«Βεβαίως, σε κανέναν δεν αρέσει να εργάζεται part time και να αμείβεται με πεντακόσια ή και λιγότερα ευρώ, αλλά σίγουρα το προτιμούν από το να είναι άνεργοι».
Η περιχαράκωση των πάντων γύρω από ξεπερασμένες ιδεολογίες καλά κρατεί. Έχουμε πολύ δρόμο μέχρι του σημείου η μάχη να δίνεται στο πεδίο του ορθολογισμού έναντι του λαϊκισμού. Ως χώρα, απέχουμε κατά πολύ από την σωστή πολιτική διεργασία, αναθεματίζουμε το λόμπινγκ ως πρακτική, και ο κάθε ένας προσπαθεί με κουτοπονηριές να εξασφαλίσει τα κέρδη του βασισμένος σε κουμπαριές και σε λόγους μακριά από την ουσία του θέματος.
Δεν χρειάζεται να είσαι μάγος ή μέγας πολιτικός αναλυτής για να προβλέψεις με σιγουριά πως η Βουλή μας την προσεχή Πέμπτη θα παρατείνει το διάταγμα της Υπουργού Εργασίας,, με δεδομένη την διαφωνία μεταξύ των κομμάτων και το αδιέξοδο για την ψήφιση των κανονισμών που να διέπει την λειτουργία των καταστημάτων, τα ωράρια και τους όρους εργοδότησης.
Αν και η στήλη μισεί τα «μνημόσυνα» δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην στρέβλωση που υπάρχει σήμερα στο λιανικό εμπόριο. Τα καταστήματα διαρκούς εξυπηρέτησης και οι φούρνοι που σήμερα βλέπουν να χάνουν μερίδιο τις Κυριακές φωνάζουν. Αλλά κανείς δεν άκουγε τα μικρά συνοικιακά μπακάλικα όταν επέτρεπαν στα περίπτερα να πωλούν πολλά περισσότερα είδη από τσιγάρα και εφημερίδες, μετατρέποντάς τα σε μίνι μάρκετς, και κανείς δεν άκουγε τις ψησταριές και τα ζαχαροπλαστεία που έκλειναν, όταν με τους ίδιους κανονισμούς μετατρέπονταν οι φούρνοι σε υποστατικά – ανοικτές αγορές. Είναι με τον ίδιο τρόπο, με το λόμπινγκ της κουμπαριάς, που έχουμε σήμερα τα εμπορικά κέντρα μέσα στις πόλεις και τις κεντρικές λεωφόρους ερειπωμένες. Βεβαίως, δεν είμαι υπέρμαχος της συνέχισης μια παρανόησης που λέει πως επειδή γίνονταν όλα τόσα χρόνια με συνοπτικές διαδικασίες, θα πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται έτσι. Κάθε άλλο. Με βάση όλα τα πιο πάνω αλλά και το επίμαχο, της λειτουργίας των υπεραγορών τις Κυριακές, ας παραδειγματιστούμε και ας πειστούμε πως πριν την λήψη της οποιασδήποτε απόφασης που θα αλλάζει τις ισορροπίες, ας χρησιμοποιήσουμε επιτέλους σύγχρονες μεθόδους ποιοτικής και ποσοτικής μέτρησης των σκέψεων και των πολιτικών που θέλουμε να εφαρμόσουμε.
Ας δούμε όμως λίγο τα δεδομένα σήμερα. Υπάρχουν αρκετές πληροφορίες από το καλοκαίρι του 2013 που λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές, για να μπορέσουμε να αποφασίσουμε με ψυχραιμία την επόμενη μέρα. Υπάρχουν οι τζίροι καταγεγραμμένοι, υπάρχουν οι αριθμοί των εργαζομένων σε επίσημα έγγραφα, εκτός και να υποστηρίζει κάποιος πως έχουμε αδούλωτη εργασία στο λιανεμπόριο, και υπάρχει βεβαίως και το συμφέρον του καταναλωτή που θα πρέπει να είναι κυρίαρχος πυλώνας σε αυτή τη συζήτηση.
Κανείς από τους εργαζόμενους της Κυριακής, τους νεοπροσληφθέντες όπως αποκαλούνται, δεν ζήτησε την συνδρομή και την υποστήριξη κανενός βουλευτή. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους ας γίνει από άλλους, όχι από τους βουλευτές. Βεβαίως, σε κανέναν δεν αρέσει να εργάζεται part time και να αμείβεται με πεντακόσια ή και λιγότερα ευρώ, αλλά σίγουρα το προτιμούν από το να είναι άνεργοι. Και δεν είδα αλήθεια καμία ευαισθησία κανενός βουλευτή για τα δικαιώματα των εργαζομένων στους φούρνους, στα περίπτερα, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες ασφαλείας, στα ξενοδοχεία που εργάζονται Κυριακές και νυχτέρια. Και για να μην ξεφεύγουμε από το λιανικό εμπόριο, κάναμε όλοι γαργάρα τα δικαιώματα των πωλητών, των πωλητριών συνήθως, στους φούρνους, και κυρίως τα θέματα ασφάλειας στις βραδινές βάρδιες, παρά τις πολλές ένοπλες ληστείες.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν μπορούμε να είμαστε ευαίσθητοι αλά καρτ και κυρίως εντέχνως να βάζουμε στην άκρη τις πραγματικότητες. Αν όντως όλοι όσοι σήμερα είναι εναντίον της λειτουργίας των γενικών καταστημάτων τις Κυριακές εννοούσαν τα όσα λένε, θα έπρεπε πρωτίστως να θέσουν θέμα συνολικής και μόνιμης λύσης, και όχι να προσπαθούν να βαφτίσουν την μισή Κύπρο τουριστική και τουριστική την μισή περίοδο. Και είναι ανησυχητικό που οι βουλευτές προσπαθούν να αφήσουν την Κύπρο τουριστικά παράλυτη, θεωρώντας τον μισό χρόνο μη τουριστικό και την πρωτεύουσα βασίλειο μόνον των κατοίκων της. Ας πούμε επιτέλους τις αλήθειες, και ας αποφασίσουμε ως χώρα και ως τόπος αν θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα προς τα μπρος ή όχι.
Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
