Home Δημήτρης Μ. Δημητρίου Η παιδεία εκτός λαϊκισμού. Του Δημήτρη Μ. Δημητρίου

Η παιδεία εκτός λαϊκισμού. Του Δημήτρη Μ. Δημητρίου

paidiademes


«Ιδού η Ρόδος λοιπόν. Ας συμφωνήσουμε όλοι στην ανάγκη για επανασχεδιασμό του σχολείου και των στόχων του τόπου που δεν μπορούν να μην ξεκινούν από την εκπαίδευση. Ας συμφωνήσουμε, με τα χέρια πάνω στο τραπέζι, χωρίς άσους στα μανίκια και κρυφούς μικροκομματικούς σχεδιασμούς πως θα αφήσουμε την αρρωστημένη κομματοκρατία εκτός της εκπαίδευσης».

Το μέλλον κάθε χώρας είναι η παιδεία της και το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει το σύστημα εκπαίδευσης δείχνει και το βαθμό ωριμότητάς της. Δε θα επαναλάβω τα όσα λέγονται για το σημερινό επίπεδο της εκπαίδευσης μας εδω στην Κύπρο, για το ποσοστό του ΑΕΠ που δίνουμε στην παιδεία και για τα συγκρίσιμα εκπαιδευτικά αποτελέσματα στην Ευρώπη. Το αποθαρρυντικό είναι δεδομένο και το ζητούμενο είναι το τι κάνουμε για να φτιάξουμε και να βελτιώσουμε αυτά τα αποτελέσματα, όχι για χάριν των αποτελεσμάτων αλλά ακριβώς για χάριν των παιδιών μας, του μέλλοντος και του τόπου μας.

Είναι επίσης δεδομένος ο βαθμός εμπλοκής όλων όσων έχουν ρόλο στην παιδεία. Αθέμιτο; Φυσικά και όχι, αλλά επικύνδινος ίσως να είναι ο τρόπος που το κάνουν. Είναι κοινό μυστικό πως οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί είναι από τους πιο οργανωμένους φορείς συνδικαλιστών στον τόπο.  Οι δε γονείς είχαν πάντα λόγο και ρόλο, με αρκετές φορές να παραξενεύουν την κοινωνία με τις απόψεις τους αλλά και με τα θέματα για τα οποία έχουν άποψη. Οι μαθητές, κινούνται διαχρονικά μεταξύ νόμιμου και παράνομου μαθητικού συνδικαλισμού με τους πολίτες να έχουν πάντα μια ευαισθησία στις θέσεις τους. Στον πάτο όμως όλης αυτής την εμπλοκής στην παιδεία θα βρούμε ό,τι και σε όλους τους πυθμένες, τα κόμματα και τα κατεστημένα που διαχρονικά δημιουργήθηκαν.

Πιστεύω πως αν υπάρχει ένας τομέας που έπρεπε να προστατευτεί  από τις παρεμβάσεις των κομμάτων και από την εξάρτησή τους, είναι αυτός της παιδείας. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ την απομάκρυνση της πολιτικής από την παιδεία, δεν πιστεύω σε άνευρες πολιτικές, εννοώ ξεκάθαρα για την δέσμευση της κάθε αλλαγής, μικρής ή μεγάλης από τα κομματικά στεγανά. Τσουβαλιάσαμε την παιδεία μαζί με όλα τα άλλα κομμάτια του σαθρού κυπριακού συστήματος, μαζί με τα ρουσφέτια στα υπουργεία των εσωτερικών και των συγκοινωνιών, και δώσαμε ισχύ σε χώρους που δεν έπρεπε. Εγκληματίσαμε όλοι σε βάρος των παιδιών μας, και συνεχίζουμε να το κάνουμε ακόμα και σήμερα. Αν όμως δεν κατανοήσουμε πως ο λαϊκισμός και τα συμφέροντα δεν μπορούν να έχουν ρόλο στην παιδεία μας, και αν δεν αξιοποιήσουμε σωστά τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές, για να είναι δημιουργικοί και ωφέλιμοι στο μέλλον της εκπαίδευσης και των σχολείων θα συνεχίσουμε να τρέχουμε πίσω από τις τρύπες μιας βάρκας που βουλιάζει.

Η ωριμότητα του συστήματός μας ας δοκιμαστεί στην παιδεία. Ιδού η Ρόδος λοιπόν. Ας συμφωνήσουμε όλοι στην ανάγκη για επανασχεδιασμό του σχολείου και των στόχων του τόπου που δεν μπορούν  να μην ξεκινούν από την εκπαίδευση. Ας συμφωνήσουμε, με τα χέρια πάνω στο τραπέζι, χωρίς άσους στα μανίκια και κρυφούς μικροκομματικούς σχεδιασμούς πως θα αφήσουμε την αρρωστημένη κομματοκρατία εκτός της εκπαίδευσης.  Χρειάζεται να γραφτεί ενα σύμφωνο μεταξύ όλων των κομμάτων πως ό,τι συμφωνηθεί θα πρέπει να τηρηθεί ευλαβικά, χωρίς στραβοτιμονιές και στο βάθος του χρόνου που απαιτείται.  Να αποφασίσουμε τι αποφόιτους θέλουμε όμως από πριν, με ποια προσόντα και ποιες δεξίοτητες, και ποιους στρατηγικούς στόχους της χώρας θα συναντούν. Να βάλουμε για πρώτη φορά την άμαξα και τον αμαξυλάτη με την σωστή σειρά.  Η εκπαιδευτική διαδικασία,  Οι μαθητές μας, οι νέοι μας, είναι ο πλούτος της χώρας μας. Αν έχουμε για κάτι που πρέπει να είμαστε ενθαρρυμενοι  είναι για αυτούς τους νέους.  Το στοίχημα είναι να είμαστε και περήφανοι. Και για να είμαστε περήφανοι χρειάζεται να δώσουμε ως κοινωνία, τα περισσότερα που μπορούμε. Μακριά απο κουτοπονηριές, σκοπιμότητες και λαϊκισμό. Με ζητούμενο την καλύτερη παιδεία για την καλύτερη Κύπρο.

Γράφει:  Δημήτρης Μ. Δημητρίου

Follow me: @dmdemetriou