Ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ είναι Καθηγητής στο Π.Κ. εδώ και 25 χρόνια…
Γράφει: Γιάννης Η. Ιωάννου*
Δεν πρόκειται να προβώ σε αποτίμηση του επιστημονικού έργου που έχει επιτελέσει όλα αυτά τα χρόνια επειδή αυτό τυγχάνει ευρείας προβολής στα Μ.Μ.Ε. και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και είναι καλά γνωστό στον κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη. Πρόκειται για έναν από τους πλέον παραγωγικούς και έγκυρους, στην περιοχή του, συναδέλφους. Όταν εξελέγη ευρωβουλευτής, το Π.Κ. πολύ ορθά του παραχώρησε άδεια άνευ αποδοχών για πέντε χρόνια, όπως έπραξε και στις περιπτώσεις των επίσης εξαίρετων συναδέλφων Ιωσήφ Ιωσήφ και Γιώργου Γεωργή, όταν επιλέγηκαν από τους αντίστοιχους Προέδρους της Δημοκρατίας ως Πρέσβεις στην Αθήνα. Και αυτό επειδή, όλα τα σοβαρά Πανεπιστήμια του ανεπτυγμένου κόσμου, θέλουν τους Καθηγητές τους να επανέρχονται μετά την λήξη της θητείας τους, ιδίως μετά από τέτοιες εμπειρίες, για να κεφαλαιοποιήσουν τις γνώσεις, την πλαισίωση της θεωρητικής τους κατάρτισης με τις εμπειρίες «επί του εδάφους», έτσι ώστε οι φοιτητές τους να επωφελούνται στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Της ίδιας μεταχείρισης έτυχε και ο Αντρέας Δημητρίου εκ μέρους του Πανεπιστημίου, αλλά επειδή ήταν υπουργός της κυβέρνησης Χριστόφια, το βαθύ κράτος θεώρησε καθήκον του να τον εξαναγκάσει σε παραίτηση από το Π.Κ….για να μην είναι… διπλοθεσίτης, και να μην μπορεί να επανέλθει για να επωφεληθούν οι φοιτητές του Π.Κ. Αποδέχτηκε βέβαια πρόταση ιδιωτικού Πανεπιστημίου, το οποίο κεφαλαιοποίησε την γνώση και τις εμπειρίες του προς όφελος των δικών του φοιτητών. Μέσα σε αυτό το σκεπτικό, αν πράγματι υπάρχει τέτοια πρόνοια σε έναν απηρχαιωμένο νόμο, θα έπρεπε οι βουλευτές, καθηκόντως, να αναλάμβαναν την πρωτοβουλία να τον τροποποιήσουν. Όχι να τον χρησιμοποιούν για να κυνηγούν διακεκριμένους συναδέλφους που με το έργο τους και με αυτό των υπολοίπων συναδέλφων, έφεραν το Πανεπιστήμιο εκεί που βρίσκεται σήμερα σύμφωνα με τις διεθνείς κατατάξεις.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές, πληροφορούμαι ότι, μόλις αφήχθη επιστολή στο Π.Κ. από το Γραφείο του Γενικού Ελεγκτή ζητώντας από το ίδρυμα, να αιτιολογήσει με επιστημονικά τεκμήρια την τιμητική ανανέωση του συμβολαίου του βραβευθέντος με Νόμπελ, Χριστόφορου Πισσαρίδη. Και ο συγκεκριμένος αξιωματούχος ζητά να πληροφορηθεί πόσες επιστημονικές δημοσιεύσεις έκανε ο συνάδελφος από το 2019 που αφυπηρέτησε και να του αποσταλεί φωτοαντίγραφο της πρώτης σελίδας της κάθε δημοσίευσης και πόσα σεμινάρια διηύθυνε. Για να αποφασίσει εάν οι επιστημονικές δημοσιεύσεις και ο αριθμός των σεμιναρίων έχουν ίση, λιγότερη, ή περισσότερη αξία από τα χρήματα που λαμβάνει!! Πώς μετριέται με οικονομικούς όρους η αξία ενός επιστημονικού άρθρου ή σεμιναρίου με συγγραφέα και διδάσκοντα ένα βραβείο Νόμπελ, λογικά μιλώντας, δεν δύναμαι να εξηγήσω! Ένα Νόμπελ, το βάζεις εκεί να συζητά με φοιτητές! Το κέρδος θα είναι σίγουρα πολλαπλάσιο σε σχέση με τον όποιο μισθό. Ακόμη κάτι σημαντικό που ο μέσος πολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει: Μπορεί ένας επιστήμονας, για δύο-τρία χρόνια να μην δημοσιεύσει τίποτα! Επειδή κάνει έρευνα, μελετά, προβληματίζεται, ψάχνει, ελέγχει.. Ε και; Θα τον μαλώσει ο Γενικός Ελεγκτής της Δημοκρατίας ή θα ζητήσει την παύση του, ή θα του στερήσει τον μισθό του; Θα το ανεχθεί και θα το υιοθετήσει και αυτό η Ευρωπαϊκή μας Βουλή και η Ευρωπαϊκή μας Κυβέρνηση; Ίδωμεν!
Κλείνοντας, όπως είπα και με άλλη ευκαιρία, η Δημοκρατία προστατεύεται από τους θεσμούς της και ο θεσμός του Γ.Ε. είναι εξαιρετικά σημαντικός για την προστασία της. Ο νυν Γ.Ε. φαίνεται ότι είναι εργατικός, ότι διακατέχεται από ζήλο και αγάπη για αυτό που κάνει και ότι είναι ικανός. Απομένει να αποδείξει ότι είναι αμερόληπτος και ότι δεν πάσχει από επιλεκτικές ευαισθησίες. Και βέβαια, να συνειδητοποιήσει ότι η επιστημονική έρευνα δεν μετριέται με εξισώσεις του τύπου «τόσα άρθρα ισούνται με τόσο μισθό»!
Ως προς την συμπεριφορά των συγκεκριμένων, γνωστών για την αγένεια και τον φανατισμό τους, βουλευτών, κάθε φορά που τυγχάνει να τους πάρει το αυτί μου να συζητούν μένω άναυδος! Το επίπεδο τους είναι τέτοιο που διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν να ψηφίζονται από τον κόσμο. Ο εκβιασμός δε, του Πρύτανη και ενός ολόκληρου Πανεπιστημίου και των εφτά χιλιάδων φοιτητών του ότι δεν θα ψηφίσουν τον προϋπολογισμό και άρα δεν θα μπορεί να λειτουργήσει το ίδρυμα, μόνο απέχθεια και ολοκληρωτισμό αποπνέει.
- Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου
