Νομίζω πως η κυβέρνηση, επειγόντως, θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά και να αναζητήσει με ειδικούς να βρει γιατί και πως καταφέρνουμε να είμαστε τόσο καθυστερημένοι και βάρβαροι.
Ένας συνδυασμός Ιστορικών και Ψυχιάτρων θα ήταν ιδανικός.
Επειδή όμως η ροπή προς τις παραμυθίες και τις υπερβολές έχει γίνει πια οργανικό συστατικό της Κυπριακής ζωής σε όλα τα επίπεδα, προτείνω αυτοί οι επιστήμονες να είναι εισαγόμενοι και κατά το μάλλον από τον ευρωπαϊκό Βορρά.
Κανονικά, θα έπρεπε η έρευνα αυτή να αποτελέσει άμεσα αντικείμενο πολιτικής συναίνεσης αλλά βέβαια κάτι τέτοιο μάλλον στην περιοχή των φαντασιώσεων μου πρέπει να αναζητηθεί, εφόσον αρκετούς συστηματικούς καλλιεργητές των ελαττωμάτων μας, θα τους βρούμε μέσα στα κόμματα.
Το θέμα μου σήμερα, δεν είναι το στυγερό έγκλημα που έγινε στο ξενοδοχείο της Αναστασίας Τσόκκου.
Γράφω για ένα άλλο απίστευτο και εξ ίσου άρρωστο έγκλημα, που «συμβαίνει τώρα», εν Πάφω.
Αρχικά, είδα κάποιες φωτογραφίες που μου είχαν σταλεί στο Facebook.
Επειδή αποστολέας ήταν η Κυρία Άννα Μαραγκού (από τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού σοβαρούς ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα) έδωσα σημασία και αναρωτήθηκα: «μα γιατί μου στέλνει φωτογραφίες από την αποθήκη ενός καφενείου;»
Έβλεπα, ένα χώρο με στοιβαγμένες συσκευασίες εμφιαλωμένων νερών, δεκάδες αναψυκτικά, ένα παιδικό κάθισμα, κάποιον παρατημένο ναργιλέ.
Μία αποθήκη με διάφορα ατάκτως ερρημμένα πάσης φύσεως αντικείμενα καφενείου….
Μετά, το βλέμμα μου συναντήθηκε με το συνοδευτικό σχόλιο που έγραφε η Κυρία Μαραγκού-κρατήστε την αναπνοή σας, και διαβάστε:
«Τα Οθωμανικά Λουτρά της Πάφου συντηρήθηκαν πριν λίγα χρόνια από εμένα και την αρχιτέκτονα Έλλη Κωνσταντινίδου. Η συντήρησή τους και η μετατροπή τους σε ένα μικρό μουσείο Οθωμανικών Λουτρών καλύφθηκε με δαπάνη του Δήμου Πάφου. Ξένοι που επισκέφθηκαν το Λουτρό μου έστειλαν σήμερα τις εξής φωτογραφίες. Ο χώρος του Μουσείου έχει μετατραπεί σε αποθήκη του καφενείου. Δεν ξέρω τι να πω και πώς να το πω… σ’ αυτή την πόλη, αυτός ο Δήμος θα φιλοξενήσει Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Ντροπή και μόνο ντροπή εκφράζω. Λεφτά πεταμένα, κόπος χαμένος»
Η αποθήκη λοιπόν που έβλεπα στις εικόνες, ήταν μουσείο.
Και βέβαια, αυτοί που θορυβήθηκαν και φωτογράφησαν, ήταν «ξένοι».
Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρω πως το μουσείο, ήταν πρόταση της κας Άννας Μαραγκού που κατατέθηκε το 1999 και μετά από χίλια δυο Κυπριακού τύπου βάσανα, σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα κα Έλλη Κωνσταντινίδου, το έργο ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στον Δήμο Πάφου τον Ιούλιο του 2005 και στον τότε Δήμαρχο Σαρίκα.
Σημαντική βοήθεια στη δημιουργία του, προσέφερε και ο κύπριος Αρχαιολόγος κος Tuncer Bagiskan.
Αξίζει επίσης να αναφέρω, πως στο μουσείο εκτίθεται η προσωπική συλλογή μποξάδων της Άννας Μαραγκού, που παραχωρήθηκε έναντι πινακίου φακής στο Δήμο.
Δεν ξέρω πότε τα Οθωμανικά Λουτρά της Πάφου από μουσείο πλασμένο με στοργή για τον πολιτισμό της Κύπρου εξέπεσαν σε αποθήκη καφενείου. Δεν ξέρω ποιος… γνήσιος απόγονος της φυλής των ηρώων που ξέρουν να φυλάνε Θερμοπύλες, βωμούς, εστίες, παραδόσεις και άλλα ωραία πράγματα αποφάσισε να πετάξει εκεί μέσα τα του καφενείου του.
Αν υπάρχουν κάποιοι υποτιθέμενοι αρμόδιοι, έστω και τώρα, μετά το ρεζιλίκι, ας πετάξουν έξω τα άσχετα αντικείμενα και ας επαναφέρουν τον χώρο στη μορφή που είχε όταν παραδόθηκε στο Δήμο το 2005. Καταληκτικά, υπάρχουν δύο ζητήματα:
1. Το ένα είναι η ανιστόρητη και μυωπική μας αντίληψη να θεωρούμε πως οι αρχαιολογικοί χώροι των Οθωμανών, των Φράγκων, των Ενετών δεν είναι δική μας κληρονομιά. Απίστευτη αντίληψη, αδιανόητη, που έχει ήδη προκαλέσει τεράστιες ζημιές στο πολιτιστικό (και τουριστικό) προϊόν της Κύπρου.
2. Το άλλο, είναι η παράνοια με την Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Καιρό είναι που ήθελα να γράψω κάτι για αυτό, αλλά μιας που δεν με παίρνει ο χώρος, θα το πω συνοπτικά.
Κακώς, κάκιστα (κατά τη γνώμη μου) πήρε αυτή την ευθύνη η Πάφος. Και εξ ίσου κάκιστο θα ήταν (πάντα κατά τη γνώμη μου) αν είχε πάει στη Λευκωσία ή τη Λεμεσό. Σε μία χώρα με το μέγεθος και τον πληθυσμό της Κύπρου, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2017, όφειλε να είναι ολόκληρη η Κύπρος με μία συνολική ρηξικέλευθη πρόταση που θα έβαζε μπροστά ό,τι πιο δροσερό και σύγχρονο έχει να προσφέρει η χώρα.
Δυναμικό υπάρχει εξαιρετικό και τραγικά, εγκληματικά αναξιοποίητο.
Η άρρωστη μεγαλομανία, οι περιττοί ανταγωνισμοί για λόγους που μάλλον εκπορεύονται από τελείως αδιαφανείς στόχους, ο αβυσσαλέος αρχοντοχωριατισμός που κανοναρχεί τον δημόσιο βίο, μας κρατάνε μόνιμα στο επίπεδο μιας χώρας φάρσας.
Για αυτό, κλείνω όπως ξεκίνησα: Μια επιτροπή Ιστορικών και Ψυχιάτρων, από κάποια χώρα μακρινή, ας έρθει να μελετήσει την κατάσταση.
Για να τελειώσω λίγο πιο «γλυκά» θα πω, πως η Κύπρος του Σεφέρη, υπάρχει ακόμα. Τη νιώθεις σε κάθε βήμα σου. Αλλά, πρέπει να απαλλαχθούμε από το κατεστημένο που ανεξάρτητα από Κυβερνήσεις διοικεί καταστρέφοντας, αλλοτριώνοντας, αλλοιώνοντας, ψευδολογώντας για να μένει αιωνίως και «μακαρίως» εκεί.
ΥΓ: Ας μην ακούσω πάλι ιστορίες «δια την βεβήλωσην των ιστορικών μας χώρων στα κατεχόμενα». Αφ’ ενός θα βάλω τα γέλια, και αφ’ ετέρου θα θυμίσω ποιοι κατέστρεψαν τη Σαλαμίνα και έσκαψαν τα πρόσωπα των αγαλμάτων. Αλήθεια, το διδάσκουμε πουθενά αυτό;
Γράφει: Γιώργος Πήττας
