Home Κώστας Μαυρίδης Πότε θα αντιμετωπίσουμε τη βαρβαρότητα στην ΕΕ; Του Κώστα Μαυρίδη

Πότε θα αντιμετωπίσουμε τη βαρβαρότητα στην ΕΕ; Του Κώστα Μαυρίδη

europeisismavri

 


Μετά τη νέα βαρβαρότητα του «Ισλαμικού Κράτους», η ΕΕ βρίσκεται σε ένα ασύμμετρο πόλεμο -χωρίς συμβατικούς κανόνες πολέμου και χωρίς πρώτη γραμμή- που η ίδια δεν επέλεξε.

Πρωτοφανείς ιδιομορφίες (π.χ. η αυτοανατίναξη ισλαμιστών ευρωπαίων πολιτών με σκοπό τα περισσότερα θύματα), κάνουν την αντιμετώπιση ομολογουμένως δύσκολη.  Ομολογουμένως, το σύστημα υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών έχει αποτύχει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς το χτύπημα ήταν πιθανολογούμενο μετά τη σύλληψη, προ ημερών, ενός αρχιδολοφόνου τζιχατιστή στις Βρυξέλλες. Πάντως, στην εποχή μας, μια τέτοια εγκληματική οργάνωση απαιτεί σημαντική χρηματοδότηση. Οι πληροφορίες προς αρμόδια όργανα της ΕΕ συνιστούν καταπέλτη εναντίον της Τουρκίας για τις μεθόδους που, άμεσα ή έμμεσα, παρείχε για χρόνια χρηματοδότηση αγοράζοντας το πετρέλαιο του «Ισλ. Κράτους», με χορηγό και προστάτη των δολοφόνων τον αιμοσταγή Ερντογάν.  Για τούτο και στον ασύμμετρο υπό εξέλιξη πόλεμο, πέραν από τους εγκληματίες φυσικούς αυτουργούς,  υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί στα ψηλά δώματα και στα σαλόνια της ΕΕ, χωρίς να παραγνωρίζουμε τις ευθύνες των ΗΠΑ και της δύσης που άνοιξαν το κουτί με τα φίδια πρώτοι στο Ιράκ χάριν του πετρελαίου. Ωστόσο, εμείς  προσδοκούμε στο δικό μας σπίτι και οικογένεια στην ΕΕ.

Ηθικοί αυτουργοί όσοι  μπορούσαν να αντιδράσουν αλλά παρακολουθούσαν απαθώς τα στίφη της σύγχρονης μάστιγας να καταστρέφουν τα διαμάντια του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Όσοι ανέχονται την Τουρκία να προωθεί ρεύματα κατατρεγμένων ανθρώπων για να εκβιάζει την ΕΕ ζητώντας χρήματα, πολιτική στήριξη και ξεπάγωμα κεφαλαίων.  Ηθικοί αυτουργοί όσοι επιτρέπουν στον αδίσταχτο Ερντογάν να πνίγει στο αίμα τον πανάρχαιο λαό των Κούρδων, τους Καρδούχους του Ξενοφώντα. Όσοι συνεργάζονται με τον Ερντογάν που επιδιώκει να εξισλαμίσει την ΕΕ. Ειδικά η Σαουδική Αραβία, έχει δαπανήσει 50 δις ευρώ, από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα, για τη διάδοση της ακραίας εκδοχής του Ισλάμ με αντάλλαγμα για τους Βέλγους τα πλούσια συμβόλαια με τους Σαουδάραβες. Σήμερα, το Βέλγιο στέλνει στη Συρία τους περισσότερους αναλογικά τζιχαντιστές από κάθε άλλο ευρωπαϊκό κράτος!  

Ως ΕΕ, όσα δοκιμάσαμε απέναντι στον Ερντογάν, όχι μόνο απέτυχαν αλλά εξέθρεψαν ένα τέρας στην ευρύτερη περιοχή, που όπως επισημαίναμε δημόσια από καιρό θα το ξεπληρώσουμε με πολύ αίμα. Αν αποφασίσουμε να τον αντιμετωπίσουμε στα μέτρα του, ως ένα σύγχρονο Χίτλερ, αυτόματα θα προκύψει η λύτρωση από βρώμικες συναλλαγές και συμφωνίες που δεν εφαρμόζονται. Η αποφασιστικότητα της ΕΕ να αντιμετωπίσει τον Ερντογάν στην πράξη, θα διευρύνει τις επιλογές και την αποτελεσματικότητά μας. Αυτά πρέπει να γίνουν όχι μόνο για να τιμωρήσουμε την Τουρκία, όσο για να διασώσουμε την ΕΕ και τους κανόνες δικαίου που διέπουν το ευρωπαϊκό μας σπίτι και αποτελούν μέρος των συμφερόντων μας. Στην ΕΕ οι κανόνες δικαίου είναι μέρος των συμφερόντων μας! Χαρακτηριστικά, μέσα στον πόνο της Ευρώπης και της πολιτισμένης ανθρωπότητας, ο τουρκικός φιλοκυβερνητικός τύπος αντανακλώντας το καθεστώς Ερντογάν, εξέφραζε χαιρεκακία επειδή “η επίθεση έγινε σε μια χώρα (στο Βέλγιο) που άνοιξε τις αγκάλες της στο PKK (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα)”.  

Τα πιο πάνω αποτελούν θέσεις που θα προωθούνται προς τα όργανα της ΕΕ στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μου.

Σημείωση:

«Η ξεκάθαρη θέση της Κυβέρνησης ότι δεν πρόκειται να ανοίξουμε ΚΑΝΕΝΑ κεφάλαιο χωρίς η Τουρκία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ουσιαστικά στέλνει το μήνυμα στην Ε.Ε. να στραφεί προς την Τουρκία και να την πιέσει να βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού και να ανταποκριθεί άμεσα στις κυπρογενείς της υποχρεώσεις». Το απόσπασμα μπορούσε να ήταν από το προηγούμενο άρθρο μου. Όμως, το έγραψε πριν μια βδομάδα ο συνάδελφος μου Λ. Χριστοφόρου (ΔΗΣΥ). Φυσικά, ανατράπηκε αφού ο Πρόεδρος από το «ΚΑΝΕΝΑ», συμφώνησε στο άνοιγμα νέου κεφαλαίου στην Τουρκία, δεύτερου κεφαλαίου εντός μηνών. Αλλά, την επόμενη του ανοίγματος (που δυνατόν να ήταν ένας συμβιβασμός), επικράτησαν πανηγύρια για «διπλωματική νίκη».

 

Γράφει: Κώστας Μαυρίδης