μαζί και από τον καθένα ξεχωριστά. Ο Νίκος Καζαντζάκης, στην “Ασκητική”, αναφέρει το εξής: “Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.” Αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μου αναλογεί, διεκδικώ εκλογή στο Εκτελεστικό Γραφείο του ΔΗΚΟ, ώστε να συμβάλω στην επίτευξη του καλού σεναρίου και στην αποφυγή του κακού σεναρίου. Σε αυτό το στόχο θα παραμείνω συνεπής, εκφράζοντας με καθαρότητα και με σαφήνεια τις απόψεις στις οποίες πιστεύω και τις οποίες τάχθηκα να υπηρετώ. Και είμαι σίγουρος ότι εάν όλο και περισσότεροι αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί, το ΔΗΚΟ θα υλοποιήσει το καλό σενάριο, θα αναχαιτίσει το κακό, και θα συμβάλει καθοριστικά στην ανάκαμψη της χώρας.
Γράφει: Γιάννης Παναγιώτου
