Μεσαίωνας, είναι όταν μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας ,σαν έτοιμη από καιρό, στην δύσκολη ώρα επενδύει ελπίδα σε μία δράκα εγκληματιών που δήθεν πολεμά το σύστημα.
Μεσαίωνας είναι όταν διάφοροι προοδευτικοί κύκλοι (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) επιλέγουν την ίδια συγκυρία για να βάλουν σε συζήτηση την αμφισβήτηση των γενοκτονιών, τον Ζάλογγο και δεν ξέρω τι άλλο.
Δεν θέλει δα και ιδιαίτερη ευφυΐα, για να διακρίνει ένας άνθρωπος πότε κάποια πράγματα λέγονται με σοβαρότητα και ουσία, και πότε εκτοξεύονται για να προκαλέσουν αντιδράσεις, συζήτηση και παντελώς αχρείαστο θόρυβο.
Δημοσιότητα, που δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλο παρά μόνο τον ναρκισσευόμενο μικρόκοσμο στον οποίο κινείται μια μερίδα της ούτω καλούμενης ελληνικής πνευματικής ελίτ.
Ο απόλυτος όμως και βαθύς μεσαίωνας έρχεται από την ιστορία της δασκάλας, που δίδαξε τον Χατζιδακικό Κεμάλ και βρέθηκε ξαφνικά, αν είναι δυνατόν, να δέχεται την επίπληξη της Διευθύντριας του σχολείου.
Η οποία κυρία Διευθύντρια (δεν γνωρίζω το όνομά της) κατά την ταπεινή μου γνώμη, απλά, δεν έχει θέση μέσα στο Εκπαιδευτικό Σύστημα και σε καμία απολύτως βαθμίδα.
Διότι, πρώτα απ’ όλα, ενώ βεβαίως όφειλε να ακούσει τους παραπονούμενους γονείς που έχουν όλα τα δικαιώματα του κόσμου να είναι βλάκες, απαίδευτοι, άμουσοι, άσχετοι, ψηφοφόροι της χρυσής αυγής, φαν του Σφακιανάκη, ταυτόχρονα, όφειλε επίσης να μην πάρει θέση πριν συζητήσει κατ’ ιδίαν με την δασκάλα.
Βέβαια, στην πραγματικότητα, η εν λόγω κυρία, δεν θα έπρεπε να είναι καν Διευθύντρια Σχολείου εφόσον δεν γνωρίζει την ουσία και το περιεχόμενο σημαντικών εκδηλώσεων του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, μεγάλο κεφάλαιο του οποίου είναι ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος.
Υποθέτω η κυρία Διευθύντρια θα έχει δώσει τεράστιες μάχες συντεχνιακού χαρακτήρα και διδασκαλικής «αξιοπρέπειας» ώστε να μην αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί ετησίως και αυστηρά.
Μάλιστα η κα Διευθύντρια, προχώρησε και σε υψηλού επιπέδου φιλοσοφίες, λέγοντας πως « στο δημοτικό μόνο μας μέλημα οφείλει να είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν την πατρίδα και να τονώνουμε το εθνικό τους φρόνημα».
Αγνοώντας έτσι βίαια και κατάφωρα το απλό και αυτονόητο: Το Δημοτικό (ειδικά) μία αποστολή έχει: Να κάνει την διαδικασία της γνώσης, χαρά, παιχνίδι, διασκέδαση ώστε το παιδί να εθιστεί στην ηδονή της Παιδείας. Να μεγαλώσει, «γουστάροντας την ανακάλυψη» και τα «πως», «γιατί» «ποιος και που».
Η κυρία Διευθύντρια όμως, διέπραξε ακόμα ένα χυδαίο ατόπημα-δεν θα το χαρακτηρίσω «φασιστικό» αλλά, δείχνει την πλήρη ανεπάρκεια της. Ή μάλλον την πλήρη ανεπάρκεια του συστήματος που παράγει τέτοιους λειτουργούς και τους κάνει διευθυντές.
Αναφέρομαι, στην ανεκδιήγητη συμπεριφορά της Διευθύντριας, να εισβάλει στην τάξη της δασκάλας και μπροστά σε εκείνη και τους μαθητές της να μαζέψει τις φωτοτυπίες του τραγουδιού από τα θρανία.
Υποθέτω, ελπίζω, κάποιος εκεί μέσα στο Υπουργείο Παιδείας να αντιλαμβάνεται πως και μόνο για αυτό το τελευταίο, η κυρία δεν κάνει για Διευθύντρια.
Ένα εκπαιδευτικό διευθυντικό στέλεχος, προστατεύει πάντα το κύρος του «υφισταμένου» δασκάλου έναντι των μαθητών, ακόμα και αν έχει κάνει λάθος. Συζητάνε ιδιαιτέρως, και αν πράγματι υπάρχει κάποιο «λάθος» βρίσκουν τρόπο να το διορθώσει ο δάσκαλος.
Αναρωτιέμαι. Δεν είναι τραγωδία ενώ μας διαλύουν τον κόσμο να σπαταλάμε φαιά ουσία για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα εδώ και πολλά χρόνια;
Ο μεσαίωνας καλά κρατεί.
Έχουμε από τη μία πλευρά την συντριβή εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν πεταχτεί στην κρεατομηχανή της ανεργίας, και από την άλλη, την πλήρη αποψίλωση όλων των μηχανισμών που μπορούν να λειτουργήσουν ως άμυνα στην απώλεια της αξιοπρέπειας.
Και, οι μηχανισμοί αυτοί, δεν είναι παρά η Παιδεία και ο Πολιτισμός.
Το βρίσκω ήδη τραγικό, πως εκατοντάδες σημειώματα γράφτηκαν για εξηγήσουν πως ο Κεμάλ του Χατζιδάκι δεν έχει καμία σχέση με τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Παρόλο που αν θέλουμε να είμαστε λίγο σοβαροί, και να είχε σχέση με το ιστορικό πρόσωπο Κεμάλ, και πάλι, δεν θα υπήρχε καμία απολύτως δικαιολογία για όλα όσα έγιναν.
Ο μεσαίωνας καλά κρατεί και με την φάρσα του Αντιρατσιστικού Νόμου.
Γιατί, φάρσα κατάντησε από όλους.
Ίσως, γιατί όλοι-μηδενός εξαιρουμένου- έχουν ευθύνες, διαφορετικού βάρους ασφαλώς, για τους αρουραίους της Χρυσής Αυγής που ξετρύπωσαν από τους υπονόμους και βρίσκουν ακόλουθους μισό εκατομμύριο και πλέον Έλληνες, που νιώθουν στην πλειοψηφία τους σαν κυνηγημένα ποντίκια.
Κι αν ρίξει κανείς μια ματιά στην υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί να ψελλίσει τον στίχο του Γκάτσου:
«Καληνύχτα Κεμάλ. Ο κόσμος αυτός δεν θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα.»
Όλη η ιστορία καταγεγραμμένη από την Δασκάλα:
Λίγο πριν αρχίσω να γράφω το άρθρο, επικοινώνησα με την Δασκάλα που τόλμησε να διδάξει εν έτει 2013 τον «Κεμάλ» του Χατζιδάκι στην τάξη της. Ανταλλάξαμε κάποια μηνύματα και αργά το απόγευμα μου εμπιστεύτηκε την παρακάτω επιστολή, στην οποία και καταγράφει όλα όσα έγιναν μέχρι χθες το βράδυ.
Η ίδια, επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της ωστόσο, τα στοιχεία της είναι γνωστά σε μένα.
Τόσο το tvxs.gr όσο και εγώ προσωπικά την ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη της.
Η επιστολή της:
«Έπειτα από την ανεπίσημη ανάρτησή μου στο διαδίκτυο για το περιστατικό «λογοκρισίας» του Κεμάλ και μετά την τεράστια ανταπόκριση των ΜΜΕ αλλά και συναδέλφων εκπαιδευτικών από τη Ελλάδα και το εξωτερικό, θεωρώ σημαντικό να σας ενημερώσω κατ’ αρχάς για το ίδιο το συμβάν και για την εξέλιξή του και έπειτα να διευκρινίσω ποιος ήταν ο σκοπός της κοινοποίησης μου.
Την προηγούμενη εβδομάδα σε δημοτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης όπου εργάζομαι ως αναπληρώτρια μουσικός, στα πλαίσια ενός μαθήματος για τη ζωή και το έργο του Μάνου Χατζιδάκι, δίδαξα στα παιδιά της Ε’ δημοτικού το γνωστό τραγούδι «Κεμάλ», τραγούδι το οποίο έχω επανειλημμένα διδάξει και παρουσιάσει σε σχολικές γιορτές, χωρίς ποτέ να μου δημιουργηθεί πρόβλημα.
Δύο μέρες μετά εμφανίστηκε στο σχολείο γονιός ο οποίος διαμαρτυρήθηκε στη διευθύντρια για το τραγούδι, υποστηρίζοντας πως το περιεχόμενό του αποτελεί « ισλαμική προπαγάνδα». Η αντίδραση της διευθύντριας ήταν η εξής: μπήκε στην τάξη και μπροστά στη δασκάλα των παιδιών ζήτησε να της δώσουν πίσω τις φωτοτυπίες που είχα μοιράσει, λέγοντας πως η μουσικός έκανε λάθος και πως οι φωτοτυπίες δεν προορίζονταν για εκείνη την τάξη. Έπειτα με κάλεσε στο γραφείο της για να μου εκφράσει τη δυσαρέσκειά της. Με επέπληξε για την επιλογή του τραγουδιού λέγοντας πως δεν είναι κατάλληλο για παιδιά δημοτικού και πως μοναδικό μας μέλημα στο δημοτικό είναι να τονώνουμε το εθνικό φρόνημα των παιδιών.
Φυσικά ανέφερα το περιστατικό κατευθείαν στη σχολική σύμβουλο, η οποία και μετέφερε το θέμα στον προϊστάμενο. Μετά από επικοινωνία που είχα μαζί της με διαβεβαίωσε πως το θέμα εξετάζεται πια από την Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας μέσα στην οποία χαρακτηρίστηκε υπερβολική η αντίδραση για το συγκεκριμένο τραγούδι, καθώς πολύ συχνά διδάσκεται και τραγουδιέται σε δημοτικά σχολεία.
Όσον αφορά την έκταση που πήρε το θέμα, θεωρώ σημαντικό να ξεκαθαρίσω το εξής για την πρόθεσή μου:
Μετά την πρώτη μου επικοινωνία με τη σχολική σύμβουλο και αφού εκείνη μου ανέφερε πως υπάρχουν πολλά παρόμοια περιστατικά ιδίως στη βαθμίδα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αποφάσισα να προβώ στην κοινοποίηση του συμβάντος στα πλαίσια ενός forum εκπαιδευτικών στο διαδίκτυο, δίνοντας την ηλεκτρονική μου διεύθυνση για να επικοινωνήσουν μαζί μου όσοι εκπαιδευτικοί αντιμετώπισαν αντίστοιχα προβλήματα, παροτρύνοντας τους να κάνουμε μια κίνηση από κοινού έτσι ώστε να μην προβληθεί το γεγονός ως ένα τυχαίο περιστατικό, που συνέβη σε ένα μόνο δημοτικό σχολείο.
Η ανταπόκριση των εκπαιδευτικών αλλά και όσων έλαβαν το μήνυμα ήταν τόσο μεγάλη στο να προωθήσουν την γνωστοποίηση του συμβάντος, ώστε το θέμα έφτασε να γίνει γνωστό παντού (ακόμη και στα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Παιδείας απ’ ό, τι με πληροφόρησαν) και να προκύψει το τεράστιο ενδιαφέρον των ΜΜΕ στο να μάθουν λεπτομέρειες για να καλύψουν ειδησεογραφικά το γεγονός.
Απαντώ λοιπόν σε όλους τους δημοσιογράφους των έντυπων και τηλεοπτικών μέσων που επικοινωνούν μαζί μου συνεχώς για να δημοσιοποιήσουν τα στοιχεία του σχολείου και της συγκεκριμένης διευθύντριας , ή με καλούν να μιλήσω για την «προσωπική μου εμπειρία» σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα, πως η πρόθεσή μου σε καμία περίπτωση δεν έχει μορφή προσωπική, και ότι μιλώ εν ονόματι πολλών συναδέλφων οι οποίοι αντιμετωπίζουν παρόμοια περιστατικά καθημερινά στη δουλειά τους στα σχολεία.
Από τη στιγμή που το θέμα εξετάζεται ήδη από τους αρμόδιους, θεωρώ περιττό να ασχολούμεθα με τις λεπτομέρειες.
Ας εστιάσουμε στην ουσία αυτού του γεγονότος, ότι δηλαδή εν έτη 2013 ζούμε (και που; στα δημοτικά σχολεία) φαινόμενα φανατισμού, λογοκρισίας και τέτοιου είδους παρεμβάσεων στο γνωστικό αντικείμενο που έχουμε σπουδάσει και καλούμαστε να διδάξουμε σε συνθήκες ήδη πάρα πολύ δύσκολες.
Σας ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση και την άμεση ανταπόκριση. Θέλω να πιστεύω πως η φωνή μας μπορεί ακόμη να ακουστεί και παραφράζοντας τον στίχο του μεγάλου Γκάτσου
«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος»… ίσως και να μπορεί να αλλάξει.»
- Ο πίνακας που κοσμεί το άρθρο, είναι του Σπύρου Βερύκιου
twitter@pittasgeorge
Γράφει: Γιώργος Πήττας
