Home Κώστας Γεννάρης Οι Αλήθειες του 13′ και οι Προοπτικές του 14′. Του Κώστα Γεννάρη

Οι Αλήθειες του 13′ και οι Προοπτικές του 14′. Του Κώστα Γεννάρη

anti-nazi77

 


Η εξουσία σήμερα ασκείται ή επιχειρείται να ασκείται ή να κατευθύνεται ή να υποδεικνύεται ή να καθοδηγείτε, ή και να υπαγορεύεται ακόμα από τρείς πόλους.

Το προεδρικό, τον ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ. Σε κάθε εστία παραγωγής πολιτικής συνυπάρχουν και άλλοι δευτερεύουσας ιεράρχησης πόλοι, εκτός από το Προεδρικό. Εκεί φαίνεται ότι ο κυρίαρχος του παιγνιδιού είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,

Στο ΔΗΣΥ κύρια πηγή πολιτικής είναι ο Πρόεδρος του κόμματος, ο οποίος επέβαλε τη «δεξιόστροφη» αντίληψη, με κύριους φορείς της αντίληψης αυτής τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος, Πρόδρομο Προδρόμου, τον εκ Λεμεσού βουλευτή του κόμματος κ.. Κυπριανού και τον αντιπρόεδρο του κόμματος Λευτέρη Χριστοφόρου. Υπάρχουν βεβαίως και στην κυβέρνηση υπουργοί οι οποίοι θα μπορούσε να λεχθεί ότι ταυτίζονται με την  εστία αυτή, χωρίς, ωστόσο μέχρι στιγμής να εκδηλωθούν διαφοροποιήσεις. Αλλά από την άλλη οι διαφοροποιήσεις του κόμματος από την κυβερνητική πολιτική –και υπήρξαν- δεν αφορούσαν μέγιστα ζητήματα. Η πτέρυγα που θα μπορούσε να πει κανείς ταυτίζεται με την ιστορική καταβολή του Προέδρου Αναστασιάδη τουλάχιστον στο Κυπριακό, ας πούμε σχηματικά –άνκαι βρίσκω τον όρο και πολιτικά αδόκιμο- οι «ανανικοί», δεν φαίνεται να αποτελούν συμπαγή κατάσταση και να θέλουν μέσα στη συγκεκρι9μένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα να θέλουν να εκδηλωθούν.  

Στο ΔΗΚΟ τα πράγματα είναι λίγο περισσότερο περίπλοκα. Οι διαφορές για παράδειγμα Καρογιάν-Παπαδόπουλου στο Κυπριακό, δεν είναι και τόσο ευδιάκριτες. Ίσως να μην είναι και πολιτικές και να είναι μόνο προσωπικές με τον Νικόλα να προσπαθεί να δίνει συνέχεια στην πολιτική του πατέρα του. Όποιες και να ‘ναι οι διαφοροποιήσεις σε ομάδες εντός του κόμματος, σίγουρα δεν είναι ούτε σε θέματα πολιτικής η διαχωριστική γραμμή και οπωσδήποτε ούτε σε ιδεολογική βάση. Οι διαχωριστικές γραμμές εκεί είναι όντως και προσωπικές και ίσως ακόμα και συμφεροντολογικές.

Υπάρχει κοινή γραμμή σύμπλευσης μεταξύ των τριών πόλων; Στην αφετηρία, οπωσδήποτε υπήρξε και η κοινή συνισταμένη ήταν η κατάληψη της εξουσίας με κοινό στόχο τον Δημήτρη Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Στη συνέχεια δεν υπήρξαν κόντρες, υπήρξαν όμως διαφορετικές τοποθετήσεις σε ζητήματα που προέκυψαν κυρίως από τις προεκτάσεις της κρίσης. Και είναι προφανές ότι όσο η κρίση θα προκαλεί μεγαλύτερα προβλήματα κυρίως στο νέο χρόνο, όπως προβλέπουν όλοι, οι διαφοροποιήσεις θα αποκτούν μεγαλύτερη σημασία και ενδεχομένως να οδηγήσουν και σε ανοικτές και δημόσιες κόντρες.

Η εικόνα αυτή σε ένα βαθμό αντικατοπτρίζει το διχασμό και τις έντονες αμφισβητήσεις στην ίδια την κοινωνία. Για πρώτη φορά ίσως στην Κύπρο, διαμορφώνονται συνθήκες ταξικής αντιπαράθεσης η οποία όπως είναι φυσικό θα έχει αντανακλάσεις σε όλα τα ζητήματα και σε όλα τα επίπεδα. Θα πρέπει συνεπώς να ετοιμαζόμαστε για σκληρότερες αντιπαραθέσεις όσο θα επιδεινώνεται η κατάσταση στην οικονομία. Και τότε οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων εστιών πολιτικής στο κυβερνητικό στρατόπεδο, δεν θα είναι εκείνες της απλής ανοχής. Γεγονός που θα έχει μεγαλύτερες συνέπειες στο σύνολο της κοινωνίας.

Και αυτό σημαίνει ότι αν τα ΜΜΕ πρόκειται να παίξουν το ρόλο που αναμένεται να παίξουν για να αποφευχθούν τα χειρότερα, θα πρέπει οι δημοσιογράφοι να αντιληφθούν ότι η κατάσταση δεν επιτρέπει τυφλή υποταγή σε όσους θα θελήσουν να τους χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος, όπως συμβαίνει σήμερα. Σήμερα παρουσιάζονται φαινόμενα εκμετάλλευσης της επιθυμίας ορισμένων δημοσιογράφων να αποκτήσουν όνομα με αποκαλύψεις εγγράφων και αποκλειστικοτήτων, ΧΩΡΙΣ να τα διερευνούν αλλά να αρκούνται στην εξυπηρέτηση της πηγής τους με την ελπίδα ότι θα τους προωθήσει σε ανέλιξη ως αντάλλαγμα για τις τυφλές υπηρεσίες τους.  

Τα πράγματα πια είναι πολύ δύσκολα σε όλους τους τομείς, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, αλλά και τις προσδοκίες και ελπίδες του οποιουδήποτε.

Γράφει:  Κώστας Γεννάρης