«Ζούμε μέρες δύσκολες. Αν αυτό δεν το καταλαβαίνουμε οι μέρες θα γίνουν δυσκολότερες…»
Ο ρεαλισμός και η οριοθέτηση των διαστάσεων κάθε ζητήματος είναι σημαντική προϋπόθεση για να καταφέρουμε να βρούμε λύσεις στα δύσκολα και μεγάλα στοιχήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Αν η δική μας ρητορική είναι εκτός πραγματισμού και φουσκώνει τα στήθη και τα μυαλά είτε από λανθάνουσα περηφάνια είτε από ήλιο για να αιθεροβατούν τότε τα προβλήματα θα μεγιστοποιηθούν.
Το μεγαλύτερο στοίχημα δεν είναι άλλο από το κυπριακό. Οι εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων αποδεικνύουν, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, πως πρέπει να κλείσουμε την εκκρεμότητα. Και το κλείσιμο δεν μπορεί να είναι άλλο από την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας στη βάση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Όσο παραμένει άλυτο το κυπριακό, οι παράμετροι μετατοπίζονται όχι προς όφελος της δικής μας πλευράς. Τα μηνύματα που έρχονται επιβεβαιώνουν το προφανές. Πως η προτεραιότητας μας πρέπει να είναι η επίλυση. Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων θα είναι σαφώς πιο εύκολη με την λύση. Οι συγκλίσεις που υπάρχουν σήμερα είναι ικανός δείκτης.
Όσο και αν έχουμε μαζί μας το διεθνές δίκαιο, όσο και να έχουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα που προκύπτει από την ιδιότητα του πλήρες μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρειάζεται να είμαστε προσγειωμένοι και πραγματιστές. Και δεν υπονοώ ούτε εννοώ να συρθούμε υπό την απειλή των όπλων και του φόβου σε μια διαπραγμάτευση υπό όρους άλλους από αυτούς που υπήρχαν στον Κρανς Μοντάνα. Χρειάζεται όμως να βρούμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την προίκα του Ιούλη και το πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα. Πολύ φοβάμαι πως αν δεν βρούμε τον δρόμο για το τραπέζι διαπραγμάτευσης σύντομα, δεν θα χαθεί μόνο το θετικό πλαίσιο Γκουτέρες αλλά θα χαθεί και η συζήτηση για ομοσπονδία. Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Και φοβάμαι περισσότερο όσο ακούω φωνές στην δική μας πλευρά για αλλαγή της βάσης λύσης του κυπριακού.
Το δεύτερο μεγάλο στοίχημα έχει να κάνει με την οικονομία και με την διαχείριση της καυτής πατάτας των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Είναι θετική η εξέλιξη του συμβουλίου στο προεδρικό της περασμένης Πέμπτης. Και εδώ χρειάζεται να είμαι ειλικρινής και να κλείσουμε τα στόματα μας μπροστά στις σειρήνες του λαϊκισμού. Θα χρειαστεί τόλμη από όλους. Για να περιορίσουμε το πρόβλημα και να δούμε χειροπιαστό, ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Η συμβολή όλων είναι απαραίτητη. Από τη Βουλή θα χρειαστούν εργαλεία και τρόποι αντιμετώπισης των στρατηγικών κακοπληρωτών. Αυτών που εκμεταλλεύονται τις τρύπες στο σημερινό πλαίσιο και χασκογελούν στις πλάτες όλων μας.
Θα πρέπει να βρούμε το σημείο ισορροπίας. Δεν είναι εύκολο, πολύ πιθανόν να μην υπάρχει το απόλυτο σημείο ισορροπίας. Κανείς δεν λέει να μην προστατευθεί η πρώτη κατοικία. Δεν μπορεί όμως η προστασία αυτή να συνεχίσει να επεκτείνεται στα διακόσια πενήντα μέτρα και στις τρακόσιες πενήντα χιλιάδες δάνειο, χωρίς να ανοίξει η βεντάλια του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων όλων όσων εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία.
Νιώθω περηφάνια όταν συναντώ φιλότιμους συμπολίτες μας που με δυσκολία τα φέρνουν βόλτα αλλά το παλεύουν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους. Θυμώνω πολύ όμως όταν ακούω για συμπολίτες μας που προκλητικά ξεγελούν, εκμεταλλευόμενοι τα παραθυράκια στις νομοθεσίες.
Είναι περίοδος που θα πρέπει να τολμήσουμε να πάρουμε αποφάσεις. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, ούτε έχουμε την δυνατότητα να βάλουμε ζητήματα κάτω από το χαλί. Τόσο στο κυπριακό όσο και στο ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων χρειάζεται να λειτουργήσουμε με αποφασιστικότητα και στην λογική των εφικτών και εφαρμοσμένων λύσεων. Ο ορθολογισμός θα πρέπει να επικρατήσει.
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
