Τα υφυπουργεία της συναλλαγής, της Ειρήνης Χαραλαμπίδου

Yφυπουργεία: εκσυγχρονισμός του κράτους ή εκσυγχρονισμός της συναλλαγής;

Με έκπληξη ακούσαμε πρόσφατα μια από τις εξαγγελίες του Νίκου Αναστασιάδη στην προσπάθειά του να προσελκύσει πολιτικές δυνάμεις να στηρίξουν την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές.

Φαίνεται ότι έχουν πολλά ακόμα να δουν τα μάτια μας και ακόμα πιο πολλά να ακούσουν τα αυτιά μας μέχρι τον Φεβρουάριο. Είναι προφανές ότι ο υποψήφιος του συναγερμού  επιχειρεί με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο να δελεάσει τις ηγεσίες των κομμάτων να στηρίξουν την δική του υποψηφιότητα. Είναι όμως οι εξαγγελίες του κυρίου Αναστασιάδη προς την σωστή κατεύθυνση; Ή μήπως εφόσον εφαρμοστούν προτάσεις όπως η δημιουργία υφυπουργείων,  η πολιτική ζωή και το κράτος θα κάνουν άλμα προς τα πίσω;

Επιτρέψετέ μου να αμφιβάλλω για το πρώτο και να θεωρώ μαθηματικά βέβαιο το δεύτερο. Ο Νίκος Αναστασιάδης καταρχάς πρέπει να σταματήσει τις αντιφάσεις. Είτε υποστηρίζει το λεγόμενο μικρό και ευέλικτο κράτος είτε επιθυμεί να το διογκώσει με την δημιουργία ενός υδροκέφαλου υπουργικού συμβουλίου και μιας υδροκέφαλης κρατικής μηχανής. Και τα δύο πάντως δεν γίνεται να τα ευαγγελίζεται. Επίσης ε ιναι να αναρωτιεται κανεις κατα πόσον τόσοι υφυπουργοι χωρις δικαιωμα ψηφου στο υπουργικο  θα καταληξουν ακριβοπληρωμένες μαριονέτες με (υφ)υπουργικούς θώκους.

Από την άλλη, ο πολιτικός κόσμος και οι πολίτες θα πρέπει να διερωτηθούν μήπως αυτός είναι τελικά ο στόχος του κυρίου Αναστασιάδη. Να υπερβεί τους συνταγματικούς περιορισμούς με υποσχέσεις για υφυπουργεία που μόνο πρόσκαιρο κέρδος θα φέρουν στον ίδιο ενω  μακροχρόνια  θα επιφερουν ίσως μόνιμη βλάβη στις λειτουργίες του κράτους και στην δημόσια ζωή.

Το κίνητρο πίσω από όλα αυτά είναι προφανές. Η διατήρηση της συνοχής της κομματικής ελίτ του συναγερμού που ορέγεται εξουσία και υπουργικά αξιώματα και ταυτόχρονη ικανοποίηση πολιτικών προσώπων από άλλους χώρους έτσι ώστε με το δέλεαρ του υφυπουργείου να προσχωρήσουν στην υποψηφιότητά του. Πως αλλιώς θα γινόταν αφού η εξίσωση βλέπει ότι δεν του βγαίνει; Στα υψηλά δώματα του συναγερμού θα ήταν casus beli ο διαμοιρασμός των υπουργείων με αξιωματούχους άλλου κόμματος. Αυτός ο ελιγμός επιτρέπει την ισορροπία τρόμου. Ανεμπόδιστη προσδοκία στα συναγερμικά στελέχη και διά της πλαγίας διαμοιρασμός με άλλους κομματικούς χώρους. Η εξίσωση έτσι γίνεται απλή. Μεγαλύτερη πίτα, περισσότερα κομμάτια .

Ο κόσμος όμως; Οι πολίτες;  Το κράτος;  Η οικονομία; Ακόμα και μεσούσης της οικονομικής κρίσης ο Νίκος Αναστασιάδης δημιουργεί υψηλόβαθμους αξιωματούχους, επιτελείς, διοικητικό προσωπικό, κρατική μηχανή που όλα αυτά θα σημαίνουν εκατομύρια ευρώ σε προϋπολογισμό κάθε χρόνο. Και η ειρωνία είναι ότι Νίκος Αναστασιαδης και η δεξιά, κατηγορούν δήθεν την αριστερά για κρατισμό. Ε! μα έλεος πια.

Είναι προφανές πλέον  ότι ο συναγερμός θα προβεί σε κάθε ενέργεια για να κερδίσει την εξουσία. Ανίερες συμμαχίες, υποσχέσεις, ακόμη και διόγκωση της πίτας της εξουσίας προκειμένου ο διαμερισμός να είναι πιο εύκολος. Και την ίδια στιγμή φυσικά, υπόσχεται και νέες θέσεις εργασίας για τους πολίτες αυτού του τόπου.

Νέες θέσεις εργασίας είπατε;  Νέες θέσεις εξουσίας καλύτερα τις οποιες θα πληρωνουν ποιοι ; οι πολίτες  αυτού του κράτους που θα κληθούν να συντηρήσουν  και τους υψηλόμισθους υφυπουργούς του κυρίου Αναστασιάδη.

Γράφει: Ειρήνη Χαραλαμπίδου