Ο κος Γιώργος Θεοφάνους-ας το εξομολογηθώ και θα αυτομαστιγωθώ αργότερα- μου ήταν παντελώς άγνωστος μέχρι τη στιγμή που έμαθα πως είναι ο «καλλιτέχνης» που πρότεινε στην Κυπριακή Δημοκρατία μια σειρά «επετειακών» συναυλιών για τα 40 χρόνια από την εισβολή και την κατοχή.
Κόστος, περί τα 400.000 ευρώ εκ των οποίων οι 80.000 (σύμφωνα με τις πηγές μου) ως αμοιβή του εν λόγω στυλοβάτη του πολιτισμού.
Υποχρεώθηκα βέβαια να μπω στο YouTube, και να δω τι ακριβώς εκπροσωπεί ο κύριος Θεοφάνους στο πολιτιστικό μας γίγνεσθαι.
Εντέλει χάρηκα για την άγνοια μου καθώς το μουσικό ιδίωμα που θεραπεύει συμβαίνει να είναι παγερά αδιάφορο στην άσχετη ασημότητα και ασημαντότητα μου.
Και βέβαια, το πρόβλημα μου δεν είναι ο κος Θεοφάνους και ο κάθε Θεοφάνους.
Αυτοί όλοι, την δουλειά τους κάνουν και υποθέτω πως την κάνουν καλά.
Το ζήτημα μας είναι αλλού:
Να ξεκινήσω με ένα ζήτημα αρχής.
Μιλάμε για την Κυπριακή Δημοκρατία της οποίας οι αρμόδιοι διαχρονικά- δεν είχαν απολύτως κανένα πρόβλημα σε εποχές παχέων αγελάδων να απορρίπτουν και να αγνοούν σημαντικότατες προτάσεις Κυπρίων δημιουργών που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Συχνά απαξιούσαν να απαντήσουν έστω και με μία τυπική επιστολή «Λάβαμε την πρόταση σας, σας ευχαριστούμε…» κλπ.
Προτάσεις που συνήθως δεν κόστιζαν πάνω από 40.000 για παράδειγμα και περιελάμβαναν κάποιες φορές Συμφωνική Ορχήστρα, ξένους σολίστ, λυρικούς τραγουδιστές, άλλες φορές σύγχρονα σχήματα, εικαστικούς, χορευτές, και πάει λέγοντας.
Η Κύπρος ποδοπατεί τον πολιτισμό και τις τέχνες-εκτός αν μιλάμε για κολλητούς και κουμπάρους. Δεν το ξέρουμε;
Πρωταγωνιστές δε στο ποδοπάτημα, είναι κατά κανόνα, κάποιοι υπερπατριώτες που νυχθημερόν κόπτονται για τον ελληνισμό, τα πεπρωμένα του έθνους, τους βωμούς και τις εστίες.
Κι αυτό το ξέρουμε!
Αυτοί λοιπόν τώρα, ήσαν έτοιμοι να επιδοκιμάσουν επετειακή εκδήλωση για τα 40 χρόνια κατοχής και εισβολής με αισθητική νυχτερινής πίστας.
Χαλαρά και ασφαλώς… χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.
Το χειρότερο: Πόσο απύθμενα αποκομμένος από κάθε πραγματικότητα πρέπει να είναι κάποιος για να καταδεχτεί-ως Πολιτεία- ακόμα και να συζητήσει έστω μία τέτοια πρόταση σαν αυτή του κυρίου Θεοφάνους; Πόσο απύθμενα άσχετος (επιεικώς) μπορεί να είναι κάποιος για να μην κατανοεί, πως αυτό που εκπροσωπεί ο κος Θεοφάνους (με γεια του και χαρά του) δεν μπορεί να υπάρχει με δημόσιο χρήμα.
Όχι μόνο αυτή την ώρα της ύφεσης και της κρίσης, αλλά οποιαδήποτε ώρα και στιγμή.
Βέβαια σε μια χώρα που μέχρι πρότινος τουλάχιστον τους κανόνες τους όριζαν οι πάσης φύσεως νονοί της νύχτας, ιδιοκτήτες καμπαρέ και προαγωγοί, μοιάζει φυσικό.
Καθώς το Κυπριακό βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή του, καθώς όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν μέρα με τη μέρα πως τα 40 χρόνια είναι απίστευτα πολλά και δημιουργούν μια ιστορική λοβοτομή στη συλλογική μας σκέψη, καθώς η βύθιση στην οικονομική κρίση διευκολύνει την αυτοκριτική μας για την εξ ευδαιμονίας κυρίως ορμώμενη πρωθύστερη αλαζονεία μας, τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για κάποια 40χρονα ανατρεπτικά.
Με μια εκδήλωση ή με μια σειρά εκδηλώσεων των οποίων το πλαίσιο το ήθος και το ύφος θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να παραδοθεί σε νέους ανθρώπους ή σε ανθρώπους με φρέσκα μυαλά μακριά τόσο από «πίστες» όσο και από «άσματα ηρωικά και πένθιμα». Σε ανθρώπους από όλη την Κύπρο.
Να στηθεί μια γιορτή επανένωσης του νησιού, μια αντικατοχική γιορτή από ελληνοκύπριους, τουρκοκύπριους, από όλους, αλλά όχι με τη λογική της κατευθυνόμενης επαναπροσέγγισης.
Με την πνοή, την δύναμη, την φρεσκάδα, την ορμή, μουσικών, ποιητών, ζωγράφων, ηθοποιών, τραγουδιστών, από όλο το νησί ελεύθερο και κατεχόμενο. Μια γιορτή που θα έπρεπε να στηθεί πάνω στην πράσινη γραμμή και για λίγο έστω να καταργήσει κάθε διαχωρισμό.
Πως φτιάχτηκε με πάθος το Cyprus Aid μετά το Eurogroup;
Κάπως έτσι. Αλλά, με μία πραγματική και ολική Κυπριακή συλλογικότητα.
Και είμαι βέβαιος πως αν βρεθεί μια ομάδα πρωτοβουλίας να εργαστεί για κάτι τέτοιο, θα βρεθούν πάμπολλοι άνθρωποι που θα προσφέρουν δουλειά και έργο.
Και όχι μόνο από την Κύπρο.
Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί μπορεί να μην θέλει η Κυπριακή Δημοκρατία να βάλει πλάτη και ελάχιστα μέσα, για να στηθεί μια γιορτή ειρήνης και αισιοδοξίας επενδύοντας στα παιδιά της.
Και δεν μπορώ να κατανοήσω πως είναι δυνατόν κάποιοι να συζητάνε σοβαρά για 400.000 ευρώ και τον κο Θεοφάνους. Αν είναι δυνατόν!
Γράφει: Γιώργος Πήττας
