«Χρειάζεται δομημένη στρατηγική και συνέπεια από όλους τους μετριοπαθείς και τους υποστηρικτές της λύσης. Θα πρέπει να σταθούμε όλοι απέναντι στους μονίμως απορριπτικούς».
Οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές. Οι Τουρκοκύπριοι δείχνουν να είναι πιο ώριμοι και πιο έτοιμοι για να προχωρήσουν σε λύση. Και αυτό το απέδειξαν αρκετές φορές τα τελευταία 15 χρόνια. Οι διαδηλώσεις τον Δεκέμβρη του 2002, το ναι στο δημοψήφισμα του 2004, η εκλογή Ταλάτ πριν δέκα χρόνια, και η εκλογή Ακιντζί πριν μια βδομάδα. Ξέρω, πως αρκετοί θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι στημένα, πως όταν έρθει η ώρα της κρίσης θα κάνουν βήματα πίσω, πως το κλειδί το έχει η Άγκυρα και άλλα πολλά. Μπορούμε να τα συζητήσουμε όλα αυτά σε ένα επόμενο άρθρο. Σήμερα ας επικεντρωθούμε στον βαθμό ετοιμότητα της δικής μας πλευράς.
Σε μια ενδεχόμενη πορεία επίλυσης του κυπριακού, και μάλιστα σε ένα fast truck, οι κινήσεις της άλλης πλευράς που θα ενισχύσουν την εμπιστοσύνη στην δική μας πλευρά, θα είναι καίριας σημασίας. Χωρίς να μπούμε σε τεχνικές λεπτομέρειες, τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που θα εξαγγελθούνμπορούν να ενισχύσουν ή να γκρεμίσουν το όποιο κλίμα πάει να δημιουργηθεί. Επίσης κρίσιμο θα είναι το εδαφικό. Αν η τουρκική πλευρά είναι έτοιμη να παραχωρήσει ότι πάνω κάτω παραχωρούσε το 2004 θα είναι επίσης ένα θετικό στοιχείο. Όλες οι πληροφορίες που έρχονται από τα σημαντικά κέντρα λήψης αποφάσεων, συγκλίνουν στο ότι το νέο σχέδιο για επίλυση θα τεθεί σε δημοψήφισμα μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες. Είμαστε έτοιμοι, εμείς εδώ στην Κύπρο για να λύσουμε το κυπριακό; Είμαστε έτοιμοι για λύση;
Ο δρόμος προς τη λύση, παρά τον λίγο χρόνο που μάλλον θα έχουμε, είναι μακρύς και δύσκολος. Χρειάζεται δομημένη στρατηγική και συνέπεια από όλους τους μετριοπαθείς και τους υποστηρικτές της λύσης. Θα πρέπει να σταθούμε όλοι απέναντι στους μονίμως απορριπτικούς. Σε όλους αυτούς που έχουν στήσει τις πολιτικές τους καριέρες στην ύπαρξη και την διαιώνιση του κυπριακού και την επόμενη μέρα της λύσης δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Θα πρέπει να αναπτύξουμε τις προοπτικές της χώρας μας μετά την επίλυση, να είμαστε ξεκάθαροι βεβαίως πως δεν πρόκειται να δεχτούμε λύση για χάρη της λύσης. Θα πρέπει ταυτόχρονα και παράλληλα με τις συνομιλίες να ενημερώσουμε τους πολίτες για τις βασικές πτυχές και πως θα είναι η καθημερινότητά μας μετά την λύση. Θα πρέπει να αντιστρατευθούμε στην πολιτική του φόβου για την επόμενη μέρα που εντέχνως και ατέχνως θα προβάλουν όσοι αντιστρατεύονται την λύση προβάλλοντας τα θετικά στοιχεία. Η ανάπτυξη των βασικών πτυχών της λύσης, η επεξήγηση λεπτομερειών που στα μάτια των πιο διαβασμένων φαντάζουν εύκολες στην κατανόηση αλλά στην ουσία είναι δύσκολες για τους περισσότερους είναι σημαντική στην όλη διαδρομή. Με απλά λόγια να εξηγήσουμε για το πως θα επηρεαστεί η καθημερινότητά μας, πως θα λειτουργεί το κράτος, ποιες θα είναι οι αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης. Η ειλικρινής και η έγκαιρη ενημέρωση στις βασικές πτυχές αλλά και σε θέματα δευτερεύουσας σημασίας, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς υπερβολές θα βοηθήσει στην διαδικασία και στην διαδρομή για την λύση.
Ας επικεντρωθούμε στην ουσία και ας δούμε με ψυχραιμία τις εναλλακτικές επιλογές σε περίπτωση αποτυχίας και αυτής της προσπάθειας, μακριά όμως από φοβικά σύνδρομα. Η χειρότερη επιχειρηματολογία υπέρ της λύσης είναι να παρουσιάσουμε την επόμενη μέρα της αποτυχίας ως εφιάλτης. Αυτά τα δοκιμάσαμε το 2004 και απέτυχαν. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα που στηρίζονται στην προοπτική και την ανάπτυξη της χώρας που μπορούμε να προβάλουμε. Προέχει όμως η σωστή ενημέρωση. Είναι το σημαντικότερο που πρέπει να γίνει και πρέπει να γίνει όσο πιο σύντομα γίνεται.
Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
