Welcome to the Matrix. Ένα επικάλυμμα πραγματικότητας με τον τίτλο Δεν Ξεχνώ (το Πρώτο). Διαιωνίζεται με θέρμη και σταθερότητα από την Παιδεία, τα ΜΜΕ, τα κόμματα και την πολιτεία.
Η γενιά του μεταπολέμου γαλουχηθήκαμε μέσα στο Δεν Ξεχνώ (το Πρώτο), ιδιαίτερα από τη βασιλεία του Spyrus Kyprianius και εντεύθεν. H αισθητική του Δεν Ξεχνώ (του Πρώτου) μετουσιώθηκε σε τετράδια με το λιμανάκι της Κερύνειας, με ηχητική επένδυση τον Νταλάρα να προσπαθήσει να πείσει τον Πενταδάκτυλο να ανασηκώσει την πλάτη του. Τα νέα του ΡΙΚ μετέδιδαν τον αγώνα σύσσωμης της πολιτικής ηγεσία για τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού προβλήματος, στα πλαίσια της οποίας όλοι οι πρόσφυγες θα πήγαιναν στα σπίτια τους και θα διακριβωνόταν η τύχη των 1619 αγνοούμενων, που σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πηγές ήταν σκλάβοι σε εργοστάσια στα βάθη της Ανατολίας. Στις εθνικές μας επετείους παρουσιάστηκε ραγδαία εξέλιξη, όταν στις ανακυκλωμένες επετειακές ομιλίες από χρυσόστομους φιλολογίζοντες υπουργούς προστέθηκε η παρήχηση του ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων/Τ. Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν (Απρίλιος 2004) στο ΟΧΙ του Μεταξά (28η Οκτωβριου, 1940) για τη μέγιστη αποτελεσματικότητα του παρηχούμενου μορίου αρνητικής απάντησης.
Κάτω από το Matrix όμως, η πραγματικότητα του Δεν Ξεχνώ (του Πρώτου) εμφανίζεται ως μια εξ’ ολοκλήρου φα(ντα)σματική μορφή. Λες και κάποιος έχει αφαιρέσει τη σάρκα από το κόκκαλο. Απαρτίζεται από μια γενιά που νοιώθει ότι χρωστά ένα κομμάτι της συνείδησής της σε ένα αόρατο χρέος… ένα αόρατο χέρι που τη συγκρατεί. Ετσι ενώ έχουμε βιώσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προωθεί σταθερά την ακαδημαϊκή υπεροχή (αντί την κριτική σκέψη) και όπου η κοινωνική καταξίωση μέσα από την οικονομική ευρωστία ήταν στόχος ζωής, οι επιλογές που κάναμε στη ζωή μας, οι τρόποι που βγάζαμε λεφτά και αντιμετωπίζαμε τον συνάνθρωπο, όλα ήταν αμελητέα φτάνει να επιδυκνύεται το νενομισμένο επίπεδο πατριωτισμού όταν η περίσταση το καλεί. Ένας διάχυτος φόβος για τη μη αποπληρωμή του χρέους στον αόρατο δανειστή, οδηγεί τη γενιά αυτή στην προσκόλληση σε αξίες που βρίσκει μέσα στο Matrix, και που ουσιαστικά έχουν μηδαμινή σχέση με την πραγματικότητά. Μέγα συγχωροχάρτι το Δεν Ξεχνώ (το Πρώτο).
Και τώρα, το Δεν Ξεχνώ is Reloaded! Έρχεται εν είδει του στόχου της χρονιάς του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού για να να συνεχίσει το έργο Δεν Ξεχνώ (του Πρώτου). Σαράντα χρόνια μετά το διχασμό, τη βία και τον πόλεμο, η πρωτοποριακή σκέψη του νέου υπουργού Παιδείας, επισφραγίζει την αποσύνδεση του πιο νευραγλικού υπουργείου με την πραγματικότητα. Σε ένα κόσμο όπου θερίζει ο ρατσισμός, ο σωβινισμός, ο σεξισμός και άλλες παρόμοιες τάσεις, ο στόχος της χρονιάς για τους μαθητές της Κύπρου, φιλοδοξεί να διαιωνίσει το Matrix. Να συνεχίσει να στηρίζει το οικοδόμημα του Δεν Ξεχνώ, αφού οι αξίες που το δομούν βασίζονται στο φόβο της οποιασδήποτε αλλαγής. Ο φόβος που κρατά τον κόσμο αυτό από τον να δει κριτικά τον εαυτό του, το παρελθόν και το μέλλον του, θα ενισχυθεί και αυτή τη σχολική χρονιά, με τις ευλογίες κυβέρνησης, κομμάτων, συντεχνιών και γονιών.
Neo: Why do my eyes hurt?
Morpheus: You’ve never used them before.
Γράφει: Ελλάδα Ευαγγέλου
