Με έντονο προβληματισμό παρακολουθώ τις συζητήσεις οι οποίες διεξάγονται σε σχέση με το θέμα της διδασκαλίας του πολιτεύματος της Ομοσπονδίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Οι επικριτές του όλου εγχειρήματος κατά κόρον «πυροβολούν» αυτή την προσπάθεια χρησιμοποιώντας μια γκάμα από επιχειρήματα τα οποία δυστυχώς δεν μπορούν να αντέξουν στη βάσανο της σκέψης ενός πολιτικά σκεπτόμενου παρατηρητή. Θα προσπαθήσω περιεκτικά να παρουσιάσω και στη συνέχεια να τα σχολιάσω.
-Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία αποτελεί ένα ομοσπονδιακό μοντέλο οργάνωσης το οποίο δεν υπάρχει πουθενά αλλού στο κόσμο.
Αυτό το «επιχείρημα» αποσκοπεί και υποδαυλίζει τη δημιουργία κλίματος φόβου καθώς το «δοκιμασμένο» είναι προτιμότερο από το «μοναδικό» και το «αδοκίμαστο» . Κάτι που σκόπιμα τους διαφεύγει είναι το εξής: Δεν υπάρχει ούτε και ΜΙΑ πανομοιότυπη δομή ομοσπονδιακού χαρακτήρα ανά το παγκόσμιο. Κάθε ομοσπονδιακό σύστημα είναι μοναδικό, υπό την έννοια ότι η σχέση μεταξύ ομοσπονδιακής και περιφερειακής κυβέρνησης δεν καθορίζεται μόνο από άκαμπτους συνταγματικούς κανόνες, αλλά και από ένα πλέγμα πολιτικών, ιστορικών, γεωγραφικών, πολιτισμικών και κοινωνικών συνθηκών.
-Η ΔΔΟ είναι ρατσιστική καθώς προϋποθέτει εθνικούς διαχωρισμούς.
Σε αυτό το σημείο θα παραθέσω ένα βασικό χαρακτηριστικό το οποίο υιοθέτησαν χώρες όπως η Γερμανία, ο Καναδάς, το Βέλγιο και η Ελβετία στην ομοσπονδιακή τους δομή. Αυτό του Εθνικού διαχωρισμού. Οι «τριτοκοσμικοί» και «ρατσιστές» Ελβετοί λοιπόν, αποφάσισαν ότι ένα καντόνι (περιφέρεια) των 50.000 Ιταλών δύναται με δημοψήφισμα να αναιρέσει από μόνο του αποφάσεις ενός άλλου το οποίο μπορεί να έχει και πληθυσμό ένα εκατομμύριο Γερμανούς. Είναι Δίκαιο αυτό; Βάσει της αρχής του «ένας άνθρωπος, μια ψήφος» δεν είναι δίκαιο. Ας μην ξεχνούμε όμως ότι τα ομοσπονδιακά συστήματα εκ προοιμίου δημιουργήθηκαν για να απαλείψουν τις έντονες εθνικές διενέξεις οι οποίες μάστιζαν τη γηραιά ήπειρο .Ο μοναδικός τρόπος για να πραγματοποιηθεί το όλο εγχείρημα ήταν ακριβώς η εγγύηση στους εκάστοτε εθνικούς πληθυσμούς ότι θα μπορούν να συμμετέχουν αποτελεσματικά σε ένα κράτος χωρίς το φόβο του παραμερισμού και της απομόνωσης από τους υπόλοιπους. Συμπερασματικά τα ομοσπονδιακά συστήματα συνιστούν κατ’ ουσία ένα είδος συμβιβασμού μεταξύ διάφορων εθνικών πληθυσμών προς αποφυγή νέων συγκρούσεων. Ταυτόχρονα συντελούν στη συνειδητοποίηση των πλεονεκτημάτων τα οποία συνοδεύουν την εθνική συνεργασία σε σύγκριση με τις συμφορές που προκαλούν οι εθνικές αντιπαραθέσεις. Η υποκρισία των επικριτών της ομοσπονδίας διαφαίνεται και στην επιλεκτική ανάγνωση της παρουσίας της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποδέχονται από τη μία την ισότιμη ψήφο της Κυπριακής Δημοκρατίας των 800 χιλιάδων ανθρώπων στα Συμβούλια Κορυφής της ΕΕ έναντι της Δημοκρατίας της Γερμανίας των 80 Εκατομμυρίων, από την άλλη φαντάζομαι αν αύριο η κ. Μέρκελ απαιτήσει την εφαρμογή της αρχής του «ένας άνθρωπος μια ψήφος» οι πιο πάνω θα τη χαρακτηρίσουν το νέο Χίτλερ της Γηραιάς Ηπείρου.
-Θα πρέπει να διδασκόμαστε αρετές όπως η Ελευθερία στα σχολεία και όχι την επιδιωκόμενη λύση για το Κυπριακό Πρόβλημα, διότι δεν θα λύσουν το Κυπριακό οι μαθητές αλλά οι πολιτικοί.
Θα προσπαθήσω λακωνικά να καταδείξω την υποκρισία του πιο πάνω αξιώματος. Εάν και εφόσον η ΔΔΟ είναι αδιαμφισβήτητα «ρατσιστική, απαράδεκτη και αναχρονιστική» γιατί τότε να μην αφήσουμε τους μαθητές μας να τη διδαχθούν και να την απορρίψουν από μόνοι τους; Και ας μην μας πουν ότι η διδασκαλία της θα αποτελέσει μια μορφή προσηλυτισμού. Προφορικά έγινε η εν λόγω πρόταση χωρίς να δοθούν λεπτομέρειες και αμέσως η γνωστή «Βιομηχανία του Κυπριακού» πήρε μπρός.
Kλείνοντας ας μου συγχωρεθεί ένεκα και του νεαρού της ηλικίας μου το δικαίωμα στο όνειρο και το ρομαντισμό, νομίζω ακόμα το δικαιούμαι. Κάποτε ένας γνωστός Αυστριακός φιλόσοφος εν ονόματι Ludwig Wittgenstein είχε διατυπώσει το εξής «Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. Όσα ξέρω είναι αυτά για τα οποία έχω λέξεις»
Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς τι σημαίνει ομοσπονδία;
Η Ομοσπονδία, είναι λέξη σύνθετη. Προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό «Ομού» που σημαίνει Μαζί και την επίσης αρχαιοελληνική «Σπονδή» που σημαίνει χύνω λίγο κρασί στο χώμα για να διαφυλάξω την Ειρήνη.
Ομοσπονδία λοιπόν, εξ ορισμού, σημαίνει « Όλοι μαζί για την Ειρήνη» .
Γράφει: Κρίτωνας Διονυσίου
