Home Γιώργος Πήττας Τα σύνορα μας δεν είναι στην Κερύνεια. Του Γιώργου Πήττα

Τα σύνορα μας δεν είναι στην Κερύνεια. Του Γιώργου Πήττα

keriniapittas

Η νόμιμη θαλάσσια ζώνη που περιβάλλει ολόκληρη την Κύπρο είναι τα σύνορα μας και τίποτα λιγότερο.


Με όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου για τη Θάλασσα και την αιγιαλίτιδα ζώνη. Όπως ακριβώς ισχύει το δίκαιο για τη Μάλτα και άλλες νησιωτικές χώρες.

Τα σύνορα μας , δεν είναι στην Κερύνεια. Δεν ξέρω τι λένε, τι εννοούν και τι υπονοούν κάποιοι, αλλά προσωπικά αυτό, δεν το δέχομαι και δεν το καταδέχομαι. 

Την πατρίδα, ουκ ελλάσω παραδώσω αντιλαλεί ο όρκος των Αθηναίων Εφήβων, ο της  Αγραύλου όρκος. Δεν μπορεί να είναι λοιπόν ανεκτός ο ακρωτηριασμός.

Το λεγόμενο στάτους κβο, συνιστά όνειδος για την σύγχρονη Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.

Θέλω, παλεύω, επιθυμώ, ονειρεύομαι, μία Κύπρο.

Με μία αδιαίρετη κυριαρχία, μία αδιαίρετη διεθνή προσωπικότητα, μία και μοναδική Κυπριακή ιθαγένεια για όλους τους νόμιμους πολίτες της χώρας μου.

Με θαλάσσια σύνορα που αγκαλιάζουν και περιβάλλουν ολόκληρο το νησί.

Αυτό, θα συμβεί μόνο μέσα από την μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ομοσπονδιακή Κυπριακή Δημοκρατία.

Η οποία θα διαθέτει μία ισχυρή κεντρική Κυβέρνηση –όπως όλα δείχνουν- που θα αποφασίζει για την ενιαία και συμπαγή εικόνα του κράτους προς τα έξω. Θα καθορίζει την εξωτερική πολιτική, τις στρατηγικές συμμαχίες, τις προτάσεις και τη συνεισφορά μας στους διεθνείς οργανισμούς από την Ε.Ε. μέχρι τον ΟΗΕ.

Οι πολιτείες που θα προκύψουν, ασφαλώς και θα έχουν ισχυρά περιθώρια ελέγχου στα του οίκου τους. Όπως συμβαίνει σε όλες τις Ομοσπονδίες του κόσμου.

Έχουμε συνηθίσει πια, και ακούμε τη φράση «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής», και ξεμπερδεύουμε.  Δεν συλλογιζόμαστε όμως ποτέ, πως η Αμερική, συντίθεται από 52 συνιστώσες Πολιτείες, με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, με νόμους τοπικούς σε χίλια δυο ζητήματα, με διακριτές διαφορές κουλτούρας σε πολλές περιπτώσεις, αλλά όλοι μαζί καταφέρνουν και είναι πάνω απ’ όλα, «περήφανοι Αμερικανοί»

Σπάνια μιλάμε για την Ινδία. Το πιο περίπλοκο ίσως Ομοσπονδιακό κράτος του πλανήτη.

Με, όχι ένα, δύο, τρία,  συνιστώντα κρατίδια, αλλά…είκοσι επτά.

Με άλλες τόσες διαφορές γλωσσικές και θρησκευτικές. Με ινδουιστές, χριστιανούς, μουσουλμάνους, βουδιστές, ζωροάστρες και άλλες θρησκευτικές κοινότητες.

Με παρελθόν «λίαν τεταραγμένο», γεμάτο αίμα, πολέμους, εισβολείς, αποικιοκράτες και αγώνες. Με όλων των ειδών τις επιρροές που μπορεί κάποιος να φανταστεί.

Επειδή ο χώρος είναι περιορισμένος, είναι αδύνατο να περάσουμε εδώ ολόκληρη την ιστορία αυτής της τεράστιας και περίπλοκης Ομοσπονδίας, που διαθέτει 27 αντίστοιχες τοπικές κυβερνήσεις και κοινοβούλια, αλλά, διαθέτει, μία ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, που ανεξάρτητα από το ποιοι κυβερνούν σε κάθε κυβερνητική θητεία, κατόρθωσε να είναι πια μία ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη, μία δυναμική αναδυόμενη οικονομία.

Που είναι πια σε θέση, ανάμεσα στ’ άλλα, να παράγει και να πουλάει τεχνολογία και όχι μόνο, στη προηγμένη δύση.

Όχι, η Κύπρος δεν πρόκειται να γίνει Ινδία. Δεν μπορεί, και δεν την ενδιαφέρει.

Ωστόσο, η μικρή, λιλιπούτεια Κύπρος, μια σταλιά χώρα στην ευλογημένη Μεσόγειο, σίγουρα μπορεί (και πρέπει) να γίνει μια  Ομοσπονδία με δύο όλες κι’ όλες συνιστώσες πολιτείες. Στην οποία, η κάθε μία θα μπορεί να φροντίζει στοργικά τα του οίκου της, τα της παιδείας της και των θεσμών της, και μαζί, στην κεντρική Κυβέρνηση να δουλεύουν για το καλό του ενός και μοναδικού κράτους με τη μία κυριαρχία, ιθαγένεια κλπ.

Μία Κύπρος! Ή ακόμα καλύτερα, μια… «Ομάδα Κύπρος». Μια Ομάδα συμπαγής, με ελληνοκύπριους, τουρκοκύπριους, λατίνους, μαρωνίτες, με «προπονητή» την κεντρική Κυβέρνηση και παίκτες όλους τους πολίτες.

Έτοιμη να βγει στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο στίβο απαλλαγμένη από τις αναπηρίες του παρελθόντος. Το κατάφερε η Ινδία και δεν θα το καταφέρουμε εμείς μεταξύ μας;

Και τώρα, κάποιοι θα πουν: «Οι Ινδοί, δεν έχουν την Τουρκία δίπλα τους».

Ας διαβάσουν λοιπόν ιστορία, για να δουν πόσο έμοιαζε σαν λαχταριστή λεία η Ινδία, προσφερόμενη για πολλαπλό διαμελισμό από ποικίλους γείτονες. Δούλεψαν μεταξύ τους όμως και τα κατάφεραν.

Ναι, η Κύπρος, πρέπει επιτέλους να γίνει Ομάδα. Και να βγάλει στη σύνταξη όλους όσους την έχουν κρατήσει με πείσμα στην καθυστέρηση. Και να χτίσει το παρόν και το μέλλον της στο πρότυπο μιας χώρας που αναγεννιέται στον 21ο αιώνα φέρνοντας πίσω στην πατρίδα τα ωραία μυαλά που τώρα ζουν και δουλεύουνε στα ξένα.

Για να ατενίζουμε από τον Ακάμα ως το Ριζοκάρπασο, τη θαλασσογραμμη των συνόρων μας να περιβάλλει την πατρίδα. Την Ομοσπονδιακή Κυπριακή Δημοκρατία.

Τώρα, που ο ήλιος μεσουρανεί.

Αν αργήσουμε θα νυχτώσει. Θα κρεμαστεί το μισοφέγγαρο στον ουρανό μας, για πάντα. 

twitter@pittasgeorge

Γράφει: Γιώργος Πήττας