Ελλάδα: Όλο και περισσότερο μοιάζει με πυριτιδαποθήκη, με το φυτίλι να καίει πλησιάζοντας βιαστικά στην στοιβαγμένη δυναμίτιδα της οργής.
Κυβέρνηση: Καράβι, ξυλάρμενο σε συνθήκες που αγριεύουν διαρκώς.
ΣΥΡΙΖΑ: Είναι έτοιμος-όχι δεν είναι έτοιμος– είναι έτοιμος-όχι δεν… να κυβερνήσει.
Χρυσή Αυγή: σκαρφαλώνει στο 13% με τα όρια της δεξαμενής της ακόμα άγνωστα.
Κράτος : Κινήθηκε πιο γρήγορα και από τον ίσκιο του για να συλλάβει τον Κώστα Μπαξεβάνη που βεβαίως στη συνέχεια αθωώθηκε πανηγυρικά.
Κράτος και ΕΡΤ, 1 : Τιμώρησε τους Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένα Κατσίμη με παύση γιατί κατά την άποψη κάποιων παραβίασαν την δεοντολογία με ένα σχόλιο που αφορούσε τον κο Δένδια. Εδώ, πρέπει να θυμόμαστε πως η εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» δεν είναι Δελτίο Ειδήσεων αλλά magazino στο οποίο οι δημοσιογράφοι παρουσιαστές δικαιούνται να σχολιάζουν, να συμφωνούν και να διαφωνούν μεταξύ τους.
Κράτος και ΕΡΤ, 2: Όταν είναι ο κος Λιάτσος που βγαίνει να υπερασπιστεί την δεοντολογία, πώς να μην καγχάσεις; Ο εκπρόσωπος της αθλιότερης εκδοχής του τηλεοπτικού life style, στο τιμόνι της Δημόσιας Τηλεόρασης. Τέτοια απουσία έστω και προσχημάτων, πραγματικά για ένα πείθει:
Οι διοικούντες δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα.
Κυβερνώντες πάσης αποχρώσεως: Διαχρονικά, θεωρούσαν και θεωρούν την χώρα, τις υπηρεσίες της, τους θεσμούς της, ένα απόλυτα δικό τους χωράφι που με θράσος απύθμενο μπορούν, οι ίδιοι και οι στρατιές των αυλικών τους, να το κάνουν ό,τι τους καπνίσει.
Ένα χωράφι, μόνιμο λάφυρο και πλιάτσικο της ντόπιας κυβερνώσας κλεπτοκρατίας είτε αυτή εμφανίζονταν με το σκουφί του ΠΑΣΟΚ είτε με εκείνο της Ν.Δ. Χωρίς να εξαιρώ και τα ξεροκόμματα που απολάμβαναν περιστασιακά και οι «λοιπές δυνάμεις» άτυπα.
ΚΚΕ: Ομολογώ, πως το λογύδριο της κας Κανέλλη στο Ραδιομέγαρο, προς συνηγορία των παυθέντων δημοσιογράφων, δεν με συγκίνησε. Ποιο θα ήταν το καθεστώς της ελευθεροτυπίας αν κυβερνούσε το ΚΚΕ; Φοβάμαι πως κάποια «επιτροπή» θα αποφάσιζε τι συμφέρει και τι δεν συμφέρει τον «λαό». Για αυτό, και οι ανακοινώσεις του κόμματος για τέτοια ζητήματα, για μένα, βρίσκονται στη σφαίρα της πολιτικής υποκρισίας.
ΕΡΤ: Επίσημος κεκράκτης της εκάστοτε κυβερνητικής προπαγάνδας, είναι μια ιστορία εξόχως θλιβερή, της οποίας οι αθλιότερες σελίδες ξεκίνησαν να γράφονται από το 81 και μετά-εξαιρουμένης βέβαια της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Όμως, πρόκειται για ένα καθεστώς που και η κοινωνία των οπαδών ανέχθηκε με μία σιωπηρή ομοφωνία, εφόσον πότε βολεύονταν οι μεν και πότε οι δε.
Από τις τριτοκοσμικές ημέρες του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τους τηλεοπτικούς οργασμούς διαφόρων παρουσιαστριών και παρουσιαστών επί Γιωργάκη, από τις άρρωστες σπατάλες και το «ευτυχισμένο» life style που ρίζωσε επί ημερών Σημίτη και θέριεψε με τον Καραμανλή τον Μικρό, μέχρι τις αβέβαιες ημέρες Σαμαρά, προλάβαμε για μία ελάχιστη περίοδο να υποψιαστούμε πως θα μπορούσε να είναι η ΕΡΤ αν τηρούσε –έστω κατά το ένα δέκατο-τους κανόνες δεοντολογίας και αδέσμευτης / σφαιρικής ενημέρωσης που συντηρούν μεγάλοι σταθμοί του εξωτερικού.
Αναφέρομαι βέβαια στην όαση (για την Δημόσια Τηλεόραση) της περιόδου Παπαδήμου και του Υπηρεσιακού Πικραμένου.
Όταν, η ΕΡΤ και οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι σε αυτήν, απαλλαγμένοι από την κομματική μέγγενη βρέθηκαν ξαφνικά να κάνουν τη δουλειά τους, όπως περίπου την ονειρεύτηκαν κάποτε.
Ήταν εμφανής ακόμα και στον πιο μίζερο θεατή η ευφορία που διακατείχε τότε, όλο το δημοσιογραφικό επιτελείο της Δημόσιας Τηλεόρασης.
Από το πρωινό δίδυμο που μπήκε σε αναγκαστική αργία, μέχρι την κα Στάη του κεντρικού δελτίου ειδήσεων.Αλήθεια.
Η ΕΡΤ γιατί δεν επαναπροσλαμβάνει τον αλησμόνητο κο Χατζάρα;
Η γλώσσα του, είναι ίσως η ιδανικότερη για να νιώσουν κολακευμένοι όσοι έχουν ανάγκη από καθημερινούς τεμενάδες.
Εκτός αν αυτός ο γραφικός αφηγητής της θριαμβευτικής επιστροφής του Α. Παπανδρέου από το Λονδίνο, μετά την χειρουργική επέμβαση, έχει ήδη μετακομίσει στη Βόρεια Κορέα ως Διευθυντής Ειδήσεων.
Θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο, γιατί να φέρει τον όποιον Χατζάρα;
Έφερε εκείνον, που παρουσίαζε ως είδηση το χρώμα της κυλόττας της κας Βανδοβίσση ενώ την ίδια στιγμή ο υπόλοιπος πλανήτης ασχολείται με ευτελή ζητήματα όπως για παράδειγμα οικολογικές καταστροφές ή πολέμους με χιλιάδες ανθρώπινα θύματα.
Ελλάδα: Κατά την εκτίμηση πολλών, είναι στο «τσακ» για να κυλήσει σε καταστάσεις που θα κάνουν τον Δεκέμβριο του 2008 να μοιάζουν με παιδική χαρά.
Η καταστροφική έκρηξη, είναι στη γωνία και περιμένει.
Και δυστυχώς, η καταστροφή, δεν μας είναι ξένη.
- Έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο συνηθισμένη είναι η κοινωνία μας στην καταστροφή και την ασχήμια;
- Έχουμε κατανοήσει το υπόβαθρο που έχει χτιστεί εντός μας μέσα από τη λογική της αντιπαροχής που κατέστρεψε την περιβάλλουσα αστική ομορφιά στην Αθήνα;
- Μπορούμε να καταλάβουμε το μηδέν μιας χώρας που αντικατέστησε τον Μπιθικώτση με την Άντζελα Δημητρίου και έκανε εθνικό ποτό το ουίσκι τσαλαπατώντας το χθες του με τον πιο άγριο τρόπο μέσα σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια;
- Αντιλαμβανόμαστε πως οι Έλληνες δεν θα εξεγερθούν στην πλειοψηφία τους αλλά θα βγουν μανιασμένοι να εκδικηθούν την απώλεια ενός τεράστιου λάθους και θα χτυπηθούν μεταξύ τους;
Η κοινωνία, δεν είναι ούτε οι μερικές χιλιάδες που πληκτρολογούν την επανάσταση στο Facebook ούτε ο «επαναστατικός» αυτισμός των όσων είναι οργανωμένοι σε νεολαίες και κόμματα και νομίζουν πως ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στα δικά τους όρια.
Μπορούμε να συνδέσουμε όλα όσα γράφτηκαν πιο πάνω με την πλήρη απουσία αισθητικής και να φανταστούμε τι θα συμβεί στην Ελλάδα όταν ανοίξει για τα καλά η πληγή και το πύον τρέξει ασταμάτητο συνδυασμένο με την πείνα και τα πλήθη των απελπισμένων;
Με το φασισταριό από τη μία μεριά να καραδοκεί για να ορμήσει και τον λαϊκισμό από την άλλη να αναδεικνύει τον καλοπροαίρετο μεν αλλά ολισθηρό δε ερασιτεχνισμό του, είναι πραγματικά απορίας άξια τα όσα πράττουν τα απολειφάδια του πολιτικού συστήματος το οποίο χωρίς αμφιβολία καταρρέει.
Και όμως!
Η Κυβέρνηση, σε αυτές τις συνθήκες, επιλέγει να διώκει τον Μπαξεβάνη, να παύει τους Κατσίμη-Αρβανίτη, να επιτρέπει στην Αστυνομία την παραπομπή των πολιτών στην Χρυσή Αυγή.
Κάποιος μπορεί να νομίσει πως επιθυμώ την διατήρηση ή την ανανέωση του συστήματος.
Όχι. Ο φόβος μου είναι απλός αλλά μεγάλος.
Το «πολιτικό σύστημα» στην Ελλάδα, η Κλεπτοκρατία, καλά κρατεί από την ίδρυση του κράτους.
Το μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι ταυτισμένο με αυτήν. Γιατί και ο διορισμός της κόρης μέσω του βουλευτή, και το φακελάκι στον γιατρό, και το μπαξίσι για να πάρουμε το δίπλωμα οδήγησης, κλεπτοκρατία είναι.
Στη κατάρρευσή του λοιπόν θα διαλύσει εκδικητικά οτιδήποτε υγιές υπάρχει στη χώρα και θα ακυρώσει τις όποιες προοπτικές θα μπορούσαν να υπάρξουν για τους νέους ανθρώπους και για τουλάχιστον 2 γενιές ακόμα.
Για αυτό κύριε Αρβανίτη μου και κα Κατσίμη μου, όταν με το καλό επιστρέψετε, σύντομα ελπίζω, λιγότερο χαβαλέ παρακαλώ. Και ας σας παύσουν ξανά.
Δεν είναι απλώς αργά. Είναι περασμένα μεσάνυχτα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο http://tvxs.gr/
Γράφει: Γιώργος Πήττας
