Μετά τη συνάντηση Ομπάμα – Σαμαρά στο Λευκό Οίκο πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη προβλέπουν νέο κούρεμα του ελληνικού δημοσίου χρέους στην Ελλάδα, το οποίο ήδη έχει ξεπεράσει το 160% του ΑΕΠ.
Η ελληνική κοινωνία σε τέσσερα χρόνια μνημονίου μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο και οι προοπτικές να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε τόσο ψηλό δημόσιο χρέος ακόμη και σε βάθος χρόνου είναι σχεδόν μηδενικές. Το ελληνικό successstory φαντάζει για το μέσο έλληνα σαν ανέκδοτο με τραγικές όμως προεκτάσεις.
Το διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Levy στη Νέα Υόρκη δημοσίευσε τον περασμένο μήνα μια εκτεταμένη έρευνα για την Ελλάδα, με συγκλονιστικά στοιχεία. Η ύφεση στην Ελλάδα συνεχίζεται για έκτη συνεχή χρονιά, με τον πρόεδρο του Ινστιτούτου κ. Παπαδημητρίου να δηλώνει ότι πλέον «η μεγάλη ύφεση του ’30 μοιάζει με νεροποντή σε σχέση με την ελληνική ολική καταστροφή». Η Ελλάδα έχει ήδη χάσει πάνω από το 20% του ΑΕΠ της . Στις ΗΠΑ του ’30 η ανεργία άρχισε να μειώνεται μετά το τέταρτο έτος της ύφεσης ενώ στην Ελλάδα η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται, ενώ οι καταναλωτικές δαπάνες συνεχίζουν να μειώνονται. Το 27,4 ανεργίας ή 1,3 εκατομμύρια άνεργοι είναι το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των τελευταίων τριάντα χρόνων σε οποιαδήποτε βιομηχανοποιημένη χώρα του δυτικού κόσμου. Μάλιστα το Ινστιτούτο προβλέπει ότι εάν συνεχιστεί η συγκεκριμένη πολιτική λιτότητας η ανεργία θα φτάσει το 2016 το 34% σε αντίθεση με την Τρόικα που προβλέπει το 2016 ανεργία λίγο πάνω από 20%. Όχι ότι δηλαδή και το σενάριο της τρόικας- η οποία έχει ήδη αναθεωρήσει σε πιο απαισιόδοξα σενάρια τέσσερεις φορές τις προβλέψεις της- δεν είναι καταστροφικό!
Η επεκτατική λιτότητα, η πλήρης απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, η ιδιωτικοποίηση των πάντων, ως ιδεολογικές επιλογές της Τρόικας, ΕΕ και ΔΝΤ, έχουν αποτύχει πλήρως. Το ΔΝΤ ήδη προέβη σε αυτοκριτική για την ελληνική καταστροφή, η οποία εν πολλοίς «θάφτηκε» εδώ στην Κύπρο, γιατί προδίδει την αποτυχία Αναστασιάδη- Eurogroup και των ιδεολογικών τους επιλογών. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η κυπριακή δεξιά δεν σύρεται απλώς στις επιταγές της Τρόικας, αλλά υποστηρίζει ένθερμα τις βασικές της επιλογές, από το «κούρεμα» του οποίου η καθολικότητα ήταν δική τους πρόταση, μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις, το μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις, τον εκμηδενισμό του ρόλου του κράτους, που αποτελούν ιδεολογικές- πολιτικές επιλογές της δεξιάς για χρόνια τώρα.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα το «κούρεμα» του ελληνικού δημοσίου χρέους φαντάζει μονόδρομος. Είναι ένα θέμα που όλοι γνωρίζουν ότι συζητείται πίσω από τις κλειστές πόρτες αλλά κανένας δεν το παραδέχεται. Τουλάχιστο όχι μέχρι τις γερμανικές εκλογές σε μερικές βδομάδες. Η παραδοχή της πλήρους αποτυχίας του ελληνικού προγράμματος θα είχα αρνητικότατες επιδράσεις στην προσπάθεια της κ. Μέρκελ για επανεκλογή. Το νέο «κούρεμα» ψήνεται λοιπόν στο παρασκήνιο και θα πρέπει η δική μας πλευρά να προετοιμαστεί, με δεδομένη τη θέση ΔΗΣΥ ότι το όποιο κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι λάθος.
Απορρέει επίσης ένα άλλο ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα από τη συνάντηση Ομπάμα- Σαμαρά, το οποίο επίσης θεωρείται δεδομένο στον αμερικανικό και ελληνικό τύπο. Κάτι για το οποίο εμείς είχαμε πολύ έγκαιρα προειδοποιήσει. Την «πακετοποίηση» όλων των ζητημάτων που αφορούν Ελλάδα και Κύπρο. Οικονομία, φυσικό αέριο, κυπριακό και ελληνοτουρκικά. Και εάν όσοι υποστηρίζουμε ότι η επίθεση της Τρόικας κατά της Κύπρου, με τις ευλογίες Αναστασιάδη, είχε καθαρά πολιτική στόχευση, με δεδομένους τους συσχετισμούς δυνάμεων, πρέπει να ανησυχούμε. Να ανησυχούμε πολύ. Ήδη η δική μας πλευρά προέβηκε σε μια σημαντική υποχώρηση, όχι αποδεχόμενη, αλλά προτείνοντας η ίδια τη διασύνδεση της επιστροφής της Αμμοχώστου υπό τον ΟΗΕ με το άνοιγμα του παρανόμου αεροδρομίου της Τύμπου.
Η κατάρρευση των νεοφιλελεύθερων επιλογών της διεθνούς δεξιάς (Τρόικα, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με ηγέτες την πρώην υπουργό Οικονομικών της δεξιάς κυβέρνησης Σαρκοζί, κ. Λαγκάρντ και τον πρωθυπουργό της δεξιάς στην Πορτογαλία κ. Μπαρόζο) και την ντόπιας δεξιάς υπό τον κ. Αναστασιάδη είναι απλά ζήτημα χρόνου, όπως και στην Ελλάδα. Ήδη η ανεργία καλπάζει, η φτώχεια προελαύνει, τα συσσίτια επεκτείνονται και η «άνοιξη» που υποσχέθηκε ο κ. Αναστασιάδης μοιάζει με κακόγουστο αστείο.
Αρέσει, δεν αρέσει τα ζητήματα είναι πλέον πιο ιδεολογικά και πολιτικά παρά ποτέ…
Γράφει: Χρίστος Χριστοφίδης
