“Αγοράκι” (Litte Boy) ήταν το όνομα της πρώτης ατομικής βόμβας που χρησιμοποιήθηκε σε πολεμικές επιχειρήσεις, χωρίς κανένας να γνωρίζει ακριβώς από πριν τις συνέπειες της έκρηξής της.
Την εντολή για τη ρίψη της φοβερής αυτής βόμβας στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, στις 6 Αυγούστου 1945, έδωσε τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρρι Τρούμαν, αφού πριν είχε προειδοποιήσει τον σύμμαχο τού (ήδη νικημένου και νεκρού) Αδόλφου Χίτλερ, Ιάπωνα αυτοκράτοραΧιροχίτο ότι, αν δε συνθηκολογούσε, “θα είχε να αντιμετωπίσει μια βροχή της καταστροφής να πέφτει από τον ουρανό, που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί ανθρώπου μάτι”.
Ο αξιωματικός που έριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα ποζάρει μπροστά στο αεροπλάνο που πέταξε και που φέρει το όνομα της μητέρας του: Enola Gay
Αυτό που είδε τελικά το ανθρώπινο μάτι ήταν μια φρίκη που ανθρώπινα λόγια δεν μπορούσαν να την περιγράψουν. Μια ολόκληρη πόλη, με ανύποπτους, αθώους, άμαχους, παιδιά, γυναίκες, άντρες, γέροντες, υγιείς κι ασθενείς, που είχαν ξυπνήσει για να πάνε κανονικά στις δουλειές, στα σχολειά τους, σε ό,τι τους έσπρωχνε η καθημερινή ανάγκη ή ασχολία. Εβδομήντα χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν επί τόπου, πριν προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι έγινε. Άλλοι τόσοι πέθαναν αργότερα ή έμειναν για πάντα ανήμποροι και παραμορφωμένοι από τη επίδραση της ραδιενέργειας. Δεκαετίες ολόκληρες ύστερα από εκείνο το κακό γεννιόνταν ακόμη παιδιά με φριχτά τερατώματα.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρρι Τρούμαν. που έδωσε την εντολή για το διπλό θανατικό.
Παρόλα αυτά η τρέλα των ανθρώπων κι η διαστροφή της εξουσιομανίας δεν είχε ολοκληρώσει ακόμη το θανατικό. Οι 100 χιλιάδες νεκροί της Χιροσίμα δεν ήταν οι τελευταίοι των 80 εκατομμυρίων νεκρών του αλήστου μνήμης δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Τρεις ημέρες αργότερα κι επειδή η Ιαπωνία δεν είχε ακόμη συνέλθει από το μέγεθος της καταστροφής, ώστε να σκεφτεί με καθαρό μυαλό αν θα συνθηκολογούσε ή όχι, ο Τρούμαν έδωσε την εντολή να ριφθεί πάνω και σε δεύτερη πόλη της χώρας, στο Ναγκασάκι, η ατομική βόμβα με το όνομα “Χοντρός” (Fat Man). Άλλοι 80 χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν μονομιάς, άλλη μια ανείπωτη καταστροφή κηλίδωσε την ανθρώπινη ιστορία.
Τη δεύτερη φορά ο Τρούμαν κι οι σύμβουλοί του ήξεραν ακριβώς ποιες θα ήταν οι συνέπειες. Δεν δίστασαν ωστόσο να δολοφονήσουν άλλους τόσους αθώους ανθρώπους, χωρίς ποτέ να δικαστούν ως εγκληματίες πολέμου, διότι οι Αμερικανοί ήταν ανάμεσα στους νικητές κι ως γνωστόν την ιστορία τη γράφουν πάντα οι νικητές. Σήμερα κλείνουν 70 χρόνια από τότε…
Δύο βίντεο ντοκουμέντα για το θανατικό:
Γράφει: Κωνσταντίνος Οδυσσέως
.jpg "“Βοήθησε τον Άρη η απόδοση κάποιων παικτών της ΑΕΛ/Είναι άλλη ομάδα χωρίς κόσμο… “")
.jpg "Δεν αποτέλεσε “όπλο” στο ΓΣΠ αλλά…")
