Home Δημήτρης Μ. Δημητρίου Avocarrot, όπως λέμε αβοκάντο και καρότο. Του Δημήτρη Μ. Δημητρίου

Avocarrot, όπως λέμε αβοκάντο και καρότο. Του Δημήτρη Μ. Δημητρίου


Avocarrot

«Η Οργάνωση Νέων Επιστημόνων του Δημοκρατικού Συναγερμού θα τιμήσει την ερχόμενη Τρίτη τους τέσσερις συμπατριώτες μας. Δικαιωματικά η 18η απονομή του Βραβείου της Χρονιάς της ΟΝΕ «Μανώλης Χριστοφίδης» τους ανήκει».

Έχουμε φωτεινές ιστορίες στον τόπο μας, που τις δημιουργούν οι άνθρωποί μας. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος πλούτος της χώρας μας, τα μυαλά μας. Υπάρχει, λοιπόν, μια εταιρία, νεοφυής επιχείρηση ή αλλιώς startup, που λέγεται avocarrot. Οι ιδρυτές της είναι τέσσερις Κύπριοι, τριαντάρηδες σήμερα. Αυτή η εταιρία που ιδρύθηκε το 2013, πωλήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο προς 20 εκατομμύρια δολάρια σε ένα γερμανικό κολοσσό. Το παράδοξο με αυτή την εταιρία είναι πως λίγοι καταλαβαίνουν το τι κάνει. Ακόμα και οι γονείς των ιδρυτών δυσκολεύονται. 

Ο Κωνσταντίνος Χρίστου, ο Γιώργος Ηρακλέους, ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου και ο Γιώργος Μακκούλης, πρωτοσυναντήθηκαν στον στρατό, πριν από περίπου δέκα χρόνια. Από τότε είναι αχώριστοι. Σπούδασαν στο ίδιο πανεπιστήμιο στο Λονδίνο και έκαναν μαζί τα πρώτα τους επιχειρηματικά βήματα. Πιστεύουν πάρα πολύ στη δύναμη της ομάδας, θεωρούν οι ίδιοι ένα από τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα. Η avocarrot ασχολείται, με απλά λόγια, με τις διαφημίσεις που βλέπουμε στα έξυπνα κινητά μας. Είναι μια πλατφόρμα που εμφανίζει διαφημίσεις που μας ενδιαφέρουν με τρόπο που όχι μόνο δεν μας ενοχλούν αλλά μας δελεάζουν. Προσαρμόζουν τον τρόπο εμφάνισής τους με το κείμενο και με τη ροή και αρχιτεκτονική της εφαρμογής που χρησιμοποιούμε και έχει συμβληθεί με την πλατφόρμα. Έχουν βάση την Αθήνα, και η ομάδα σήμερα απαριθμεί 17 άτομα. Από το 2013 που ξεκίνησαν, όλοι όσοι ασχολούνται με την κοινότητα των startup και εδώ και στο παγκόσμιο έβλεπαν την πραγματική καινοτομία στην avocarrot, που ξεκινά ακόμα και από το όνομα, και προδιέγραφαν το μέλλον λαμπρό. Η πώλησή της τον Σεπτέμβριο αποτελεί τη μεγαλύτερη  έξοδο ελληνικής (και κυπριακής) νεοφυούς επιχείρησης. Τα όρια, της εταιρίας αλλά και των παιδιών ως μελών πλέον ενός παγκόσμιου κολοσσού, κανείς δεν μπορεί να τα υπολογίσει.

Η Οργάνωση Νέων Επιστημόνων του Δημοκρατικού Συναγερμού θα τιμήσει την ερχόμενη Τρίτη τους τέσσερις συμπατριώτες μας. Δικαιωματικά η 18η απονομή του Βραβείου της Χρονιάς της ΟΝΕ «Μανώλης Χριστοφίδης» τους ανήκει. Πέραν όμως των επευφημιών για αυτά τα παιδιά αυτά χρειάζεται να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις, να θέσουμε μερικά ερωτήματα και το σημαντικότερο, να προτείνουμε και λύσεις. Η βασικότερη διαπίστωση είναι πως δεν έχουμε κουλτούρα και παράδοση για να συγκρατούμε εδώ αυτά τα μυαλά και να προσελκύσουμε και άλλα. Δικά μας αλλά και ξένα. Μια δεύτερη διαπίστωση που χρειάζεται να γίνει είναι πως τα θέματα πολιτικής για τους τομείς της καινοτομίας και της νεοφυούς επιχειρηματικότητας είναι μέχρι πρόσφατα «ορφανά», και χάσαμε πολύτιμο χρόνο και έδαφος. Τα τελευταία χρόνια εντάχθηκαν στην «οικογένεια» της προεδρίας και υπό του υφυπουργού παρά τω Προέδρω, Κωνσταντίνο Πετρίδη. Και ήδη έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα για τη δημιουργία ενός οικοσυστήματος επιχειρηματικότητας.

Οι φορολογικές ελαφρύνσεις, το σχέδιο για startup visa, η δημιουργία εταιριών από πανεπιστήμια, και η κοινωνική επιχειρηματικότητα που είναι σήμερα σε δημόσια διαβούλευση είναι πολύ ενθαρρυντικά. Από εκεί και πέρα χρειάζονται όμως να γίνουν και πολλά άλλα. Πρωτίστως για την εδραίωση της συστηματικής πολιτικής ενασχόλησης με το τεράστιο αυτό κεφάλαιο. Αν δεν θέσουμε τα γερά θεμέλια και ένα ξεκάθαρο πλαίσιο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποια στιγμή στο μέλλον να υποεκτιμήσουμε την αξία όλων όσων γίνονται και να λήξουν άδοξα.

Αυτό το γερό πλαίσιο προϋποθέτει την ένταξη τέτοιων επιχειρήσεων στην καθημερινότητά μας. Την απτή και χωρίς περιστροφές σύνδεση των πανεπιστήμιων με την επιχειρηματικότητα. Την αξιοποίηση των ταλέντων εδώ στην Κύπρο. Την εκ των προτέρων πρόβλεψη των αναγκών και ανάγνωση του περιβάλλοντος. Το άνοιγμα των πηγών χρηματοδότησης των επιχειρηματικών προσπαθειών νέων ανθρώπων μέσα από μηχανισμούς εύκολης πρόσβασης. Αυτά που μπορούν να γίνουν είναι πολλά. Επίσης πολλά είναι αυτά που δεν μπορούν να γίνουν. Το εύκολο είναι το δεύτερο. Σήμερα υπάρχει η πολιτική βούληση για να προχωρήσουμε. Ας την αξιοποιήσουμε.

Γράφει:  Δημήτρης Μ. Δημητρίου

Follow me: @dmdemetriou