Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί δεν είναι αυτοί που διαβάζουν Μπακούνιν και κυματίζουν μαυροκόκκινες σημαίες, δεν είναι αυτοί που γράφουν οργισμένα συνθήματα στους τοίχους, δεν είναι αυτοί που συχνάζουν σε συγκεντρώσεις συμπαράστασης και σε πορείες διαμαρτυρίας.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί συναντιούνται σε χλιδάτα γραφεία, διαθέτουν σημαντικές διασυνδέσεις, έχουν για σημαίες τους την αυθαιρεσία και την ασυδοσία, αδιαφορούν για τους νόμους και για τους κανόνες της πολιτείας, ενώ θέλουν να αποδυναμώσουν και να υποκαταστήσουν το κράτος, για να μπορούν να εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι τη χώρα και τους ανθρώπους της.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που δεν θέλουν να υπάρχει καμία αρχή η οποία να μπορεί να τους αγγίξει, που θέλουν να είναι υπεράνω του νόμου, που θέλουν να φέρνουν διαρκώς τους κανόνες στα μέτρα τους.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που θέλουν το κράτος να είναι απλός θεατής και να τους παρακολουθεί παθητικά όταν καταστρέφουν το δημόσιο πλούτο, όταν κλέβουν τη δημόσια περιουσία και όταν δανείζονται αυθαίρετα δεκάδες εκατομμύρια από τις κυπριακές τράπεζες χωρίς να πληρώνουν τις δόσεις τους.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που δεν θέλουν την ενίσχυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών του κράτους, που δεν θέλουν να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν, που φτιάχνουν διπλά φορολογικά βιβλία, που κρύβονται πίσω από υπεράκτιες εταιρείες, που περιμένουν υπομονετικά τις φορολογικές αμνηστίες και που φυλάσσουν τα λεφτά τους σε τράπεζες του εξωτερικού.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που θέλουν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων χωρίς δυνατότητα άσκησης ελέγχου από κράτος, για να μπορούν να προσλαμβάνουν και να απολύουν αυθαίρετα, για να υποχρεώνουν τους υπαλλήλους τους να δουλεύουν περισσότερες ή λιγότερες ώρες κατά το δοκούν και για να τους πληρώνουν όσο θέλουν, όποτε θέλουν και αν θέλουν.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που σήμερα θέλουν να ξεπουληθούν φτηνά οι ημικρατικοί οργανισμοί και οι δημόσιες υποδομές λέγοντας ότι “το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας”, που αύριο θα θέλουν να κλείσουν τα δημόσια σχολεία και τα δημόσια πανεπιστήμια λέγοντας ότι “το κράτος δεν χρειάζεται να είναι δάσκαλος” και που μεθαύριο θα θέλουν να κλείσουν τα δημόσια νοσοκομεία λέγοντας ότι “το κράτος δεν χρειάζεται να είναι γιατρός”.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που δεν θέλουν τη διαμόρφωση ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού από το κράτος, επειδή προτιμούν να κάνουν αρπαχτές, επειδή κυνηγούν το μέγιστο κέρδος με τον ελάχιστο κόπο και επειδή προτιμούν να είναι κρατικοδίαιτοι αναλαμβάνοντας δημόσιες συμβάσεις με αδιαφανείς διαδικασίες και με παραφουσκωμένα συμβόλαια.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι αυτοί που διασαλεύουν την κοινωνική ειρήνη, που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και που θέλουν το κράτος να είναι μικρό και αδύνατο ώστε να μπορούν να το ελέγχουν αντί να μπορεί να τους ελέγχει.
Οι πιο επικίνδυνοι αναρχικοί είναι βαθιά ριζωμένοι στο κατεστημένο και κατέχουν σημαντικές θέσεις στο πολιτικό σύστημα, στον επιχειρηματικό κόσμο και στη δημόσια ζωή. Καταπατούν συστηματικά το νόμο και την τάξη, θεωρώντας ότι αυτά ισχύουν μόνο για τους μικρούς και τους αδύνατους. Επιδιώκουν τη χαλάρωση και την κατάργηση των κανονισμών και των ρυθμίσεων ώστε να διευκολύνουν τα συμφέροντά τους. Θέλουν τη διαιώνιση της αυθαιρεσίας και την εδραίωση της ασυδοσίας. Θέλουν να απαξιώσουμε το κράτος, ώστε να το μισήσουμε.
Όμως πρέπει να παρεμποδιστούν με αποφασιστικότητα, αλλιώς θα καταστήσουν τη χώρα έρμαιο των βουλιμικών τους ορέξεων. Και η καλύτερη απάντηση που μπορούν να λάβουν είναι ο εκσυγχρονισμός των θεσμών, η ενίσχυση του εποπτικού και του επιτελικού ρόλου του κράτους, η ενίσχυση του δημόσιου ελέγχου και η ενίσχυση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.
Γράφει: Γιάννης Παναγιώτου
