Kαλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
‘να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες· (Ανδρέας Κάλβος, Ωδή Έκτη, Αι ευχαί)
Στην Ελλάδα λένε πως «ο Άδωνης παίρνει πάνω του την κυβέρνηση».
Σοβαροφανή στελέχη-όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας- τονίζουν την ακάματη εργατικότητα του μέχρι πρότινος ακραίου υβριστή του πρωθυπουργού του.
«Αν μη τι άλλο, δουλεύει συνέχεια, κάτι μπορεί να καταφέρει» μας λένε.
Το ένα ερώτημα είναι : Αν «τα καταφέρει» , τι θα είναι αυτά.
Το άλλο, πιο σοβαρό για μένα, έχει να κάνει με την στοιχειώδη ηθική τάξη, όταν αυτή εκτρέπεται σε συστηματική καθεστωτική ηλιθιότητα:
Ένας στην κυριολεξία υστερικός καραγκιόζης που τσίριζε στην τηλεόραση για να πουλά διάφορα βιβλία σε συνδυασμό με τα όσα έλεγε για τη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της πως γίνεται να έχει πάρει πάνω στις… στιβαρές του πλάτες την κυβερνητική πλειοψηφία;
Ασφαλώς και γίνεται. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα.
Το «πείραμα» δεν είναι εν εξελίξει, έχει ολοκληρωθεί και είναι απόλυτα πετυχημένο.
Μπορεί να φανεί υπερβολική η αντιδιαστολή που θα κάνω, αλλά, εμπίπτει κατά τη γνώμη μου στην ίδια σφαίρα λογικής. Πάνε ήδη πολλά χρόνια, από τα πρώτα βήματα της ιδιωτικής τηλεόρασης που τα προβεβλημένα τηλεοπτικά πρόσωπα κατηγοριοποιήθηκαν στα γρήγορα με συνοπτικές διαδικασίες : Αυτός είναι «σοβαρός» εκείνος είναι «σκληρός» ο άλλος είναι «χαβαλές» ο έτσι «γκλαμουράτος» ο γιουβέτσι «αδέσμευτος» και πάει λέγοντας.
Σε αυτό το πρώτο στάδιο, αρχίζει η εκπαίδευση στο «χύμα».
Έβλεπες για παράδειγμα τον «σοβαρό» μια φορά την εβδομάδα, να παίρνει συνεντεύξεις από καλλιτέχνες.
Σήμερα την Μαρία Φαραντούρη την επόμενη φορά την… Άντζελα Δημητρίου.
Ιερό τέρας» η μία, «μεγάλη κυρία» η άλλη.
Ο ίδιος παρουσιαστής, το ίδιο πλαίσιο, το ίδιο ύφος.
Και ασφαλώς, δεν θέλει πολύ μυαλό για να το καταλάβει κάποιος, πως κάπου εδώ τα όποια κριτήρια διατηρούσε ο homoτηλεθεατής αρχίζουν και λασκάρουν.
Το αποτέλεσμα αυτής της μακράς διεργασίας ξεχαρβαλώματος την βίωσα και σχετικά πρόσφατα στη συναυλία για το CyprusAid.
Την μια στιγμή το κοινό σε πλήρη έκσταση με τους αναπτήρες αναμμένους τραγουδούσε με την Άννα Βίσση, και την επόμενη στιγμή, το ίδιο ακριβώς κοινό, παραληρούσε με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Ουσιαστικά, αυτό το ξετίναγμα, αυτή η ακραία αλλοτρίωση λειτουργεί βέβαια σε βάρος της Φαραντούρη ή του Αλκίνοου. Και δουλεύει για την κάθε Άντζελα και τον κάθε Notis στα πόδια του οποίου έχουν χυθεί αμέτρητα γαλόνια ουίσκι και μεθυσμένοι εμετοί των στυλοβατών της νεοελληνικής διαφθοράς. Αλλά, στο τέλος διαλύει ή μάλλον έχει διαλύσει μία κοινωνία, την έχει απογυμνώσει και από την ελάχιστη κριτική σκέψη που διέθετε, τα έχει κάνει όλα αχταρμά.
Και κάπως έτσι ή μάλλον ακριβώς έτσι, δεν τρέχει τίποτα που το ΠΑΣΟΚ της «Αλλαγής» στηρίζεται ως συγκυβερνών κόμμα στις πλάτες του ακάματου πλασιέ και δεν έχουν επαναστατήσει και οι πέτρες. Υποθέτω γιατί προέχει η… διάσωση του έθνους.
Του έθνους που κανοναρχεί ο κος Χρήστος Μεντζελόπουλος γνωστότερος ως Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Ο οποίος ανενόχλητα θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει στα της προσωπικής ζωής χιλιάδων συμπολιτών μας, να δίνει γραμμή και οι τάχα μου αστοί φιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας όπως η κα Μπακογιάννη, να τηρούν σιωπή ηχηρή μην τυχόν και έρθουν σε αντίθεση με το μισαλλόδοξο πόπολο που εκπροσωπεί ο «σεβάσμιος». Στον οποίο, ο πολύς και λαλίστατος Βενιζέλος δεν βγήκε να του πει το αυτονόητο, πως ο παπάς, ο κάθε παπάς, δεν έχει κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον άμβωνα για να παρεμβαίνει στα της Πολιτείας.
Του έθνους εκείνου που ο πρωθυπουργός του, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια του κυνισμού μεθοδεύει την απόλυση μίας εκπαιδευτικού, γιατί εκείνη απλά έκανε τη δουλειά της συλλαμβάνοντας τον γιόκα του να αντιγράφει.
Χαίρομαι που ο πιτσιρικάς εξελίχθηκε σε άριστο μαθητή και διεκδικεί είσοδο σε κορυφαίο Ακαδημαϊκό Ίδρυμα του εξωτερικού, δεν μπαίνεις εκεί και με τον θεό μπάρμπα αν δεν έχεις τα προσόντα. Θα προσέφερε ωστόσο τεράστιες υπηρεσίες ο Σαμαράς junior, αν έβγαινε στο φως και δημόσια ζητούσε συγνώμη από την καθηγήτρια για την περιπέτεια στην οποία έχει εκείνη εμπλακεί για χάρη του.
Μέσα σε όλα αυτά, έρχεται και ο κος Επίτροπος της Ε.Ε. να θυμίσει αυτό που ξέραμε: Ο εργασιακός μεσαίωνας, δεν υπήρξε ποτέ αίτημα της τρόικα είπε, και έδειξε καθαρά την συμπαιγνία της ντόπιας κλεπτοκρατίας και της κυβέρνησης.
Γνωστό όμως αυτό, έχει γραφτεί και ειπωθεί εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον.
Ποιο πείραμα λοιπόν είναι σε εξέλιξη;
Όταν με αυτά που αναφέρω και τα οποία είναι τα πταίσματα και θραύσματα δεν έχει γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, είναι ξεκάθαρο, πως το πείραμα τελείωσε και έχει πετύχει απόλυτα.
Η Ελλάδα, κατοικείται από ένα πλήθος απαθών, αφασικών και πλήρως αναισθητοποιημένων κατοίκων που αραιά και που κάποια μικρή μερίδα τους ,αντιδρά για αποσπασματικά μπροστά σε κάποιο ακραίο γεγονός που του ενεργοποιεί το θυμικό- δολοφονία Φύσσα ας πούμε-στη συνέχεια αντιδρά λιγότερο στην διπλή δολοφονία των χρυσαυγιτών και στο τέλος επιστρέφει στην σταθερή σιωπή και στις σκόρπιες κατακερματισμένες αντιδράσεις της μίας ή της άλλης συντεχνίας κλειστών συμφερόντων.
Η δε Χρυσή Αυγή, παραμένει δημοσκοπικά εξωφρενικά ψηλά αν αναλογιστεί κάποιος τα όσα βγαίνουν στη φόρα για την δράση της συμμορίας.
Και μέσα σε αυτό το σκηνικό, κάποιοι βολιδοσκοπούν την κοινή γνώμη για την δημιουργία ενός νέου κόμματος υπό την ηγεσία του Νικολάου, υιού του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου.
Συζητήσεις γίνονται, το Βήμα ήδη παρουσίασε τις πολιτικές θέσεις του τέως με «σοβαρότητα» την περασμένη Κυριακή και ορισμένοι κατά τα φαινόμενα, σκέφτονται να απαλλαγούν από την λούμπεν χρυσή αυγή δημιουργώντας έναν νέο συντηρητικό πόλο.
Έναν πόλο που θα συγκεντρώνει τον πυρήνα των βασιλοφρόνων της ακροδεξιάς με το πολιτικό-θεσμικό γκλάμουρ που θα φέρει ο Νικόλαος . Συνομωσιολογία; Δεν ξέρω. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να με εκπλήξει στην Ελλάδα, θεωρώ πως όλα είναι δυνατά. Όλα τα κακά δηλαδή.
Φως; Όχι, δεν βλέπω κανένα. Το πείραμα όπως είπαμε, πέτυχε.
twitter@pittasgeorge
Γράφει: Γιώργος Πήττας
