Ο αγώνας, ουκ ολίγων επιτήδειων επιχειρηματιών, επιβολής και καθιέρωσης, προσφοράς φθηνής ποιότητας και ακριβής μετριότητας, καθώς και επίτευξης κέρδους με παράνομα μέσα, κατατείνει στην κατάφωρη εξαπάτηση, στην διαφθορά και στην ηθική εξαχρείωση. Σ’ αυτόν τον αγώνα, συναινεί και η δική μας παραμικρή ανοχή.
Είναι πλέον καιρός, να εντάξουμε στην κουλτούρα και νοοτροπία μας την κριτική διάθεση, όχι μόνο γι’ αυτούς που επιχειρούν όσα προανέφερα αλλά και για εκείνους τους αρμόδιους φορείς, οργανισμούς και υπηρεσίες, που παρασιωπούν, χασομερούν και δεν λειτουργούν με βάση το δημόσιο συμφέρον. Εξάλλου, η δική μας σιωπή και ανοχή σε παρατυπίες, που συνυπάρχουν τελικώς με την καθημερινότητά μας, δίνουν άλλοθι στη μη επαρκή ή και καθόλου διερεύνηση παρανομιών ή παραλείψεων και άλλων ζητημάτων, που λειτουργούν ζημιογόνα για την κοινωνία και το κράτος.
Είναι ακόμη καιρός, οι αξιολογήσεις του τρόπου λειτουργίας αυτών των δημόσιων φορέων και οργανισμών, να γίνονται κατά τρόπο τακτικό και επαρκή, και εν συνεχεία, να γνωστοποιούνται αναλυτικά στους πολίτες. Να γνωρίζει δηλαδή, ο καθένας από εμάς, σε ποιο βαθμό οι εν λόγω φορείς εκτελούν το έργο τους σωστά. Είναι, βλέπετε, χαρακτηριστική η τακτική κουκουλώματος παρατυπιών, κωλυσιεργιών και λοιπών δυσλειτουργιών, δια γενικόλογων αναφορών και υποδείξεων. Έτσι λοιπόν, με τον ίδιο και επιπλέον συνεπέστερο τρόπο που οφείλει ένας εργαζόμενος να λογοδοτεί για την εργασία του στον εργοδότη του, οφείλουν και οι αρχές, που προασπίζονται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών, να λογοδοτούν μεταξύ άλλων, για τις περιπτώσεις εξαπάτησης, αισχροκέρδειας, παραπλάνησης και μη πραγματοποίησης έργων κοινής ωφελείας.
Ας αναζητήσουμε και επικροτήσουμε το σωστό, αυτό που λειτουργεί ωφέλιμα για τον καθένα προσωπικά – ντόπιο και μη και κατ’ επέκταση για τη χώρα συνολικά. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που εξαίρω την ανάγκη καλλιέργειας κριτικής διάθεσης και καταγγελίας όλων όσοι αισχροκερδούν, επιδιώκοντας κέρδη με ανήθικα μέσα, αλλά και των φορέων εκείνων που δεν εγκαθιδρύουν τρόπους άμεσης αντιμετώπισής τους, λειτουργώντας ακόμη και παρελκυστικά.
Η ζημιά εξάλλου που επιχειρείται από επιτήδειους επιχειρηματίες,πλήττει πρώτα και κύρια τον σημαντικότερο πυλώνα της οικονομίας της χώρας, τον τουρισμό. Είναι επιτακτική η ανάγκη αναθεώρησης της πολιτικής των αρμόδιων αρχών, καθώς η στασιμότητα της εξέλιξης του τουριστικού μοντέλου, που καθίσταται πια αναχρονιστικό, σε συνδυασμό με το πάρτι της αισχροκέρδειας και των αδικαιολόγητων για τα δεδομένα τιμών, δίνουν άλλοθι στα πακέτα «all inclusive» και ακόμα χειρότερα, στην κακοφημία του ονόματος της χώρας στο εξωτερικό.
Έχουμε ευθύνη απέναντι στη κοινωνία, ο καθένας ξεχωριστά, και όλοι μαζί, να υπηρετούμε το σωστό, το δίκαιο και αυτό που κάνει τον τόπο να ευημερεί και να πηγαίνει μπροστά. Όλα αυτά, απαιτούν την ενεργή συμμετοχή μας. Απαιτούν να έχουμε ρόλο και λόγο σε όλα όσα εκτυλίσσονται γύρω μας. Όμως, δεν έχουμε το δικαίωμα να συναινούμε δια της σιωπής, ούτε στην ανεπάρκεια, ούτε στη μετριότητα, ούτε στις εγκληματικές παραλείψεις κανενός επιχειρηματία ή δημόσιου οργανισμού, που «δεν επιδέχεται ενόχλησης».
Υ.Γ. «Αντί να προσπαθούμε να διορθώσουμε τους ανθρώπους που προξενούν μεγάλες αδικίες στην κοινωνία, είναι αναγκαίο να διορθώσουμε την αδυναμία των ανθρώπων που τις υπομένουν», κατά τον Nicolas Chamfort, γάλλο συγγραφέα.
Γράφει: Φρίξος Νικολάου
