«Το βασικότερο τροχοπέδη είναι ο ΚΟΤ. Σε αυτό συμφωνούν όλοι όσοι γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί η βιομηχανία αυτή. Οι επιλογές που έχουμε είναι είτε να τον κλείσουμε είτε να του αλλάξουμε τα φώτα.»
Ακούγαμε για χρόνια για την κότα με τα χρυσά αβγά. Τα καλοκαίρια, στα παραθαλάσσια, νιώθαμε την κότα και τρώγαμε όλοι μαζί τα αβγά. Καταφέραμε να κτίσουμε μία πολύ καλή τουριστική βιομηχανία, πουλώντας στην ουσία μόνο τη θάλασσα και τον ήλιο μας, και αυτό, τους επτά μήνες του χρόνου.
Ποτέ όμως δεν δουλέψαμε με φαντασία. Η δημιουργικότητά μας φτάνει μέχρι τα υδροπάρκα μέσα στα ξενοδοχεία και στην ψυχαγωγία των τουριστών με κλόουν μέσα σε αυτά και ο εμπλουτισμός των μενού των all inclusive πακέτων που πουλάμε στους τουριστικούς πράκτορες στη Σκανδιναβία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και τη Ρωσία. Η έλλειψη φαντασίας φαίνεται ξεκάθαρα στη διαφημιστική προσέγγιση του ΚΟΤ. Ποτέ δεν καταφέραμε να αναδείξουμε το νησί μας ούτε τα πλεονεκτήματά του. Η πιο πετυχημένη καμπάνια ήταν το «Love Cyprus», που στην ουσία έλεγε μόνο πού είναι η Κύπρος. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, ας δούμε τι κάνουν στην Κρήτη και στη Ρόδο. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού. Όταν ως χώρα ασχολούμαστε από τον προηγούμενο Νοέμβριο για το επόμενο καλοκαίρι, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι ακόμα ένα «στύλο, στύλο άνεση».
Το βασικότερο τροχοπέδη είναι ο ΚΟΤ. Σε αυτό συμφωνούν όλοι όσοι γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί η βιομηχανία αυτή. Οι επιλογές που έχουμε είναι είτε να τον κλείσουμε είτε να του αλλάξουμε τα φώτα. Και αν τον κλείσουμε είναι κρίσιμο να μην πάμε να ανοίξουμε δίπλα ένα υφυπουργείο Τουρισμού, με τα χαρακτηριστικά του ΚΟΤ. Από εκεί και πέρα, όμως, χρειάζεται να δουλέψουμε αρκετά για να βελτιώσουμε τον τρόπο που αντικρίζουμε και εμείς οι ίδιοι την κότα αυτή. Χρειάζεται να διασυνδεθεί με τη γαστρονομία μας και να πουλάμε στην κουζίνα μας το χαλλούμι μας, το λουκάνικο, το κολοκάσι μας. Σήμερα, για παράδειγμα, δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο στα αγγλικά με συνταγές από χαλλούμι. Επίσης, σήμερα, θα δυσκολευτώ πολύ να προτείνω σε τουριστικές περιοχές, πάνω από πέντε εστιατόρια σε φίλους και να είμαι σίγουρος πως όντως θα φάνε καλά. Η Κρήτη έχει προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης και ανάδειξης των κρητικών προϊόντων. Στο Σύμφωνο της Κρήτης όσα εστιατόρια συμμετέχουν, κολλούν την ένδειξη στις πόρτες τους και είναι υποχρεωμένα να χρησιμοποιούν μόνο προϊόντα που καλλιεργήθηκαν στην Κρήτη.
Ο ολόχρονος τουρισμός είναι το επόμενο στοίχημα. Είναι κρίμα να έχουμε το κλίμα μας και να έχουμε κλειστά ξενοδοχεία όλο τον χειμώνα. Φέτος, δήλωσαν ενδιαφέρον να κάνουν προετοιμασία στην Κύπρο, 103 ομάδες, κυρίως από Ρωσία και Βουλγαρία. Καταφέραμε να εξυπηρετήσουμε μόνο τις 3. Στις άλλες 100 είπαμε πως δεν έχουμε ανοικτά ξενοδοχεία. Μπορεί ο τζίρος και η πληρότητα να μην είναι όση είναι τα καλοκαίρια, αλλά με ένα συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό που θα καλύπτει αρκετούς τομείς των άλλων μορφών τουρισμού, από ιατρικό, αθλητικό, θρησκευτικό, συνεδριακό, μπορεί να προσθέσει νούμερα στην οικονομία μας. Στο τέλος της μέρας, δεν γίνεται να θέλουμε να είμαστε τουριστικός προορισμός με περιορισμούς. Κουλτούρα δεν μπορούμε να κτίσουμε περιστασιακά.
Φέτος οι αφίξεις προβλέπεται να είναι ανεβασμένες. Περιστασιακά και συγκυριακά ελέω πολέμων στις άλλες χώρες της περιοχής. Αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα. Αν δεν κοιτάξουμε να φτιάξουμε μία στρατηγική που θα βλέπει σε βάθος πενταετίας και όχι πενταμήνου, θα συνεχίσουμε να τρέχουμε για να κλείνουμε τρύπες.
Χρειάζεται πολιτική βούληση και τόλμη για να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα στον τουρισμό μας. Να κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε για να δουλέψει το μαγαζί. Από τα πιο μικρά στα πιο μεγάλα. Από την εξάλειψη στη γραφειοκρατία, μέχρι και τον μακροχρόνιο σχεδιασμό. Αυτό απαιτεί και συναίνεση. Να αφήσουμε στην άκρη τα κόλπα. Αν δεν πείσουμε τους εαυτούς μας πρώτα πως μπορούμε να διπλασιάσουμε τις αφίξεις, λίγα θα είναι αυτά που θα πετύχουμε.
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
