Στις 28.04.2014 ο Υπουργός Εσωτερικών κάλεσε τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στο Υπουργείο για να γυρίσει σελίδα, όπως ο ίδιος δήλωσε στις σχέσεις του Υπουργείου με τις ΜΚΟ.
Μεταξύ άλλων ζήτησε από τις ΜΚΟ, σε μια προσπάθεια αποφυγής της δημόσια αντιπαράθεσης μεταξύ ΜΚΟ και των Αρχών και κατ’ επέκταση της διάδοσης μιας αρνητικής εικόνας ως προς τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μεταναστών στη χώρα, να αποτεινόμαστε στο Υπουργείο μέσω συγκεκριμένου Λειτουργού ο οποίος να αναλαμβάνει την άμεση και καλόπιστη διερεύνηση και αντιμετώπιση υποθέσεων οι οποίες θεωρούνται από τις ΜΚΟ ότι έτυχαν λάθος χειρισμού από τις αρχές.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 09.05.2014 αποταθήκαμε με επιστολή μας και ζητήσαμε τον τερματισμό, με περιοριστικούς όρους, της κράτησης της κας H.L.T., οικιακής εργαζόμενης η οποία συνελήφθηκε στις 24.04.2014 για απέλαση μετά από ακύρωση της άδειας παραμονής και εργασίας της.
Η H.L.T. ήρθε στη Κύπρο στις 13.01.2011 με θεώρηση εισόδου για να εργαστεί ως οικιακή εργάτρια καταβάλλοντας σε διάφορους μεσάζοντας, όπως όλες σχεδόν οι οικιακές εργαζόμενες από το Βιετνάμ, το ποσό των US$ 5500. Ένα χρόνο μετά υπέβαλε παράπονο κατά της εργοδότριας της στο Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων για σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων της, όπως μη τήρηση του ωραρίου, μη καταβολή μισθών και υποχρέωση σε εργασία στα σπίτια των παιδιών της εργοδότριας. Το Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων αποφάνθηκε ότι είχαν στοιχειοθετηθεί οι καταγγελίες της και ως εκ τούτου εισηγήθηκε να της δοθεί άδεια να αλλάξει εργοδότη και να γίνει αυστηρή παρατήρηση στην εργοδότρια.
Το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, αντί να υιοθετήσει την απόφαση του αρμόδιου για εργασιακά θέματα Τμήματος, αποφάσισε να μην της δώσει άδεια να εργαστεί σε άλλο εργοδότη, επειδή (υπό το κράτος εκβιασμού για επαναπατρισμό) συναίνεσε να εργάζεται και στα σπίτια των παιδιών της εργοδότριας της. Η Διευθύντρια του ΤΑΠΜ θεώρησε ότι η απασχόληση της και στα παιδιά της εργοδότριας, έστω και αν η αναφερόμενη το κατήγγειλε, αποτελούσε παραβίαση και από την ίδια των όρων απασχόλησης και εργασίας της, και την κάλεσε να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία.
Η αναφερόμενη, μετά από την πιο πάνω εξέλιξη, είχε στην ουσία τρείς επιλογές:
- Να «αναχωρήσει» για το Βιετνάμ χάνοντας την περιουσία της ίδιας και της οικογένειας της την οποία υποθήκευσε για να εξασφαλίσει το πιο πάνω ποσό για τους μεσάζοντες.
- Να αγνοήσει την απόφαση της Διοίκησης για αναχώρηση και να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς την άδεια των αρχών, και
- Να προσφύγει στη δικαιοσύνη κατά της απόφασης που η ίδια θεωρούσε άδικη και παράλληλα να ζητήσει προσωρινή άδεια εργασίας μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση της.
Η Τρίτη επιλογή θα θεωρούσε κάποιος «λογικά» σκεπτόμενος ότι είναι η πιο συνετή / αξιοπρεπής: Η αναφερόμενη σώζει την περιουσία της, το κράτος δείχνει την καλή του πίστη και το σεβασμό του δικαιώματος των ανθρώπων να αμφισβητούν τις αποφάσεις του ενώπιον δικαστηρίων και ένας εργοδότης συνεχίζει να απολαμβάνει τις υπηρεσίες απασχόλησης της κας L.T.H. Τα πράγματα όμως φαίνεται δεν αποφασίζονται με την λογική αλλά με την αλαζονεία της εξουσίας που παρέχει σε κάποιους ένας νόμος με ρίζες στην αποικιοκρατία. Θεσπίστηκε την 10ετία του 30 από το Βρετανό κυβερνήτη της τότε κυπριακής αποικίας με την ανάλογη αντίληψη περί εξουσίας που διακατείχε τους τότε αποικιοκράτες και που φαίνεται ότι κάποιοι δελεάζονται αν όχι αγαλλιάζονται να απολαμβάνουν τις εξουσίες «νεοαποικιοκρατών». Επίσης, δεν αποφασίζονται ούτε στη βάση της ούτω καλούμενης οδηγίας για τις επιστροφές η οποία βασίζεται στην αξία ότι η κράτηση ατόμων πρέπει να είναι το έσχατο και όχι το ένα και μοναδικό μέτρο για επιβολή της απόφασης για επιστροφή άτυπων μεταναστών.
Παρά το γεγονός ότι η L.T.H. καταχώρησε προσφυγή στο Ανώτατο κατά της απόφασης της διευθύντριας του ΤΑΠΜ να μην της επιτρέψει να αλλάξει εργοδότρια, η Διευθύντρια του ΤΑΠΜ απέρριψε εκ νέου αίτημα της για προσωρινή άδεια διαμονής και εργασίας μέχρι να εκδικαστεί η Προσφυγή της.
Η L.T.H. τελικά συνελήφθηκε στις 24.04.2014 από την ΥΑΜ ως παρανόμως παραμένουσα στη Δημοκρατία, και έκτοτε κρατείται στα αστυνομικά κρατητήρια Μεννόγειας με σκοπό την απέλαση.
Μετά την σύλληψη της αποστείλαμε την πιο πάνω επιστολή και ζητούσαμε να εξεταστεί το ενδεχόμενο η κα L.T.H. να αφεθεί ελεύθερη υπό όρους μέχρι την εκδίκαση της αρχικής της προσφυγής, που θα κρίνει και τη νομιμότητα της αρχικής απόφασης της διοίκησης.
Για αυτή την επείγουσα υπόθεση ατόμου το οποίο βρισκόταν υπό καθεστώς στέρησης της ελευθερίας του χρειαστήκαμε τελικά τη συστηματική παρέμβαση δύο λειτουργών του Υπουργείου Εσωτερικών, τουλάχιστον 15 τηλεφωνήματα και υπενθυμίσεις από πλευράς μας για να πάρουμε τελικά την απάντηση από τη Διευθύντρια του ΤΑΠΜ, τρεις βδομάδες αργότερα, με την οποία εισηγείτο εκ νέου η κα L.T.H. «να επιστρέψει στη χώρα της και σε περίπτωση που επιτύχει η προσφυγή που καταχώρησε, θα της επιτραπεί ξανά η είσοδος και θα αποζημιωθεί». Διερωτώμαι ασφαλώς, εάν η Διευθύντρια του ΤΑΠΜ θα υπέγραφε με τόσην αυτοπεποίθηση αυτή την επιστολή, εάν θα διακυβευόταν και η δική της περιουσία, όπως της μετανάστριας, σε περίπτωση που οι εν λόγω αποζημιώσεις θα καταβάλλονταν μετά από τυχόν «επιτυχή έκβαση της υπόθεσης», από την ίδια προσωπικά και όχι από τα λεφτά του ιθαγενή και ανιθαγενή φορολογούμενο αυτού του τόπου.
Η συγκεκριμένη υπόθεση εγείρει ταυτόχρονα ερωτήματα για τη δέσμευση του ιδίου του Υπουργού απέναντι στις ΜΚΟ για «καλόπιστη και προπαντός άμεση διερεύνηση» των υποθέσεων που θα υποβάλλονται. Δεν αμφισβητούμε την ειλικρίνεια και καλή πρόθεση του υπουργού, αυτό που αμφισβητούμε είναι την ικανότητα της Διευθύντριας να αποστασιοποιηθεί από τις προσωπικές τις απόψεις και εμμονές και να εργαστεί/συνεργαστεί προς την κατεύθυνση που ο Υπουργός επιθυμεί και δεσμεύεται ότι θα κινηθούν τα πράγματα.
Κατά την εν λόγω σύσκεψη ο κ. Υπουργός «έσχιζε τα ιμάτια του» για τους «δικηγόρους που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες» και τις ΜΚΟ που γίνονται συνεργοί τους. Στη συνάντηση υποδείξαμε στον κ. Υπουργό ότι είναι η έλλειψη διαφάνειας, αξιοπιστίας και καλής πίστης των υπηρεσιών του Υπουργείου που οδηγούν τους μετανάστες στους δικηγόρους ως έσχατη λύση. Η επιστολή της Διευθύντριας αποδεικνύει εκ νέου αυτή μας τη θέση. Ακριβώς αυτό που προτείνει, είναι την οδό των δικαστηρίων, την οδό «της εκμετάλλευσης από τους δικηγόρους» σύμφωνα με τον κ. Υπουργό.
Εμείς κ. Υπουργέ θα σηκώσουμε και αυτό το γάντι, όπως άλλωστε συνηθίζουμε, και θα πάρουμε την υπόθεση στα Δικαστήρια όπως προτείνει η Διευθύντρια, δεν μας άφησε εξάλλου άλλην επιλογή. Μάλιστα, σας υποσχόμαστε να την πάρουμε και πέραν των εθνικών δικαστηρίων, χωρίς καμίαν επιβάρυνση για τη μετανάστρια! Θα είσαστε όμως Υπουργός μέχρι τότε να αναλάβετε τις ευθύνες για την Διοίκηση σας ή άλλοι θα πληρώσουν και πάλι «την νύφη» όπως συνηθίζεται πλέον σε αυτό τον τόπο;
Γράφει: Δώρος Πολυκάρπου
