Δεν νομίζω ότι υπήρξε διανοητής «ελληνικός», όπως ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν, ο οποίος να με έχει επηρεάσει περισσότερο από τον Κωνσταντίνο Καβάφη…
Λίγα τραγούδια, δύσκολα μουσική με έχει συγκινήσει όσο η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Λίγοι θα βρεθούν να αμφισβητήσουν ότι ο Τσαρούχης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς των τελευταίων αρκετών δεκαετιών στον ελληνικό χώρο.
Θυμάμαι έφηβος, όταν πρωτοδιάβασα Καβάφη και πρωτοσυγκινήθηκα με τη μουσική του Χατζιδάκι, στα διαλείμματα γελώντας κρυφά, σχολιάζαμε την ομοφυλοφιλική τους ταυτότητα με ένα τρόπο απαξιωτικό και σαρκαστικό. Μου πήρε λίγο καιρό να αντιληφθώ ότι βεβαίως σε μια σύνθετη προσωπικότητα όλα διαδραματίζουν ρόλο, και η σεξουαλική ταυτότητα, αλλά πως ερωτεύεται ένας άνθρωπος δεν είναι ικανό να τον ανυψώσει ή να τον απαξιώσει. Έμαθα ότι λίγοι εξέφρασαν την αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όσο ο Καβάφης. Ο ομοφυλόφιλος Καβάφης. Λίγοι συνεπήραν τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας όσο ο Χατζιδάκις. Ο ομοφυλόφιλος Χατζιδάκις. Και η λίστα θα μπορούσε να είναι μακρά.
Αργότερα έμαθα ότι η αποδοχή της διαφορετικότητας, οι οσμώσεις πολιτισμικές και άλλες, υπήρξαν πάντοτε ένα ισχυρό πλεονέκτημα των μεγάλων δημιουργών. Ο αλεξανδρινός έγραφε «είμαστε όλοι ένα κράμα εδώ» στην πολυπολιτισμική Αλεξάνδρεια αλλά αυτό ποτέ δεν τον εμπόδισε να είναι βαθειά και θαυμάσια κομιστής και θεμελιωτής της δικής του ταυτότητας.
Και ας ωρύονται οι «ελληναράδες» φασίστες της κάθε είδους καθαρότητας, ενάντια στην ομοφυλοφιλία με όρους τάχατες «εθνικούς». Και ας ωρύονται ορισμένοι θρησκόληπτοι ιεράρχες, εντεταλμένοι κατά τα άλλα της μεγίστης αγάπης, για την «καταδίκη των αμαρτωλών» και την περιθωριοποίησή της. Πράγμα που δεν βρίσκω και πολύ Χριστιανικό.
31η Μαΐου θα διοργανωθεί στην Κύπρο το πρώτο Pride Parade.
Εκπροσωπώντας τις αρχές τις οποίες ακράδαντα πιστεύω. Την αποδοχή της διαφορετικότητας. Την ανθρωπισμό, την αποδοχή αλλά και το αγκάλιασμα του άλλου. Το να κρίνεις τον άνθρωπο από την προσφορά του, τις αρχές του, την εν γένει παρουσία του και όχι τον σεξουαλικό προσανατολισμό του. Με μια προϋπόθεση βασική: να μην παραβιάζει τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων.
Θα πάω οικογενειακώς. Γιατί αυτές τις αρχές θέλω να έχουν και τα παιδιά μου, σε μια ανοιχτή, πλουραλιστική κοινωνία, όπου όλοι μπορούν να είναι διαφορετικοί και όλοι ίσοι.
Υπάρχουν διεφθαρμένοι ετερόφυλοι, όπως υπάρχουν και ομοφυλόφιλοι. Υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι ετερόφυλοι και ομοφυλόφιλοι. Άνεργοι, περιθωριοποιημένοι. Και όπως έμαθα να διεκδικώ τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, διεκδικώ και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων μελών της κοινωνίας. Όταν παλεύω για ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη αφορά όλους.
Ελπίζω το Pride Parade να καθιερωθεί ως έπαλξη αγώνα και αποδοχής στην κυπριακή κοινωνία. Πολλά τα προβλήματα, ίσως δεν υπάρχει χειρότερο από το να μην γίνεσαι αποδεχτός για αυτό που είσαι. Να μην ξεφτίσει. Να μη μετατραπεί σταδιακά σε show που θα αναπαράγει τελικά προκαταλήψεις, όπως στην Κύπρο καταφέραμε να μετατρέψουμε διάφορους θεσμούς και διοργανώσεις (π.χ. για τα άτομα με αναπηρίες). Να διεκδικήσει έξοδο του Συμφώνου Συμβίωσης από τα συρτάρια. Να αποτελέσει αφορμή για μια ελεύθερη και δημιουργική συζήτηση και προβληματισμό στην κυπριακή κοινωνία.
Να συμβάλει σε ένα νέο ξεκίνημα στην κυπριακή κοινωνία, με λιγότερη υποκρισία και περισσότερη «ανοιχτοσύνη».
Και από το στενό μας οπτικό πεδίο να φανεί άπλετος ουρανός.
Γράφει: Χρίστος Χριστοφίδης
