Το μετέωρο βήμα της Βουλής μας. Του Δημήτρη Μ. Δημητρίου

«Στις 21 ψήφους της συγκυβέρνησης στην βουλή υπολογίζω και αυτή του Ευρωπαϊκού Κόμματος. Κακώς. Σε καμία κρίσιμη ψηφοφορία δεν ψήφισε υπέρ του κυβερνητικού νομοσχεδίου».

Έχουμε ως σύνταγμα προεδρική δημοκρατία με την παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία να μην υπάρχει κανένα επίπεδο ελέγχου μεταξύ των εξουσιών. Και αυτό εξηγεί από μόνο του και πολλά παράλογα που συμβαίνουν διαχρονικά στην κυπριακή πολιτική πραγματικότητα. Οι συνεχείς αντεγκλήσεις μεταξύ των Γενικών Εισαγγελέων με τους Βοηθούς τους για παράδειγμα είναι το καλύτερο παράδειγμα για να εξηγηθεί το παράλογο του συντάγματος μας. Όλοι οι έλεγχοι θα γίνονταν από τους Ελληνοκύπριος στους Τουρκοκύπριος και αντίστροφα. Δεν είναι όμως αυτό το αντικείμενο του κειμένου αυτού.

Στην Κύπρο της μετά μνημονίου εποχής έχουμε μια Κυβέρνηση με τις ψήφους των κομμάτων που συμμετάσχουν σε αυτή να είναι 21 από τις 56. Έχουμε δηλαδή μια καθαρή μειοψηφία όπου λογικά κανένα νομοσχέδιο που αφορούσε το μνημόνιο δεν έπρεπε να περνούσε από τη Βουλή. Δεδομένο επίσης το αντιμνημονιακό μένος κάποιων κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και τα στοιχεία από άλλες χώρες που πέρασαν ή περνούν από αντίστοιχα προγράμματα όπου τα κόμματα που εφαρμόζουν τα μνημόνια χάνουν σε κάθε ψηφοφορία βουλευτές και έχουν εκλογές πολύ πιο σύντομα από τα τέσσερα ή πέντε χρόνια.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν κατάφερε μόνο να διατηρήσει ολόκληρη την κοινοβουλευτική ομάδα του συμπαγή σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία στη βουλή αλλά καταφέρνει να δημιουργεί συνεργασίες και συμμαχίες ούτως ώστε να επιτευχθεί η απαραίτητη πλειοψηφία. Η ωριμότητα του Δημοκρατικού Κόμματος για να υπερψηφίσει, με τροπολογίες που κατά γενική ομολογία βελτιώνουν τα νομοσχέδια, είναι στοιχείο που βοηθά ουσιαστικά στην βελτίωση του πολιτικού επιπέδου της χώρας. Ο εύκολος δρόμος για το ΔΗΚΟ θα ήταν η καταψήφιση όλων των νομοσχεδίων. Με βαρύγδουπες δηλώσεις εισπράττοντας μάλιστα το χειροκρότημα του κομματικού του ακροατηρίου. Είναι από τις φορές που ο ορθολογισμός υπερισχύει, αφήνοντας στην άκρη τα όποια πρόσκαιρα κομματικά οφέλη. Σκεφτήκατε σε ποιο σημείο θα ήταν σήμερα ο τόπος αν «σκάλωνε» σε μια ψηφοφορία το πρόγραμμα;

Στις 21 ψήφους της συγκυβέρνησης στην βουλή υπολογίζω και αυτή του Ευρωπαϊκού Κόμματος. Κακώς. Σε καμία κρίσιμη ψηφοφορία δεν ψήφισε υπέρ οποιουδήποτε κυβερνητικού νομοσχεδίου. Ο Δημήτρης Συλλούρης ψήφισε κατά σε όλα τα μνημονιακά νομοσχέδια. Πως μπορεί να θεωρείται συμμέτοχος σε μια κυβέρνηση όταν καταψηφίζει ότι έρχεται από το προεδρικό; Εκτός από δικαιώματα έχουν και ελάχιστες υποχρεώσεις. Εκτός από υπουργικούς θώκους θα πρέπει να έχουν και κοινοβουλευτικές δεσμεύσεις. Πέραν από τα παράπονα για αχαριστία από τον ΔΗΣΥ με αφορμή τη συζήτηση για το εκλογικό μέτρο θα πρέπει να αποφασίσουν αν είναι εντός ή εκτός κυβερνητικού σχήματος, πριν αποφασίσουν άλλοι για αυτούς.

Η συνεργασία και η πολιτική συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων μπορούμε να πούμε πως σήμερα είναι μια εθνική αναγκαιότητα. Τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου πάλι έχουμε παραδείγματα κυβερνήσεων με μειοψηφία στην βουλή, οι ψηφοφορίες είχαν αρκετά λιγότερη σημασία. Η καταψήφιση ή υπερψήφιση μιας νομοθεσίας δεν είχε άμεσο και κρίσιμο αντίκτυπο για το μέλλον του τόπου. Και να μην ξεχνάμε πως, και τις εποχές των παχέων αγελάδων, που κάθε Πέμπτη στην Βουλή η ολομέλεια είχε μια ανεμελιά και ένα χαρακτήρα εντευκτηρίου, την κρίσιμη ώρα των προϋπολογισμών, κάθε Δεκέμβρη πριν την Χριστουγεννιάτικη γιορτή, βρίσκονταν οι αναγκαίες πλειοψηφίες για να μπορέσει να λειτουργήσει το κράτος. Σήμερα η κάθε Πέμπτη είναι και μια κρίσιμη συνεδρίαση. Που επιτάσσει συνεννόηση και συνεργασίες για να έχουμε την ευχέρεια να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα και την επόμενη βδομάδα. Το μετέωρο βήμα μιας Κύπρου εκτός προγράμματος στη μέση του πελάγους και σε φουρτουνιασμένη θάλασσα το ζήσαμε. Ακόμα και προχθές στη ψηφοφορία για την πώληση δανείων. Το ζήσαμε και τον Απρίλη σε Σαββατιάτικη συνεδρίαση για τις εκποιήσεις, και παλαιότερα σε μεταμεσονύχτια συνεδρίαση για τον συνεργατισμό. Ας ελπίσουμε πως τελειώσαμε με όλα τα μετέωρα βήματα, αλλά μας έμεινε ως προίκα η ανάγκη για συνεννόηση στο κοινοβούλιο όχι για να σώσουμε τη χώρα αλλά για να πάρουμε τον τόπο μπροστά.

Γράφει:  Δημήτρης Μ. Δημητρίου

Follow me: @dmdemetriou