Βαθύ σκοτάδι, πυκνό. Του Γιώργου Πήττα

Αν κάποιος κάνει μια πρόχειρη συλλογή από τις χαρακτηριστικές φωτογραφίες που απεικονίζουν την αστυνομική βία έτσι όπως αυτή εκδηλώθηκε την τελευταία χρονιά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, θα χάσει το λογαριασμό. 

Το υλικό, είναι απίστευτα μεγάλο σε όγκο και μεταφέρει την  αισχρή, εγκληματική βία των οργάνων της εξουσίας έτσι όπως πια πολλαπλασιάζεται όχι μόνο ασυγκράτητη, αλλά και ενθαρρυμένη από τις «δημοκρατικές κυβερνήσεις».

Βία που εκφράζεται κατά σχεδόν απόλυτο κανόνα  σε βάρος ανύποπτων πολιτών που διαμαρτύρονται ή διεκδικούν ειρηνικά. Πολλές φορές, ακόμα και γιατί έτυχε να περνούν από εκεί.

Η βία, το αίμα , τα κομματιασμένα κορμιά, τα ματωμένα κεφάλια, τα ένστολα όργανα του κράτους με τα προτεταμένα πόδια και τα άρβυλα προσγειωμένα σε πλάτες και κρανία, είναι μια χυδαία  καθημερινότητα που ο τηλεϊθαγενής παρακολουθεί άπραγος από τη συσκευή του και όσο παρακολουθεί, ολοένα και περισσότερο βυθίζεται στα μαξιλάρια του καναπέ του.

Όπου νάναι, ο κόσμος θα χαθεί μέσα στους καναπέδες του  και από τις παχιές μαξιλάρες θα εξέχουν μόνο κάποια χέρια (σαν εκείνων που πνίγονται στο νερό) που θα κινούνται σπασμωδικά κρατώντας το τηλεκοντρόλ μήπως και τους δει κανένας και τους το πάρει για να αλλάξει το κανάλι.

Σε μερικούς, ίσως φανώ μελοδραματικός.

Τους διαβεβαιώνω πως όσα γράφω, τα γράφω διατηρώντας (ακόμα) την ψυχραιμία μου και μετά από σκέψη.

Ενώ το τέρας του «Ισλαμικού Κράτους» κατάφερε να κάνει  τους αποκεφαλισμούς «άλλη μία είδηση» που περνάει ανάμεσα σε άλλες πολλές (δεν είναι πια καν “breaking news”)  ενώ κοντεύουμε να το πάρουμε απόφαση πως η Ευρώπη έχει πετάξει 25.000.000 ανέργους ανθρώπους στα σκουπίδια, ενώ η «ανάπτυξη» έρχεται για όσους επιστρέφουν στην αγορά εργασίας με κουτσουρεμένες απολαβές και κατεστραμμένα δικαιώματα, ενώ στα ρετιρέ της Ε.Ε. η αναίδεια και το θράσος χτυπάνε κόκκινο με τους απίθανους μισθούς και τις εξωφρενικές αποζημιώσεις των γραφειοκρατών που ορίζουν τις τύχες μας, ένα νέο εφιαλτικό πείραμα είναι σε εξέλιξη στην Ισπανία αυτή τη φορά.

Προφανώς, για να δοκιμαστεί και στη συνέχεια να τεθεί προς εξαγωγή στις υπόλοιπες άτακτες χώρες.

Και τι απίθανος ημερολογιακός συμβολισμός!

Μόλις 24 ώρες είχαν περάσει από την Παγκόσμια Μέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που βεβαίως έδωσε αφορμή στους ανά την υφήλιο επαγγελματίες υποκριτές να βγάλουν τα σχετικά λογύδρια, όταν η Ισπανική Κυβέρνηση έβγαλε τη γλώσσα της, μαύρη και διχαλωτή, στην κοινωνία.

Ψηφίστηκε ο περίφημος νόμος φίμωτρο (Ley Mordaza) που ουσιαστικά με τρόπο απροκάλυπτο θεσμοποιεί την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καθιστά την αστυνομία απόλυτο κυρίαρχο και ρυθμιστή στην κοινωνία.

Οι Ισπανοί μπορεί να λένε πως  αυτός ο νόμος τους επιστρέφει στις χειρότερες μέρες του Φράνκο, αλλά αυτό που πρέπει να επισημανθεί ή μάλλον που πρέπει να σημάνει τον συναγερμό είναι πως πλέον, στην Ευρώπη της κρίσης, ότι συμβαίνει «εκεί» θα πάει μετά «αλλού» θα έρθει και εδώ, και παντού.

Ανάμεσα στα διάφορα άρθρα του νόμου, ξεχωρίζω βιαστικά κάποια.

Προσέξτε τις λεπτομέρειες, και επίσης τα αστρονομικά χρηματικά πρόστιμα προς έναν λαό ήδη κομμένο φέτες από την οικονομική κρίση.

• Φωτογράφηση ή ηχογράφηση της αστυνομίας: Πρόστιμο από 600 μέχρι…30.000 ευρώ.
• Ειρηνική ανυπακοή στην εξουσία: 600 μέχρι 30.000 ευρώ.
• Παρεμπόδιση έξωσης: το ίδιο
• Συγκέντρωση μπροστά στο κογκρέσο: το ίδιο
• Για να ασκηθεί έφεση στο δικαστήριο απαιτείται η πληρωμή των δικαστικών εξόδων, το κόστος των οποίων εξαρτάται από το πρόστιμο.
• Ο νέος νόμος, επιτρέπει την τυχαία εξακρίβωση στοιχείων, επιτρέποντας την στοχοποίηση μεταναστών και μειονοτήτων.
• Η αστυνομία μπορεί πλέον να πραγματοποιεί επιδρομές κατά την κρίση της, χωρίς να έχει διαταραχθεί η«τάξη»  .
• Επιτρέπονται πλέον οι σωματικοί έλεγχοι κατά την κρίση των αστυνομικών
• Η κυβέρνηση μπορεί να απαγορεύσει κάθε διαμαρτυρία κατά βούληση, αν αισθάνεται ότι διαταράσσεται η «τάξη».

Το μόνο (κατά κάποιο τρόπο) καλό αυτής της υπόθεσης, βρίσκεται στο ότι περιέχει πολλά στοιχεία από αυτά που ονειρεύονται οι ακροδεξιοί και οι εθνικιστές.

Είναι δηλαδή, ένα εμπόδιο στην προσπάθεια τους να πείσουν πως είναι αντισυστημικοί. Ένα θλιβερό αστείο που στην Ελλάδα τουλάχιστον αρκετός κόσμος το μάσησε και το κατάπιε για μια μεγάλη περίοδο.

Βαθύ λοιπόν το σκοτάδι.

Τουλάχιστον, αυτό βλέπω εγώ. Σε έναν πλανήτη τρομερά ταραγμένο με εκατομμύρια ανθρώπους σε συνθήκες σκλαβιάς και διωγμού, με την ανθρώπινη ζωή να έχει χάσει κάθε αξία.  Ακόμα πιο εφιαλτικό σύμπτωμα είναι η αδυναμία όλων μας σχεδόν, να έχουμε πλήρη συνείδηση για το τι συμβαίνει.

Σε 60 περίπου χρόνια, η γη, το χώμα δεν θα είναι πια καλλιεργήσιμο.

Η αλόγιστη χρήση των χημικών, οι εξαντλητικές για τους φυσικούς πόρους μαζικές παραγωγές, η βίαιη κλιματική αλλαγή για την οποία πια δεν αμφιβάλλει κανείς, μας έχουν φέρει σε ένα παρόν απελπιστικό και μας οδηγούν στον εφιάλτη.

Το μόνο που βλέπω, είναι μία κατεστραμμένη γη με έναν τεράστιο εξαθλιωμένο πληθυσμό και μια ολιγαρχία, το περίφημο 1% προστατευμένη από πανίσχυρες δυνάμεις αστυνομικές-στρατιωτικές. Εκτός αν, Podemos παντού; Ερωτηματικό. 

twitter@pittasgeorge

Γράφει: Γιώργος Πήττας