Πρέπει να κοιταχτούμε στα μάτια. Ας μην καταντήσουμε τη μεγάλη εθνική μας υπόθεση μια τελευταία παρτίδα πόκερ όπου ο νικητής τα παίρνει όλα και ο χαμένος είναι η πατρίδα…
Οφείλουμε να δώσουμε ελπίδα και πίστη στην επόμενη γενιά να διαχειριστεί το μεγαλύτερο πρότζεκτ αλλαγής και ανάπτυξης στην ιστορία της Κύπρου. Να φέρει μαζί της μια κουλτούρα που μπροστά στην πρόκληση θα αφήσει πίσω της τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος.
Οφείλουμε, στα παιδιά και στα εγγόνια μας, να τους προσφέρουμε την ευκαιρία να ζήσουν και να ευημερήσουν σε μία φυσιολογική χώρα. Να μπορούμε ελεύθεροι, οι νέοι αυτού του τόπου να δημιουργήσουμε χωρίς εμπόδια, απτά και νοερά οδοφράγματα. Το «δεν ξεχνώ» δεν πρέπει να μένει σύνθημα, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως δεν ζούμε σε συνθήκες κανονικότητας όσο και αν τα φαινόμενα απατούν.
Να σταθούμε με ταπεινοφροσύνη και αποφασιστικότητα, για να επουλώσουμε τις πληγές της βαθιάς αιματοβαμμένης σύγκρουσης που βίωσε και βιώνει η πατρίδα μας. Οφείλουμε στα παιδιά μας να τους δώσουμε ελπίδα και προοπτική, ή, όπως το έθεσε στην πρόσφατη, εμβληματική ομιλία του ο Πρόεδρος Ομπάμα, να στρέψουμε την καμπύλη της ιστορίας προς την πλευρά της δικαιοσύνης.
Αυτή η γενιά μπορεί να διασφαλίσει την ισχυρή ταυτότητά μας, πετυχαίνοντας παράλληλα μια βιώσιμη ισορροπία, αγκαλιάζοντας όλους όσοι δικαίως στέκονται σήμερα σε αυτό το νησί. Τη μέρα της λύσης θα ξεκινήσει μια προσπάθεια όπου όσοι αγαπούν την Κύπρο έχουν θέση και η συμβολή τους είναι απαραίτητη στη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο.
Αυτή μπορεί να είναι η θεσμική και ηθική κοσμογονία που θα αφήνει πίσω της τους ρεβανσισμούς του παρελθόντος για να διαμορφώσει μια νέα πολιτειακή δομή ισχυρή και αποτελεσματική. Αυτούς τους θεσμούς που θα τους δημιουργήσουμε μαζί, όχι ως κληρονομιά ενός δοτού συντάγματος, θα επιτρέπουν την απρόσκοπτη εφαρμογή του κράτους δικαίου. Το κράτος πρέπει να αντιμετωπίζει τους πολίτες του ως τους εντολείς του, και να διέπεται από λογοδοσία, διαφάνεια και αξιοκρατία.
Οι πολίτες αυτό ζητούν, να βάλουμε την πολιτεία στις ράγες μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας που θα λειτουργεί ανταποδοτικά και όχι ανταγωνιστικά προς τους κόπους των πολιτών. Με ορθούς ελέγχους και ισορροπίες μεταξύ των εξουσιών, ώστε οι επόμενες γενιές Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων να ζήσουν σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Η λύση είναι λοιπόν και ευκαιρία για ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και του πολιτειακού γίγνεσθαι της πατρίδας μας. Είναι σε μεγάλο βαθμό πράξη ριζοσπαστική – επαναστατική, πάει κόντρα στο κατεστημένο που ευνοείται και ευνοεί το στάτους κβο.
Για την οικονομική προοπτική λέγονται πολλά, αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Αριστοτέλη: «Το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του». Το αναπτυξιακό δυναμικό του τόπου μας μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο με την επανένωση.
Ακόμη και το περιφερειακό μας αποτύπωμα δεν μένει ανεπηρέαστο από την κοσμογονία αυτή. Σε αυτή την περιοχή που θυμίζει ταραγμένη θάλασσα, η Κύπρος ας γίνει φάρος ελπίδας και προοπτικής για ειρηνική συνύπαρξη. Η Κύπρος έχει τη δυνατότητα να γίνει το παράδειγμα ότι οι αξίες και τα ιδανικά των ιδρυτών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος παραμένουν πιο ζωντανά από ποτέ.
Η πλούσια ιστορία του τόπου και των ανθρώπων μας είναι λογικό και πρέπον να μας κάνουν περήφανους. Η δική μας περηφάνια δεν καθιστά την αγάπη για την πατρίδα ανταγωνιστική με την ειρήνη. Να βρούμε τον τρόπο η περηφάνια για το μεγαλείο του γένους να σταθεί δίπλα από την ειρηνική συνύπαρξη και να οδηγήσουμε τα παιδιά μας στην ευημερία.
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
