Πολιτικοί Vs Πανελίστες. Του Δημήτρη Μ. Δημητρίου

Οι άνθρωποι της ατάκας, των τηλεοπτικών πάνελ, του εντυπωσιασμού στο facebook επικρατούν.

Σε ένα τόσο γοργά μεταβαλλόμενο πολιτικό σκηνικό, όπου οι ειδήσεις πέφτουν βροχή, η οποιαδήποτε πρόβλεψη για το πώς θα ξημερώσει η αυριανή μέρα είναι θεωρώ παρακινδυνευμένη. Ας περιοριστούμε σε ευχές για θετική κατάληξη, με την Ελλάδα εντός Ευρώπης και Ευρωζώνης. Η κριτική επίσης για όλους τους λανθασμένους χειρισμούς μπορεί να περιμένει για μετά την προσγείωση αυτής της ανώμαλης πτήσης. 

Αυτές οι κρίσεις όμως, μας αναγκάζουν να δούμε κατάματα όλα όσα σε «περιόδους ειρήνης» τα αφήνουμε να μας προσπερνούν με ελαφρά καρδιά. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με ευαισθησίες που έχουμε αλλά τις κρύβαμε στις ανοσίες και τις παχυδερμίες μας. Ενώ για παράδειγμα, γουστάραμε, υπό νορμάλ συνθήκες, να βλέπαμε «πολιτικό ξύλο» στις τηλεοράσεις μας και στα πάνελ, τώρα το σιχαινόμαστε. Ενώ μας άρεσε να ακούγαμε, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, αναγνωρίζοντας από ένα σημείο και μετά τουλάχιστον ότι ήταν μπαρούφες, δεν αντιδρούσαμε. Τα ακούγαμε και ως παρηγοριά, ως βάλσαμο, και πιστεύαμε πως ίσως και να γίνουν, ποτέ δεν ξέρεις.  

Μετά και τις εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας το ερώτημα γιατί τελικά έγινε το δημοψήφισμα επικρατεί στις συζητήσεις. Και το ζητούμενο δεν είναι η αντιπαράθεση για το τι είναι πολιτικά ορθό. Το ζητούμενο, δυστυχώς, είναι ευρύτερο και έχει να κάνει με τους ηγέτες που επιλέγουμε ως Ελληνισμός και με τον επανακαθορισμό της αξιοπρέπειάς μας. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι σήμερα ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Πήρε δύο ισχυρές εντολές σε λιγότερο από έξι μήνες. Διέλυσε το 2012 το ΠΑΣΟΚ, τον Ιανουάριο πλήγωσε και την περασμένη Κυριακή αποτελείωσε τη Νέα Δημοκρατία και πέντε μέρες μετά ακρωτηρίασε και την εσωκομματική αντιπολίτευση στο κόμμα του. Βγήκε ο κόσμος στους δρόμους και πανηγύριζε την Κυριακή για την απόρριψη της πρότασης των θεσμών και εκατό ώρες μετά, ανέτρεψε τα όσα έλεγε και έστειλε πρόταση με μέτρα για είσπραξη μιάμιση φορά περισσότερων χρημάτων από την πρόταση Γιούνκερ που απέρριψε δύο βδομάδες πριν. 

Όλα αυτά στηριγμένα σε ψέματα. Η ιστορία βέβαια επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Γιατί με ψέματα φλόμωσαν τους Έλληνες και όλοι οι προκάτοχοι του Τσίπρα. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η πτώση τους, ούτε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Η προσπάθεια ταύτισης του ΝΑΙ με τους πρώην πρωθυπουργούς έσπρωχνε τον κόσμο στην αντίπερα όχθη. Ο επαναπροσδιορισμός λοιπόν της αξιοπρέπειας έχει να κάνει και με την επιλογή των σωστών ηγετών. Δεν ξέρω και δεν μπορώ να προβλέψω ποια θα είναι η πολιτική κατάληξη του Τσίπρα. Αλλά αυτό δεν είναι το κυρίαρχο. Το κυρίαρχο είναι η ανάδειξη από εδώ και πέρα πολιτικών, αν υπάρχουν, που μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας. Όχι πολιτικών που έλεγαν ψέματα και σήμερα αποφάσισαν να έρθουν στο δρόμο της αλήθεια, αυτοί δεν πείθουν. 

Ο Ελληνισμός έφτασε σήμερα εδώ που έφτασε ελλείψει σωστών ηγετών. Ο λαϊκισμός και η ικανοποίηση ημετέρων και ψηφοφόρων, το πάρτι της διαφθοράς, το στοίχημα των επόμενων εκλογών καθοδηγούσαν και καθοδηγούν τις αποφάσεις. Ο ορθολογισμός και η ειλικρίνεια χανόταν στον ανταγωνισμό. Οι άνθρωποι της ατάκας, των τηλεοπτικών πάνελ, του εντυπωσιασμού στο facebook επικρατούν. Άνθρωποι αδιάβαστοι, χωρίς πολιτική κρίση, χωρίς όρεξη για ουσιαστική δουλειά και για να στεναχωρούν τους ψηφοφόρους κατέκλυσαν την πολιτική σκηνή και να τα αποτελέσματα. Δεν είναι επίσης τυχαία η έφεση των ψηφοφόρων σε διασημότητες. Η εκλογή γνωστών προσώπων έχει να κάνει όμως ακριβώς με την έλλειψη πολιτικών προσώπων. 

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον της Ελλάδας. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα είναι σκληρό και δύσκολο. Θα είναι ίσως και μια περίοδος επαναπροσδιορισμού και αλλαγής νοοτροπίας. Μακάρι.

Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής

Γράφει:  Δημήτρης Μ. Δημητρίου

Follow me: @dmdemetriou