Αναγκαία βήματα για την ανάκαμψη. Του Γιάννη Παναγιώτου

Η ανάκαμψη της Κύπρου είναι εφικτή εάν γίνουν άμεσα πολιτικά βήματα προς τρείς κατευθύνσεις: 

Προς την κάθαρση όσων οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση για να σταματήσουν να τη βλάπτουν περεταίρω, προς τη διαμόρφωση ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού, και προς τη συνεργασία με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου για την αλλαγή του λανθασμένου τρόπου με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση διαχειρίζεται την οικονομική κρίση.

Η Κύπρος πρέπει να απελευθερωθεί από όσους τη συγκρατούν στον πάτο, λειτουργώντας για το δικό τους όφελος αντί για το κοινό καλό. Οι ευθύνες της προηγούμενης Κυβέρνησης είναι προφανείς και έχουν με σαφήνεια καταλογιστεί από το λαό, όμως δεν μπορούν να αποτελούν κρυψώνα και άλλοθι για τις διαχρονικές ευθύνες του κυπριακού κατεστημένου ανεξαρτήτως πολιτικών αποχρώσεων. Μια σειρά από πρόσωπα με ισχυρή πολιτική εξουσία, με δεσπόζουσα επιχειρηματική δραστηριότητα και με προνομιακή πρόσβαση στη δημόσια συζήτηση, επέδειξαν χαρακτηριστική ανεπάρκεια λειτουργώντας στη βάση της διαπλοκής, της πλεονεξίας και της βουλιμίας. Δυστυχώς, η συντήρησή τους σε σημαντικές θέσεις φρενάρει την ανάκαμψη επειδή οι σημερινές συνθήκες είναι πολύ πιο επείγουσες και απαιτητικές από εκείνες στις οποίες ήδη δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν, ενώ ταυτόχρονα προτεραιότητά τους είναι η διατήρηση ενός συστήματος που απέτυχε με τους ιδίους ως πρωταγωνιστές.

Η κατάσταση του κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος μεταφράζεται σε συγκεκριμένες απώλειες στην οικονομική παραγωγή της χώρας, που πρέπει να αντισταθμιστούν με την ενίσχυση άλλων τομέων της οικονομίας, αφού η Κύπρος δεν πρόκειται να ξαναγίνει χρηματοπιστωτικό κέντρο στο ορατό μέλλον. Για την παραγωγική αναδιάρθρωση είναι απαραίτητη η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού, που θα προκύψει μέσα από τη θεσμική συνεργασία του κράτους και των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Οι αποσπασματικές πρωτοβουλίες, η προσδοκία της δήθεν αυτορρύθμισης της αγοράς, η αναμονή τυχαίων ξένων επενδυτών και η προσμονή της αξιοποίησης του φυσικού αερίου δεν αποτελούν επαρκείς λύσεις. Η Κύπρος χρειάζεται ένα συγκεκριμένο σχέδιο που να καθορίζει τους τομείς στους οποίους θέλει να αναπτυχθεί αξιοποιώντας πλήρως τις υποδομές της, το ανθρώπινο δυναμικό της και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που της αναλογούν.

Η προβληματική οικονομική κατάσταση της Κύπρου είναι μέρος της ανάλογης κατάστασης που επικρατεί στον ευρωπαϊκό νότο ως αποτέλεσμα των λανθασμένων πολιτικών που επιβλήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τη Γερμανία, οπότε χρειάζεται να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την αλλαγή αυτής της πολιτικής. Η Κυβέρνηση φαίνεται να αντιλαμβάνεται αυτή την πραγματικότητα αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε επανειλημμένα ότι μονοσήμαντη λιτότητα δεν απαντά στην κρίση αλλά βλάπτει την οικονομία, ενώ πιο συγκεκριμένα ανέφερε ότι τον βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο οι θέσεις του Προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ με τις οποίες συμβαδίζει πολύ περισσότερο παρά με τις θέσεις άλλων ηγετών, έστω και αν ανήκουν στη δική του πολιτική οικογένεια. Η Κύπρος πρέπει να αναπτύξει πρωτοβουλίες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για συντονισμό με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ώστε συντονισμένα και αποτελεσματικά να αλλάξουν την εφαρμοζόμενη πολιτική αλλιώς η ύφεση θα βαθαίνει και θα ενισχύεται διαρκώς.

Η Κύπρος μπορεί να εξέλθει από την κρίση, μπορεί να οδεύσει προς την ανάκαμψη και μπορεί να καταστεί ξανά κράτος κοινωνικής ευημερίας και κοινωνικής συνοχής. Όμως, πρέπει πρώτα να καταφέρει να απαλλαγεί από τις ανεπάρκειες των προσώπων και των θεσμών που την οδήγησαν και τη συγκρατούν στον πάτο. Πρέπει ταυτόχρονα να σχεδιάσει την οικονομία που θέλει και να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση με αποφασιστικότητα, αξιοποιώντας τα ποιοτικά της πλεονεκτήματα. Και πρέπει παράλληλα να συνεργαστεί στην Ευρώπη με εκείνους που έχουν συμφέροντα ανάλογα με τα δικά της, ενάντια στη λιτότητα και υπέρ της ανάπτυξης. 

Γράφει: Γιάννης Παναγιώτου